Μια από τις συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα, έχει βασικό ρόλο στο ότι συνέβη προχθές στην Τούμπα. Αναφερόμαστε στο «χούι» του Ραζβάν να επιχειρεί τακτικά παρακινδυνευμένα rotation, διαταράσσοντας τις περισσότερες φορές την ισορροπία, την δομή και τον συντονισμό της ομάδας του. Σε μερικές των περιπτώσεων οι ατυχείς εμπνεύσεις του, οδηγούν σε περιπετειώδεις εξελίξεις, με ανατροπές στο παρά πέντε.
Οι επιβεβαιώσεις των επιλογών του «δοκιμάζονται» σε μεγάλο βαθμό. Κάτι που όμως και όπως τουλάχιστον δείχνει ο ίδιος δεν τον ενοχλούν, από τη στιγμή που το τρένο κυλά στις ράγες του. Οι απώλειες των εκτεταμένων δοκιμών, πειραμάτων και αλλαγών μπορεί να μην έχουν κάνει μεγάλη ζημιά μέχρι προχθές. Από τη στιγμή όμως που το καμπανάκι το οποίο προειδοποιούσε τον έμπειρο Ρουμάνο, έδωσε την θέση του στις καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων, τα πράγματα άλλαξαν.
Την Τετάρτη ο ήχος της ήττας ήταν εκκωφαντικός, σχεδόν ανυπόφορος για τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν την εικόνα της, όσο και την διαχείριση που έγινε στο παιχνίδι. Οι ανησυχίες των οποίων βέβαια φίλων ξεκίνησαν από την ανακοίνωση του βασικού σχήματος. Για όσους γνωρίζουν από ποδόσφαιρο οι επιλογές σε κάποια σημεία τρόμαζαν, όχι τόσο σε ότι αφορά τα ονόματα, όσο την σύνδεση των γραμμών και την απουσία παικτών – πολύτιμων, που πάνω τους απαραίτητα χτίζεται ένα αξιόλογο ποδοσφαιρικό σύνολο.
Κομμένη στα δύο η ενδεκάδα, με την στελέχωση της να προβληματίζει από την πρώτη στιγμή. Ο Μεϊτέ ήταν απαραίτητος στο κέντρο, όπως και ο Μπάμπα στην αριστερή πτέρυγα, που προχθές με τον Τάισον στον πάγκο και την απουσία του Κωνσταντέλια, ήταν ρηχή και αναπόφευκτα ανενεργή. Το νέο κέντρο με Σβαμπ κα Τσιγγάρα δεν τα πήγε καλά, ενώ οι φορμαρισμένοι επιθετικοί στο πρώτο ημίχρονο έπαιζαν σε ανάποδες θέσεις (όχι ότι δεν τις γνωρίζουν), τη στιγμή που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι εκεί που έπρεπε, ο δεξιοπόδαρος δεξιά και ο αριστεροπόδαρος αριστερά.
Λεπτομέρεια θα μου πείτε. Ενδεικτική όμως μέχρις ενός σημείου. Η ανορθογραφία βέβαια αποκαταστάθηκε στην επανάληψη, χωρίς όμως να πάρει μπροστά η μηχανή. Φλύαρος και στα ρηχά ο Μουργκ, φιλότιμος αλλά ελάχιστος επιθετικά ο Μπράντον Τόμας. Βοήθησε λίγο η είσοδος του Μεϊτέ και το ξεθάρρεμα του Ότο, που στο τέλος έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Προς το τέλος ξύπνησαν όλοι, αλλά το πουλάκι είχε πετάξει. Ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι χάθηκε, μένοντας σαν παρηγοριά οι δηλώσεις με την υπόσχεση του κόουτς ότι «θα ετοιμαστούμε και θα πάμε στην Αθήνα για να πάρουμε την πρόκριση».
Μακάρι. Το ευχόμαστε ολόψυχα, όπως όμως ευχόμαστε και ελπίζουμε, ο συμπαθής Ρουμάνος να προσγειωθεί ομαλά στην πραγματικότητα και να αφήσει στην άκρη τα ανορθόδοξα και τα τραβηγμένα από τα μαλλιά rotation, που πάντα υπάρχει κίνδυνος να σε οδηγήσουν σε μεγάλες πίκρες. Όπως η προχθεσινή.
Σε ατομικό επίπεδο ξεχώρισα τον Κοτάρσκι, τον Κετζιόρα, τον Μιχαηλίδη και τον Μάρκος Αντόνιο, ο οποίος δεν έπρεπε να αντικατασταθεί. Πολύ καλά τα στοιχεία – το επαναλαμβάνουμε – του Γιόνι Ότι. Στο περιθώριο του αγώνα να τονίσουμε το άθλιο θέατρο του Μπακασέτα και το λάθος του Τάισον να μπλέξει με την νέα έκδοση σε αθηναϊκά πρότυπα, του αρχηγού της Εθνικής ομάδας.
