Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος υποψιασμένος προκειμένου να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του το σενάριο μίας νέας αναδιάρθρωσης στα ποδοσφαιρικά Πρωταθλήματα. Στη σκέψη αυτή οδηγεί κυρίως το γεγονός ότι η φετινή χρονιά, εκτός απροόπτου, είναι και χρονιά εκλογών.
Και επειδή το ποδόσφαιρο στο μυαλό όλων των κυβερνήσεων θεωρείται ως δεξαμενή ψήφων, σιγοψιθυρίζεται ένα τέτοιο σενάριο. Το τι τελικώς θα αποφασιστεί θα το μάθουμε τους επόμενους μήνες. Το ζήτημα όμως είναι με ποια κριτήρια θα γίνει μία πιθανή αναδιάρθρωση. Αν γίνει με τεχνοκρατικούς όρους, καλώς να ορίσει. Είναι όμως δύσκολα πράγματα αυτά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Περισσότερο λειτουργούν οι «πελατειακές» σχέσεις και λιγότερο το συμφέρον του ποδοσφαίρου. Γι’ αυτό οι περισσότερες αποφάσεις ήταν θνησιγενείς.
Το 2016 η Forthnet, παρήγγειλε έρευνα στις Deloitte – PwC για την εμπορική αξία του Πρωταθλήματος. Η έρευνα ανέδειξε την εμπορική απαξίωση του ελληνικού πρωταθλήματος. Τα στοιχεία τα οποία επισημάνθηκαν ήταν η μείωση των εισιτηρίων κατά 48% την περίοδο 2009-2016, μείωση εσόδων κατά 84% την εξαετία 2010-2016 και μείωση του ενδιαφέροντος των φιλάθλων, καθώς κατά τη διάρκεια της περιόδου 2006 –2016 το Πρωτάθλημα κρινόταν όλο και νωρίτερα.
Η Nova με τα δεδομένα της έρευνας είχε ζητήσει να πραγματοποιηθούν δραστικές αλλαγές στη Super League. Για παράδειγμα να απουσιάσουν οι εμπρηστικές δηλώσεις των παραγόντων, να υπάρξει αυστηρός οικονομικός έλεγχος των ΠΑΕ, να μειωθεί ο αριθμός των ομάδων σε 14 αρχικά και 12 στη συνέχεια και η ανάδειξη πρωταθλητή να γίνεται από τα play offs προκειμένου να σταματήσει η υποβάθμιση της διοργάνωσης και η εμπορικότητα του πρωταθλήματος να ανταποκρίνεται στα χρήματα που επενδύει η Nova.
Από το 2017 που συζητήθηκαν τα αποτελέσματα της έρευνας που είχε επιστημονικό υπόβαθρο, μέχρι σήμερα υιοθετήθηκε η μείωση των ομάδων στη Super Legue1 σε 14 και τα play offs. Οι υπόλοιπες προτάσεις παρέμειναν απλώς προτάσεις και βεβαίως το ενδεχόμενο να γίνει ένα Πρωτάθλημα με 12 ομάδες, όσες πραγματικά αντέχει η οικονομία του ποδοσφαίρου, δεν το συζητάει κανείς. Και δεν το συζητάει γιατί η στόχευση δεν είναι να υπάρχει υγεία στα επαγγελματικά Πρωταθλήματα, αλλά εξαρτημένες ομάδες από τους μεγάλους.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης που εξελέγη χθες πρόεδρος χωρίς τις ψήφους του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και της ΕΠΟ μίλησε για την ανάγκη «το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να αναλάβει τις ευθύνες του» ώστε να αλλάξουν κάποια πράγματα. Πόσο εφικτό όμως είναι κάτι τέτοιο, στο εγχώριο ποδόσφαιρο, όπου οι παραγοντικοί εγωισμοί ιστορικά μπαίνουν πάνω από τα συμφέροντα της Λίγκας; Εκτός κι αν ωρίμασαν οι συνθήκες και δεν το έχουμε αντιληφθεί. Λέτε;
