Τα 5 σημεία που έκριναν τον τελικό

Το Metrosport.gr ανοίγει το «μαύρο κουτί» του αγώνα στο Πανθεσσαλικό και καταγράφει τις σημαντικές στιγμές που έπαιξαν τον ρόλο τους.

Ο Αρης προσπαθεί ακόμη να μαζέψει τα κομμάτια του από τον χαμένο τελικό Κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό και να βρει τι έφταιξε και δεν δημιούργησε σε κανένα σημείο του αγώνα τις προϋποθέσεις διεκδίκησης τίτλου.

Οι πληγές είναι αμέτρητες και στο Πανθεσσαλικό έγινε ξεκάθαρο ότι στο ποδόσφαιρο, ειδικά στα “μεγάλα ματς” οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που κάνουν τη διαφορά. Και ο Αρης δεν τις είχε με το μέρος του….

1. Στεφανί Φραπάρ. Η Γαλλίδα θεωρείται η κορυφαία διαιτητής του κόσμου (!) αλλά στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας εξελίχθηκε σε “γαλλικό κλειδί” για τον Παναθηναϊκό, τα έκανε μαντάρα με τις αποφάσεις και κυρίως με την αδιανόητη απόφασή της στη φάση αποβολής του Βλάντιμιρ Νταρίντα στο 66ο λεπτό. Αυτή η απόφαση δεν αλλοίωσε απλά τις συνθήκες του αγώνα αλλά τις άλλαξε ολοκληρωτικά, γιατί εκεί που ο Αρης είχε αποκτήσει το αριθμητικό πλεονέκτημα, τον έλεγχο του αγώνα και την πίστη ότι πλέον είχε έρθει η στιγμή του να “τελειώσει” τον αντίπαλό του, η Φραπάρ πήρε μια απόφαση-έγκλημα. Σε γενικές γραμμές έκανε κακό παιχνίδι, με σοβαρά λάθη στον πειθαρχικό έλεγχο. Φέρει ευθύνη, όπως και ο VAR, στη φάση του πέναλτι υπέρ του Αρη στο 91’, στο χέρι του Αράο. Στιγμή στο ματς που συνιστά αλλοίωση αποτελέσματος.
2. Ζαν Ζουλ. Η απερισκεψία του Καμερουνέζου είναι μεταξύ των σημείων που έκριναν τον τελικό. Σε μια φάση που έχει κερδίσει φάουλ κάνει την αδιανόητη ενέργεια αντικρίζοντας απευθείας την κόκκινη κάρτα. Κι έτσι μία κατάσταση η οποία έμοιαζε ιδανική στο 51ο λεπτό (με την αποβολή του Κώτσιρα) μέσα σε πέντε λεπτά δεν άλλαξε απλά αλλά γύρισε ολοκληρωτικά. Παίζοντας με αριθμητικό πλεονέκτημα και με τον Αρη δίχως άξονα ο Παναθηναϊκός πήρε τον έλεγχο του αγώνα και βρήκε ένα γκολ δίχως να είχε απειλήσει ιδιαίτερα τον Αρη. Προφανώς μιλάμε για μία ακατανόητη και αδικαιολόγητη ενέργεια από πλευράς του Ζουλ, από την άλλη όμως ήταν υποχρέωση του VAR να “φωνάξει” την Φραπάρ για έλεγχο της φάσης. Κάτι που ασφαλώς ποτέ δεν έγινε.
3. Μπορεί η Στεφανί Φραπάρ να παίρνει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την ήττα του Αρη στον τελικό, αλλά δε χωράει καμία απολύτως αμφιβολία ότι ισάξιο μερίδιο αναλογεί στην ίδια την ομάδα. Ο Αρης είναι ο απόλυτος υπεύθυνος για την εμφάνισή του στο γήπεδο. Σ’ ένα παιχνίδι το οποίο ο Άκης Μάντζιος προετοίμαζε εδώ και περίπου δυόμιση μήνες, οι Κιτρινόμαυροι αγωνιστικά και πνευματικά ήταν… άφαντοι. Που ήταν το πάθος; τα τρεξίματα; η συγκέντρωση στο στόχο της χρονιάς; Απέναντι σε έναν κακό και φοβισμένο Παναθηναϊκό, ο Αρης εμφανίστηκε στο γήπεδο πολύ κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών για να διεκδικήσει τον τίτλο. Στο “ματς της χρονιάς” εμφάνισε σχεδόν όλες τις παθογένειες του και το χειρότερο όλων είναι ότι ήταν εντελώς άτολμος και υποτονικός.
4. Εκτός από τους ποδοσφαιριστές, μερίδιο ευθύνης για τον χαμένο τελικό φέρει και ο Άκης Μάντζιος. Ο προπονητής του Αρη είδε στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν το πλάνο του να μην αποδίδει, ενώ κρίνεται και για την διαχείριση που (δεν) έκανε. Το σχέδιο του δεν βγήκε γιατί ο Αρης ήταν φοβισμένος. Περισσότερο κυριαρχούσε η σκέψη του να μην δεχθώ γκολ παρά η πρόκληση απόκτησης του προβαδίσματος. Ακόμη κι όταν το σκηνικό στις αρχές του δευτέρου ημίχρονου άλλαξε και έμοιαζε ιδανικό, ο Αρης δεν το εκμεταλλεύτηκε. Η αποβολή του Κώτσιρα δημιούργησε ιδανικές συνθήκες, αλλά ο Αρης δεν… τις είδε. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε για περίπου δώδεκα-δεκατρία λεπτά δίχως δεξί μπακ, ο Άκης Μάντζιος επέλεξε να δώσει αντίστοιχο χρόνο στους παρόντες και δεν υπήρχε σχέδιο να “χτυπήσει” τον αντίπαλο στην αδύναμη πλευρά του. Λανθασμένη επίσης η επιλογή να μην αντικαταστήσει άμεσα παίκτες που είχαν κάρτες. Ομοίως και η καθυστέρηση των αλλαγών με την προοπτική αλλαγής της ροής του αγώνα.
5. Σε παιχνίδια όπως αυτό στο Πανθεσσαλικό, που κρίνουν τίτλους, περιμένεις από τις προσωπικότητες της κάθε ομάδας να βγουν μπροστά και να ηγηθούν μιας προσπάθειας. Πέρα από τα όποια λάθη έγιναν, ο Αρης υστέρησε σε αυτό το κομμάτι και φανέρωσε έλλειψη προσωπικοτήτων μέσα στην ομάδα. Παίκτες κομβικοί όλη τη σεζόν “κρύφτηκαν” και ήταν κατώτατοι των περιστάσεων. Ο άξονας υπολειτούργησε, ο Λορέν Μορόν ήταν στατικός και απομονωμένος, οι ακραίοι επιθετικοί ολίγον μπερδεμένοι, ο Μάνου Γκαρθία υποτονικός κι έτσι μια αργή ανάπτυξη σε συνδυασμό με την έλλειψη κίνησης στον χώρο συνέθεσαν ένα κακό θέαμα. Αν δεν βγουν σε αυτά τα ματς μπροστά οι παίκτες, τότε σε ποια; Αν όχι τώρα, πότε;

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube