Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλα. Είναι γνωστό αυτό και δεδομένο. Είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι, όταν ρίχνεις συνέχεια λάδι στη φωτιά, όταν μονίμως... μπουρλοτιάζεις τα πράγματα αντί να προσπαθείς να συνεννοηθείς και να βρεις χρυσές τομές και ισορροπίες, η έκρηξη θα έρθει, αργά ή γρήγορα.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι εκτός ελέγχου. Η τοξικότητα και η πόλωση, οι ακραίες μετωπικές συγκρούσεις, το έχουν απορυθμίσει, το έχουν δώσει τροφή στις διαθέσεις των ακραίων στοιχείων. Αυτά που είδαμε προχθές στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», είναι η απόδειξη του... χάους στο οποίο οδηγούν το ελληνικό ποδόσφαιρο συγκεκριμένες τακτικές, συγκεκριμένες πολιτικές, η ένταση την οποία μονίμως καλλιεργούν κάποιοι.
Όταν δεν μπορείς να συνεννοηθείς για τίποτε, όταν δεν μπορείς να συμφωνήσεις σε τίποτε, όταν πάντα κάποιος άλλος σου φταίει και κάπου αλλού προσπαθείς να φορτώσεις τα δικά σου προβλήματα, οι συνθήκες... πολέμου που κάθε μέρα στήνεις θα απλωθούν σε τέτοιο βαθμό που δεν θα μπορείς να το ελέγξεις.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να το σταματήσει. Ή, μάλλον, ξέρω. Το έχω ξαναπεί: μόνο η Πολιτεία μπορεί να επαναφέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο σε συνθήκες ομαλότητας. Είχα, όμως, και εξακολουθώ να έχω αμφιβολίες για το αν θέλει. Γιατί όλα αυτά που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια,
θα έπρεπε ήδη να έχουν προκαλέσει την -ουσιαστική, δραστική, αποτελεσματική- παρέμβασή της. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει και το μόνο που έχουμε δει είναι επικοινωνιακού, κυρίως, χαρακτήρα παρεμβάσεις, οι οποίες, φυσικά, όχι μόνο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν στον πυρήνα του το πρόβλημα, αλλά, πολλές φορές κάνουν και χειρότερα τα πράγματα.
Ότι είμαστε στο... μη παρέκει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν περιμένατε από εμένα, φυσικά, να σας το πω. Το βλέπουν όλοι, το καταλαβαίνουν όλοι. Οι... σώφρονες, τουλάχιστον. Διότι υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι το φυσιολογικό είναι ο ισχυρός να παίρνει με το έτσι θέλω τους τίτλους κι ότι αφού το κάνει ο αντίπαλος της ομάδας τους γιατί να μην το κάνει κι η δική τους ομάδα όταν θα μπορεί.
Ναι, υπάρχουν και αυτές οι απόψεις. Και μάλιστα αυξάνονται αυτοί που τις υιοθετούν και τις υποστηρίζουν. Δείγμα -και αυτό- της παραφροσύνης που έχει κυριαρχήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενός παραλογισμού ο οποίος δυσκολεύει κάθε μέρα και περισσότερο την προσπάθεια -αν ποτέ υπάρξει- για την επαναφορά της κανονικότητας.
