Επώδυνη ήττα από τον μέτριο Ολυμπιακό η οποία ήρθε να αποδείξει για μια ακόμη φορά, πόση ζημιά έχει υποστεί η ομάδα, από τις μυστηριώδεις παραλείψεις και «απερισκεψίες» του απίθανου Γερμανού τεχνικού διευθυντή.
Το να πουλάς τον καλύτερο σου παίκτη επίμονα (έστω και... δικαιολογημένα για κάποιους λόγους), χωρίς να έχεις από καιρό έτοιμο τον αντικαταστάτη του ή να διώχνεις και πάλι με πείσμα... και με πάθος πρωτοκλασάτους έναντι πινακίου φακής (ακόμη και για... φιλανθρωπικούς λόγους, το διαβάσαμε κι αυτό) χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τι κενά αφήνεις στο ρόστερ, είναι οι αποδεδειγμένα μοιραίες διαπιστώσεις που αφορούν τον Γερμανό τεχνικό διευθυντή. Του οποίου ο ρόλος και η συμμετοχή στους διασυρμούς και τις μεγάλες βαθμολογικές απώλειες που υφίσταται η προ διετίας νταμπλούχος ομάδα, προκαλούν και εξακολουθούν να προβληματίζουν. Οι ευθύνες του είναι μεγάλες όπως υπάρχουν επίσης ευθύνες και για όσους τον εμπιστεύονται ακόμη.
Αποδεδειγμένα ο περίεργος αυτός τύπος ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες που δεν διαφέρουν σε τίποτα από ασυναρτησίες και παραλογισμούς, οδήγησε τον άμοιρο Πάμπλο σε μάχες χωρίς όπλα και πυρομαχικά. Φρόντισε με επιμέλεια θα έλεγε κανείς, ώστε να μείνουν όπως ακριβώς έχουν τα τεράστια κενά αναπλήρωσης που υπήρχαν, αφιερώνοντας το χρόνο του σε παζάρια και νταραβέρια ανεξήγητης σκοπιμότητας. Ακόμη και όταν εξόφθαλμα όλες οι προσπάθειες που έκανε η ομάδα να βρει ένα σταθερό βηματισμό, της είχε γυρίσει την πλάτη, με συνέπεια να οδηγείται σε αγωνιστικές αυτοκτονίες. Να σκεφτεί κανείς ότι όταν ήρθε η ΑΕΚ και πέρασε εκμεταλλευόμενη την αριστερή μπουκόπορτα που παρέμεινε ορθάνοιχτη μετά την πώληση του Γιαννούλη και όλοι περίμεναν ότι επιτέλους θα έκλεινε η μεταγραφή ενός αποδεδειγμένα ικανού αντικαταστάτη (Φεράρι), ο Όλαφ μπήκε στον κόπο να αρχίσει παζάρια ματαίωσης και αναβολής μιας συμφωνημένης υπόθεσης, επιδιδόμενος ανέτως σε αλισβερίσια με προοπτική να ακυρώσει την ήδη κλεισμένη μεταγραφή, επιδιώκοντας συμφωνία με κάποιον πατριώτη του ή με κάποιον αδέσποτο δανεικό που θα συναντούσε στο δρόμο του.
Ο μέτριος χθες Ολυμπιακός είναι αλήθεια πως ξεκίνησε την προσπάθεια ανατροπής των συσχετισμών και της ψυχολογίας του αγώνα από ένα εύκολο γκολ που ήρθε απο την αριστερή μπουκόπορτα. Πάνω από το κεφάλι του αριστερού οπισθοφύλακα σε μια προσπάθεια του να αποκρούσει, βγήκε η σέντρα που κατέληξε στον αμαρκάριστο σκόρερ. Η προσπάθεια βέβαια αυτή που ξεκίνησε με αυτό το εύκολο γκολ ενισχύθηκε σημαντικά με το απίστευτο και κοροϊδίστικο τέρμα που δέχθηκε ο Ζίβκοβιτς (ένας αποδεδειγμένα φιλότιμος αλλά μέτριος τερματοφύλακας). Εδώ αξίζει να σημειωθεί η απαξίωση του Πασχαλάκη όπως επίσης και η έλλειψη της όποιας πρόθεσης κάποια στιγμή ο ΠΑΟΚ να βρει μια σοβαρή λύση στην τόσο σημαντική αυτή θέση.
Στο χθεσινό ντροπιαστικό 3-0 ο ΠΑΟΚ ασφαλώς πλήρωσε και μάλιστα με επώδυνο τρόπο το μεταγραφικό φρενοκομείο που είχε στηθεί στην Τούμπα. Πυροβολώντας λοιπόν για μια ακόμη φορά τα πόδια του ο λαοφιλέστατος σύλλογος, την ίδια στιγμή που έδειχνε πως ήταν έτοιμος να κάνει την ζημιά μετριότατους γηπεδούχους, κλώτσησε τη μεγάλη ευκαιρία. Προφανώς οι τελευταίοι έχουν κάθε λόγο να τον ευχαριστήσουν, διαπιστώνοντας με τη σειρά τους και οι ίδιοι ότι απέναντι τους είχαν μια ομάδα εθισμένη πλέον στις αυτοχειρίες. Στο χθεσινό μου σχόλιο αναφερόμενος στην σπουδαία μεταγραφή του Καγκάβα τόλμησα να γράψω πως η άφιξη του μεγάλου αυτού παίκτη θα μπορούσε να αλλάξει το σκηνικό στον «όλο οργανισμό ΠΑΟΚ». Όμως με τα όσα εξακολουθώ να βλέπω αυτή η πιθανότητα λίγο απομακρύνεται. Παρά τα όσα έχει υποστεί η ομάδα, ο σύλλογος δεν λειτουργεί σαν σοβαρό κλαμπ κι αυτό αποδεικνύεται με το να διατηρούνται σε κομβικές θέσεις τυχάρπαστοι αλεξιπτωτιστές που ένας Θεός ξέρει τι έχουν στο βάθος του μυαλού τους και τι είδους σκοπιμότητες υπηρετούν.
Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό κομμάτι μπορούμε να λέμε ότι σε κάποια διαστήματα του αγώνα η ομάδα στάθηκε καλά. Ομως δεν κατάφερε να κρατήσει την ισορροπία της με τους δαίμονες της (φτηνά γκολ) να την συνοδεύουν και να την υποχρεώνουν σε μια οδυνηρή ήττα. Τη γνώμη μου για τον τερματοφύλακα την εξέφρασα και την διατηρώ. Οσο για τους υπόλοιπους; Θα καταλήξω και πάλι στο στερεότυπο πλέον δίδυμο Βιεϊρίνια – Ουάρντα που έδωσαν την ψυχή τους. Δεν φάνηκε ο Ζίβκοβιτς, ουτε ο Τζόλης. Το δίδυμο του κέντρου (Ελ Καντουρί και Αουγκούστο) με εκλάμψεις, δεν κατάφεραν να κρατήσουν σε μεγάλα διαστήματα την κατοχή - από τη στιγμή που και οι δύο είναι οκτάρια και είναι φανερή η έλλειψη ενός αξιόλογου κόφτη (σ.σ ο νεαρός Χαρίσης το μεγάλο αυτό ταλέντο πετάχτηκε στα σκουπίδια και ξεπουλήθηκε και όσοι είδαν όχι μόνο το παιχνίδι του απέναντι στον ΠΑΟΚ αλλά και το προχθεσινό τη σφαγή του Ατρόμητου από τον Ολυμπιακό διαπίστωσαν τι έχασε ο δικέφαλος. Κορυφαίος παίκτης σε όλα τα παιχνίδια). Δεν υπάρχει λόγος να σταθούμε στις ευκαιρίες που χάθηκαν και από τις δύο μεριές από τη στιγμή που το φερόμενο ως ντέρμπι εκφυλίστηκε στην κυριολεξία και δεν σου δίνει την ευκαιρία ούτε και τη διάθεση να τις μετρήσεις και να τις ζυγίσεις.
Περιμένουμε σήμερα με περιέργεια να δούμε τους επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς με τις εξαγγελίες μεταγραφών «τύπου Όλαφ». Ευχόμενοι ολόψυχα να μην πάει στράφι και ο σπουδαίος Καγκάβα που ασφαλώς δεν είναι δική του επιλογή αλλά της οικογένειας Σαββίδη. Η οποία οικογένεια διατηρώντας την εμπιστοσύνη των εκατοντάδων χιλιάδων φίλων του ΠΑΟΚ, οφείλει κι αξίζει τον κόπο να αφουγκραστεί τον καημό τους, την πίκρα τους και την αγανάκτηση τους, για όλα όσα συμβαίνουν κι έχουν σαν αποτέλεσμα να υφίσταται σοβαρά κι επώδυνα πλήγματα το γόητρο του συλλόγου.
