Έκλεισε τον πολυετή και φαύλο κύκλο της η δίκη για τα «στημένα», αφήνοντας πίσω περισσότερο σκοτάδι από εκείνο που επί τόσα χρόνια είχαν επιβάλλει στο χώρο πολλοί από τους κατηγορούμενους.
Απόφαση αναμενόμενη! Το είχαμε προαναγγείλει από καιρό. Το ίδιο ισχύει και για την κοινή γνώμη η οποία παρακολουθώντας τον περιπετειώδη και εξόφθαλμα μυστηριώδη εκφυλισμό της διαδικασίας, δεν περίμενε τίποτε το διαφορετικό. Μία διαρκής προσπάθεια απαξίωσης τεκμηρίων και πρωτογεννών εισαγγελικών διερευνήσεων και πορισμάτων, οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε υποβαθμίσεις και σε συγκεκριμένο στόχο. Όπως το ίδιο οι μετατροπές των κατηγοριών από κακουργήματα σε πλημμελήματα, δεν άφηναν περιθώρια για προβλέψεις φυσιολογικών καταλήξεων. \
Η απίστευτη βραδυπορία προφανώς να στόχευε στην κούραση της κοινής γνώμης και στην αποφυγή αντιδράσεων. Μερικοί πίστευαν πως θα περνούσαν πιο εύκολα τα συγχωροχάρτια από μια κουρασμένη και αδιάφορη κοινή γνώμη. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη για τον απλούστατο λόγο ότι ήδη οι πανέλληνες είχαν βγάλει από καιρό τα συμπεράσματα τους. Η δική τους ετυμηγορία ήταν τσιμενταρισμένη και καμιά άλλη απόφαση δεν θα μπορούσε να την προσβάλλει και πολύ περισσότερο να την ακυρώσει. Κι αυτό γιατί η δική της ετυμηγορία στηριζόταν σε όσα έχει βιώσει ο κόσμος εδώ και αρκετά χρόνια.
Είδε, άκουσε, πληροφορήθηκε, επιβεβαίωσε και κατέληξε σε ένα συμπέρασμα στέρεο όπως το τσιμέντο. Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσε μια οποιαδήποτε προσπάθεια προς την αντίθετη κατεύθυνση να έχει κάποια τύχη. Η στρατιά των μεγαλοδικηγόρων, οι ανεκδιήγητες πιρουέτες με βασικούς μάρτυρες να ακυρώνουν τα όσα αρχικά κατέθεσαν, οι σκόπιμες απουσίες και όλα όσα επιστρατεύτηκαν ώστε μια τόσο σημαντική εκδίκαση να καταλήξει σε ένα πραγματικό δικαστικό φιάσκο αφήνουν τεράστια κενά, μεγάλες εκκρεμότητες και αδιερεύνητα μυστήρια. Παραγραφές, αθωωτικά βουλεύματα και παντός είδους τερτίπια μπαίνουν κι αυτά στον φάκελο της δίκης των «28» και αρχειοθετούνται. Ο ενταφιασμός όπως προαναφέραμε αναμενόμενος.
Επέλεξα να δημοσιεύσω μια δήλωση συγκεκριμένου παράγοντα μετά την ανακοίνωση της απόφασης για να την σχολιάσω στη συνέχεια. Δήλωσε λοιπόν ο τιτανομέγιστος Κώστας Καραπαπάς τα εξής: «Ρίξατε λάσπη στις ζωές μας, στις δουλειές μας, στις οικογένειες μας. Μας είπατε «εγκληματική οργάνωση», μας είπατε «συμμορία». Γράψατε για υποβιβασμούς, για φυλακές και για, για, για. Όλοι εμείς βλέπαμε το στόχο του βρώμικου πολέμου σας, τον ηγέτη του Ολυμπιακού μας Βαγγέλη Μαρινάκη όχι μόνο να μη λυγίζει, αλλά να γεμίζει με περισσότερο ατσάλι κάθε μέρα. Πόσο εύκολα θα μπορούσε να τα παρατήσει αηδιασμένος. Ομως δεν τον ξέρετε. Όπως δεν ξέρετε κι εμάς. Στη βρωμιά σας απέναντι έβαλε δημιουργία και μεγαλείο. Για κάθε τόνο λάσπη σας έδινε ένα ακόμη μεγαλύτερο ευρωπαϊκό Ολυμπιακό που τον παραδέχονται εχθροί και φίλοι. Και την αλήθεια την ξέρετε, τα έβαλε με όλους σας μαζί και σας νίκησε». Τάδε έφη Κώστας Καραπαπάς.
Δικαιολογημένα πανηγυρίζει ο λαρτζ και... συμπαθέστατος ερυθρόλευκος παράγοντας για την «δικαίωση» του αφεντικού του. Στο παραλήρημά του όμως χρησιμοποιεί εκφράσεις που είναι ιδιαίτερα εύφλεκτες και επικίνδυνες ως προς την ερμηνεία τους, αλλά και τα μηνύματα που προφανώς εκπέμπουν. Λάσπη, βρωμιά, μεγαλείο, συμμορίες και εγκληματική οργάνωση. Σε ό,τι έχει σχέση με το μεγαλείο οι πανέλληνες το γνωρίζουν και το διαπιστώνουν συνεχώς.
Πρόσφατη συγκλονιστική επιβεβαίωση είναι όσα συνέβησαν στο Περιστέρι με το χειρουργείο που πέρασε η ομάδα του στον άμοιρο γηπεδούχο. Μεγαλείο διαρκείας αν ανατρέξει κανείς μέχρι τη θρυλική παράγκα του «θείου» και σε όλο το διάστημα που ακολούθησε μέχρι και το τελευταίο απίστευτο έγκλημα με τους εκδoροσφαγείς Παπαπέτρου και Τσαγκαράκη. Όσο για το ευρωπαϊκό μεγαλείο δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να το θυμηθούμε. Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που οι ευρωπαϊκές εφημερίδες στα πρωτοσέλιδα τους με φόντο τον Παρθενώνα έγραφαν για το μεγάλο σκάνδαλο που είχε πρωταγωνιστή τον Θόδωρο Θεοδωρίδη για την παρασκηνιακή δράση του να επιτρέψει στον Ολυμπιακό, την ομάδα του αείμνηστου πατέρα του, να συμμετάσχει παράνομα στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Τώρα το ότι είχε αναδειχθεί σε καρπαζοεισπράκτορα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το συζητήσουμε. Για τη λάσπη οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την ιδιαίτερη αδυναμία που έχει, όταν εκφράζεται για τους αντιπάλους του, προσκαλούμενος τακτικά στα γραφεία των αθλητικών εισαγγελέων. Η αναφορά στην αηδία περιττεύει. Κι αυτό γιατί περισσεύει από όσα επί δεκαετίες ολόκληρες βιώνει η φίλαθλη κοινή γνώμη για τις παράγκες και τα παραρτήματα της. Επαναλαμβάνουμε ότι ίσως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο συγκρατημένος και πιο επιλεκτικός στην επιλογή των χαρακτηρισμών του. Κι αυτό γιατί ο κίνδυνος να του γυρίσουν μπούμερανγκ είναι το πιθανότερο.
Και κάτι ακόμη: Δύσκολα ξεχνάει κανείς... τα διαρκείας που έπρεπε να σταλούν σε συγκεκριμένο Εφέτη, την αθλητική εισαγγελέα Πειραιά που πανηγύριζε φωτογραφιζόμενη με τα τρόπαια του θρύλου και θεωρούσε αποστολή της να επιτίθεται σε όσους ενοχλούσαν τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τις βρώμικες μετοχές του Λαυρεντιάδη που έχει το μισό «Καραϊσκάκη», όπως επίσης και κάποιον υψηλόβαθμο δικαστή που χρόνια φρόντιζε να παγώνει και να μετακυλεί τις ληξιπρόθεσμες δόσεις που έχει ακόμη ο δαφνοστεφανωμένος προς το Δημόσιο, από τη μεγάλη ληστεία του προέδρου τους Κοσκωτά.
Αυτά τα ολίγα και κλείνουμε επαναλαμβάνοντας ότι οι δικαστές μπορεί να αθώωσαν τους «28», η κοινή γνώμη όμως όχι.
