Ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ, ενώ η ΕΠΟ εξακολουθεί να έχει ενστάσεις, παρουσίασε χθες στους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ το μοντέλο της επαγγελματικής διαιτησίας. Ο σχεδιασμός περιγράφει, θεωρητικά, μία ανεξάρτητη ΚΕΔ η οποία θα εκπαιδεύει τους εκκολαπτόμενους διαιτητές, ώστε να ενισχύεται με «νέο αίμα» ο πίνακας των διαιτητών.
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Μπαλτάκος δήλωσε πρόσφατα, για μία ακόμη φορά, ότι είναι υπέρ της επαγγελματικής διαιτησίας αλλά με την αυτονόητη, κατ’ αυτόν, προϋπόθεση να οργανωθεί από την ΕΠΟ. Για την τεκμηρίωση της άποψης του επικαλείται το καταστατικό, τόσο της ΦΙΦΑ όσο και της ΟΥΕΦΑ, όπως και αυτό της ΕΠΟ. «Η ΦΙΦΑ έχει 211 ομοσπονδίες και σε καμία από αυτές δεν έγινε ότι εδώ, δηλαδή να περάσει νόμο ο υπουργός που να λέει ότι η κυβέρνηση θα οργανώσει την επαγγελματική διαιτησία. Μα τότε ποιος θα ορίζει τους διαιτητές; Ο υπουργός μήπως; Αδιανόητο να διοργανώσει την επαγγελματική διαιτησία το κράτος. Μόνο η ΕΠΟ είναι υπεύθυνη» δήλωσε ο κ. Μπαλτάκος.
Η επαγγελματική διαιτησία είναι πλέον νόμος του κράτους, άρα δεν μπορεί να μην αλλάξει το μοντέλο της. Η ΚΕΔ ανεξαρτητοποιείται, γίνεται αυτόνομη και όπως το έχει σκεφτεί ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ δεν θα επιβαρύνει οικονομικά τις ομάδες.
Οι διαιτητές θα υπογράφουν, το πιθανότερο τριετή συμβόλαια, θα έχουν αμοιβές που θα κυμαίνονται από 7 μέχρι 10.000 εύρω και δεν θα έχουν έξτρα αμοιβές, ανεξαρτήτως από το πόσους αγώνες θα ορίζονται. Σίγουρα όμως θα ορίζονται σε περισσότερους αγώνες απ’ ότι οι συνάδελφοι τους που δεν θα είναι στον πίνακες των επαγγελματιών διαιτητών.
Όλα αυτά μοιάζουν με ασκήσεις επί χάρτου. Το θέμα της διαιτησίας είναι αυτό που «καίει» το ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί περισσεύει η καχυποψία του κόσμου απέναντι στους διαιτητές. Σιγά σιγά άρχισε να φθείρεται και η εμπιστοσύνη στους ξένους που ορίζονται να διευθύνουν αγώνες του ελληνικού Πρωταθλήματος ή να βρίσκονται στο VAR. Οπότε όσα χρόνια έχει μπει το «καπέλο» από τις υπερεθνικές Ομοσπονδίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στην ουσία έγινε μία τρύπα στο νερό. Νέοι διαιτητές δεν εκπαιδεύτηκαν, η καχυποψία υπάρχει και πάνω από το ποδόσφαιρο παραμένει η αμφισβήτηση για το πόσο ανεπηρέαστη είναι η διαιτησία από την ποδοσφαιρική διαπλοκή.
Οπότε το σχέδιο για την επαγγελματική διαιτησία φαντάζει ως άσκηση επί χάρτου και θα πρέπει να δοκιμαστεί στην πράξη. Γιατί αξία δεν έχουν τα μοντέλα, αλλά το αποτέλεσμα που θα πετύχουν τα πρόσωπα που θα κληθούν να το υλοποιήσουν. Και μέχρι στιγμής η κοινωνία του ποδοσφαίρου δεν έχει πειστεί ότι η διαιτησία μετατρέπεται σ’ έναν χώρο αγγέλων.
