Δηλαδή – εάν κι εφ’ όσον δε χάσαμε ακόμη τα λογικά μας και ορθά καταλάβαμε – μπαίναμε (καιρό τώρα) στο τρένο βάζοντας το κεφάλι μας στο στόμα του λύκου. Κι έτυχε…Θέμα τύχης ήταν. Έτυχε απλά, να μην το κλείσει. Μέχρι να βγούμε από το τρένο. Έτσι ζούμε!
Κι επί ΠΑΣΟΚ κι επί ΝΔ κι επί ΣΥΡΙΖΑ με τη ζωή μας έπαιζαν οι κυβερνώντες. Λειτουργούσαν ένα μαζικό μέσο μεταφοράς η ασφάλεια του οποίου εξαρτιόταν από ένα χέρι. Έμπειρο η μη… Από ένα χέρι! Η ορθή επιλογή του χεριού αυτού μας κρατούσε στον μάταιο τούτο κόσμο. Η λαθεμένη του έστειλε στον άλλο κόσμο καμιά πενηνταριά ψυχές.
Μαζί έστειλε ουσιαστικά, και τούς οικείους τους. Δε είναι πια ζωή, η ζωή τους από χθες και μετά. Μαρτύριο είναι. Βάσανο. Δε θα τη θέλαμε όλες κι όλοι, τέτοια ζωή…
Με δυο λόγια; Από τύχη ζούμε!
Χαμπάρι δεν είχαμε πάρει. Έπρεπε να χαθούν άδικα τόσες ψυχές στην Κοιλάδα των (αδικοχαμένων) ψυχών, για να πάρουμε χαμπάρι.
Όλες κι όλοι φταίμε. Δεν φταίει μόνον ένας σταθμάρχης ή ένας μηχανοδηγός κι ένας υπουργός. Όχι, όχι… Όλες κι όλοι φταίμε. Από τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές μέχρι τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς. Δεν πήραμε στα σοβαρά το παιγνίδι ζωής με θάνατο, στο τρένο.
Τώρα θρηνούμε πάνω από τις στάχτες και τα αποκαΐδια. Είναι αργά για τα δικά δάκρυα. Είναι πολύ αργά για λόγια. Κι όπως με αίμα ψυχής γράφθηκε: «Τώρα, σκάστε όλοι. Ουρλιάζουν οι μανάδες …»!
Κι εντάξει το εμπεδώσαμε. Ανθρώπινο λάθος προκάλεσε την εθνική τραγωδία. Δεν διαφωνούμε αλλά… Αυτό το λάθος, ως αφορμή θεωρούμε. Ως αιτία δε, με την έλλειψη δε, ασφαλιστικών δικλείδων για την αποφυγή του συμφωνούμε.
Όσες ευθύνες και να αποδοθούν (και πρέπει να αποδοθούν μπήγοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο), τις ψυχές οι οποίες «έφυγαν», δεν γυρνούν.
Εδώ επιτρέψτε μας, να αναφέρουμε την υπόσχεση του Πρωθυπουργού στους συγγενείς θυμάτων για το «γιατί» τους και το «ποτέ ξανά» τους. Αυτήν κρατούμε και μόνον αυτήν κρατούμε, από όσα ειπώθηκαν την επαύριον της εθνικής τραγωδίας από στόματα πολιτικών.
Τι ψυχή θα παραδώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εάν κι εφ’ όσον δεν την κρατήσει;
Δε θα απαλύνει βέβαια, έτσι ο Πρωθυπουργός τον πόνο των μανάδων από τις οποίες ξεριζώθηκαν τα σπλάχνα. Αυτόν τον πόνο θα τον πάρουν μαζί τους! Δε θα αφήσει όμως, τον πόνο τους αυτόν να πάει χαμένος. Του το ζήτησαν…
Ο Χριστός κι η Παναγία να δίνει κουράγιο σε όσους έχασαν ανθρώπους τους στην Κοιλάδα των (αδικοχαμένων) ψυχών. Κι εμείς με μία προσευχή κι ένα κεράκι να παρακαλούμε γι’ αυτό!
ΥΓ 1 : Να δείτε που… Με ευχή εκ βαθέων ψυχής να βγούμε ψεύτες … Αύριο, μεθαύριο θα κάνουν ντέρμπι τις εθνικές τραγωδίες: Μάτι vs Τέμπη. Ποιοι ; Αδίστακτοι – πάσης φύσης - πολιτικοί και πορωμένα φερέφωνα τους!
ΥΓ 2 : Παρεμπιπτόντως, να ρίχνετε μια ματιά στην εκδίκαση της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι; Ακούγονται γεγονότα τα οποία …πληγιάζουν την ψυχή! Θα απορείτε – μετά και την εθνική τραγωδία στα Τέμπη – σε ποια χώρα ζούμε. Κι εάν από τύχη ζούμε…
ΥΓ 3 : Θα ήταν πάντως, ευχής έργον να μην εμφανίζονται πάσης φύσης πολιτικοί τα τηλεοπτικά «παράθυρα» όσο κρατά το εθνικό πένθος. Δεν έχουν, να πουν οτιδήποτε. Είχαν, εδώ και χρόνια, να κάνουν πολλά…
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook
