Τι ψάχνεις;

Νίκος Ξυλούρης: «Δεν κοίταξα χρώματα και ομάδες, έτρεξα στον παίκτη που υπέφερε»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Ο Νίκος Ξυλούρης, μιλάει στο Metrosport.gr με την ιδιότητά του ως νυν επικεφαλής του ιατρικού τιμ της ΠΑΕ Ηρακλής, αλλά και της ΠΑΕ Άρης παλαιότερα και παρουσιάζει μία διαφορετική οπτική για το ποδόσφαιρο, δίνοντας παράλληλα το μήνυμά του για το «Ευ Αγωνίζεσθαι», με ουσιαστικό παράδειγμα το πρόσφατο περιστατικό στον αγώνα Νίκη Βόλου-Ηρακλής, όπως θα διαβάσετε και στη συνέχεια.

Ποιος είναι

Ξεκίνησε ως γιατρός στους αγώνες της ΕΠΣ Μακεδονίας (2009-2016), ήταν μέλος του ιατρικού τιμ της ΠΑΕ Ηρακλής (2016-2018), μετέπειτα γιατρός των αγώνων της SuperLeague (2019-2022) και υπήρξε επικεφαλής του ιατρικού τιμ της ΠΑΕ Άρης για περίπου ενάμιση χρόνο. Από τον Νοέμβριο του 2024 είναι επικεφαλής του ιατρικού τιμ της ΠΑΕ Ηρακλής.

Η παρουσία του στα Ελληνικά γήπεδα είναι μακροχρόνια, όπως και η συνεισφορά του στο ποδόσφαιρο μέσω των ιατρικών υπηρεσιών που παρέχει κατά την διάρκεια των αγώνων σε ποδοσφαιριστές, αλλά και όχι μόνο και αποτυπώνεται από τις στενές σχέσεις που διατηρεί με αρκετούς από αυτούς, με μεγάλα παραδείγματα τον Θοδωρή Τσιριγώτη και τον Ντουκουρέ από τον Ηρακλή και τους Κουέστα και Μανού Γκαρσία του Άρη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Η αθλιατρική και το ποδόσφαιρο... «Ο Κώστας Μανώλογλου ο πρώτος άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε»

● Κύριε Ξυλούρη, πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με την αθλιατρική και συγκεκριμένα με το ποδόσφαιρο;

«Έχω κάνει το «αγροτικό» μου στο ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία, καθώς από τότε που ήμουν ειδικευόμενος ξεκίνησα σαν γιατρός αγώνων στην ΕΠΣ Μακεδονίας, έχοντας γράψει πολλά «χιλιόμετρα» στα τοπικά της Θεσσαλονίκης. Μετέπειτα, όταν άρχισε να ανεβαίνει η Εθνική Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη για τις διεθνείς υποχρεώσεις της, μετρώντας πλέον πολλά χρόνια συνεργασίας με την ΕΠΣΜ, με καλούσαν από τα γραφεία της ένωσης και έπαιρνα μέρος στα παιχνίδια της Εθνικής μας ομάδας ως γιατρός του αγώνα.

Έτσι, σιγά-σιγά ξεκίνησα να κάνω και εξειδικεύσεις πάνω στην αθλιατρική, με αποτέλεσμα όταν είχα ολοκληρώσει την ειδικότητά μου, ένας συνάδελφός μου, ο ορθοπεδικός ο Κώστας Μανώλογλου, ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκε και μαζί αναλάβαμε τον Ηρακλή το 2015. Ο Κώστας ήταν γιατρός στο μπάσκετ και εγώ ήμουν στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Μετά ο Ηρακλής ξέρουμε ότι είχε τα προβλήματά του, εξωαγωνιστικά και από τη Super League έπεσε κατηγορίες.

Δε θα ξεχάσω ότι μαζί με τον Περόνε και κάποια παιδιά που αγαπάνε πραγματικά το ποδόσφαιρο και τον Ηρακλή, πήγαμε μαζί και παίξαμε στο Γ΄ Τοπικό και μετά από λίγο η ομάδα διαλύθηκε… Εγώ όμως επειδή έχω πολύ μεγάλη αγάπη για το ποδόσφαιρο, συνέχισα τη δραστηριότητά μου ως γιατρός στη Super League. Ήμουν περίπου τρία χρόνια εκεί, μία στην Τούμπα, μία στο Βικελίδης, όπου δηλαδή υπήρχε παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη ήμουν εκεί. Επίσης, επειδή έχω κάνει και εξειδικεύσεις πάνω στις αθλητικές κακώσεις, όταν ο ΠΑΟΚ έκανε την πορεία στους «8» του Conference League, ήμουν ο γιατρός των αγώνων του ΠΑΟΚ στην UEFA».

Το πέρασμα από τον Άρη και ο μακροχρόνιος τραυματισμός του Μανού...

● Από γιατρός των αγώνων της Super League, πως γίνατε επικεφαλής του ιατρικού τιμ του Άρη;

«Ένα πρωί έπειτα από χειρουργεία που είχα στο Διαβαλκανικό, σε ένα καφέ, όπου βρισκόμουν με ένα συνάδελφό μου, συνάντησα τυχαία τον πρόεδρο του Άρη, τον Θεόδωρο Καρυπίδη μαζί με συνεργάτες του και εφόσον γνωριζόμασταν «φυσιογνωμικά», λόγω του ότι έμπαινα στο γήπεδο του Άρη ως γιατρός της Super League, μιλήσαμε.

Έπειτα από 3-4 μήνες προέκυψε η συνεργασία, ανέλαβα επικεφαλής γιατρός της ομάδας του Άρη και έφυγα αποστολή στην Αυστρία, μαζί με τον Μπούργος προπονητή και την ομάδα του Άρη, έχοντας αναλάβει το πόστο του επικεφαλής του ιατρικού τιμ της ΠΑΕ. Έτσι ήρθε η ενασχόλησή μου με τον Άρη και είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτή την εμπειρία. Η ζωή ωστόσο κάνει κύκλους και το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που σου χαρίζει συνέχεια και χαρές αλλά και λύπες…».

● Ποια ήταν η αρχική εικόνα που είχατε για τον Ζερβίνιο και αν πιστεύατε ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει τα θέματα που τραυματισμών που αντιμετώπιζε;

«Ο Ζερβίνιο είχε ρήξη χιαστού, δεν γνωρίζω που είχε χειρουργηθεί, γιατί ήρθε από την Τουρκία ο παίκτης. Δεν ήρθε με πλήρη αποκατάσταση, η αποκατάστασή του ήταν περίπου στο 70% και με τη βοήθεια του ιατρικού τιμ και τους φυσιοθεραπευτές, τον βοηθήσαμε και ξεπέρασε τον τραυματισμό, που είχε, το στάδιο της αποκατάστασης από το χειρουργείο και κατάφερε μάλιστα να παίξει και αρκετά παιχνίδια με τον Άρη.

Ο πρόεδρος τον ήθελε για να βοηθήσει την ομάδα στα προκριματικά για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά του είπα ότι επειδή δεν ήταν πολύ καλή η κατάστασή του δεν θα βοηθούσε μέσα στον Ιούλιο-Αύγουστο, αλλά αργότερα. Επίσης, μην ξεχνάτε, ότι ήταν ένας παίκτης στη δύση της καριέρας του».

● Με την περίπτωση του Μανού Γκαρθία, γιατί χρειάστηκε τόσο μεγάλος χρόνος για την αποκατάστασή του;

«Ήτανε ένας από τους πιο στενάχωρους τραυματισμούς, όταν ήμουν στο Άρη, γιατί ο Μανού Γκαρθία είναι ένας μικρός θεός της μπάλας, ξέρει πάρα πολύ ποδόσφαιρο και όταν έχεις έναν τέτοιο τραυματισμό, ξέρεις ότι ο παίκτης πάει πίσω και χρονικά και ψυχολογικά μέχρι να έχει την πλήρη αποκατάσταση.

Ο Μανού χειρουργήθηκε στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, γιατί η οικογένειά του δραστηριοποιείται στον ιατρικό χώρο στην Ισπανία και προτίμησε να πάει εκεί για να κοντά στους γονείς του. Χρειάζεται μεγάλο διάστημα μετά το χειρουργείο, όπου ο ποδοσφαιριστής πρέπει να κάνει αποθεραπεία κοντά στους γιατρούς του.

Εγώ δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, γιατί κράτησε τόσο καιρό η αποκατάστασή του, γιατί δεν ήμουνα μέσα στο χειρουργείο και δε γνωρίζω τι τεχνική εφήρμοσε ο συνάδελφος από την Ισπανία, οπότε δεν μπορώ να κρίνω τι ακριβώς έγινε με την περίπτωσή του. Πολύ μεγάλο μέρος της αποκατάστασής του πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία. Είχα τηλεφωνικές επικοινωνίες μαζί του, μου έλεγε… «καλά είμαι θα έρθω…» αλλά δεν ερχότανε… «θέλω κι άλλη αποκατάσταση» μου είπε μετέπειτα. Συνολικά, έκανε 13-14 μήνες για να επανέλθει».

● Υπήρξε κάποια περίπτωση ποδοσφαιριστή, όπου αμφιβάλλατε για την κατάστασή του και προτείνατε να μην ολοκληρωθεί η μεταγραφή;

«Υπάρχουν ποδοσφαιριστές, ονόματα δεν θα αναφέρω, που εισακούστηκα από τον πρόεδρο και δεν τους πήρε, γιατί είχανε περάσει μεγάλους τραυματισμούς στο παρελθόν και θα υποτροπιάζανε πολύ πιο εύκολα από ότι έλεγαν οι μάνατζερ και οι ατζέντηδές τους. Υπάρχουν επίσης και προπονητές, όπου έχω δεχτεί πίεση στο παρελθόν να βάλω ποδοσφαιριστές στον αγώνα, ενώ δεν έχουν περάσει το κομμάτι της αποκατάστασης και τον τραυματισμό, αλλά εγώ όπως είπα και στην αρχή, πάντα είμαι υπέρ της υγείας των ποδοσφαιριστών, σεβόμενος ωστόσο την άποψη των εκάστοτε διοικήσεων και προπονητών. Έχω έρθει σε ρήξη με προπονητές στα 20 περίπου χρόνια, που βρίσκομαι στα γήπεδα, οι οποίοι με πίεζαν να παίξουν οι ποδοσφαιριστές και εγώ πήγαινα αντίθετα με αυτά που ήθελαν, τηρώντας το ιατρικό πρωτόκολλο».

● Από την ομάδα του Άρη, ποιοι ποδοσφαιριστές αντιμετώπιζαν προβλήματα και τους βοηθήσατε να τα ξεπεράσουν;

«Από τον Άρη, ο Εμπακατά, ο οποίος τώρα είναι στην Τουρκία και ο Οντουμπάτζο. Στη διακοπή του Μουντιάλ είχαν θέματα με το γόνατο, μηνίσκους και κακώσεις. Μπήκαμε στο Διαβαλκανικό, κάναμε αρθροσκόπηση, καθαρίσαμε το γόνατο και μετά επέστρεψαν κανονικά στις υποχρεώσεις της ομάδας και ειδικά ο Οντουμπάτζο ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Ανέβασε την απόδοσή του σημαντικά, λόγω του ότι δεν τον ενοχλούσε πλέον το γόνατό του».

Η επιστροφή στον Ηρακλή και ο

ρόλος του εμψυχωτή στα αποδυτήρια

● Ποιες διαφορές βλέπετε στον Ηρακλή στο οργανωτικό κομμάτι, σε σχέση με την πρώτη σας θητεία;

«Υπάρχει θεαματική αλλαγή, που με εντυπωσίασε! Επειδή έζησα καταστάσεις δύσκολες στον Ηρακλή, αυτό που ζω τώρα είναι αυτό που θα ήθελε κάθε γιατρός να ζει σε μία ομάδα. Ο πρόεδρος έχει ζήλο και αγαπάει την ομάδα. Βρήκα τη Mίκρα αναβαθμισμένη, καινούργια μηχανήματα, φυσιοθεραπευτικά, ωραίους χώρους, τα γηπεδάκια έχουν καινούργιους χλοοτάπητες, είναι όλα πάρα πολύ καλά.

Ο Ηρακλής είναι μία από τις ιστορικότερες ομάδες στην Ελλάδα, πόσω μάλλον στη Θεσσαλονίκη, που πραγματικά αξίζει να είναι στα σαλόνια της Super League και εκεί ανήκει. Αυτή τη στιγμή μπορεί να είμαστε στη Super League 2, αλλά η δομή της ομάδας και όπως την έχουμε φτιάξει, είναι σαν να είμαστε Super League 1.

Φοβερό προπονητικό τιμ, με τον Παύλο τον Δερμιτζάκη, με ποιοτικούς παίκτες, οργάνωση, το ιατρικό τιμ, ο γενικός αρχηγός, team manager, γραφεία… Τα πάντα όλα αυτή τη στιγμή βγάζουν μία εικόνα προς τα έξω που δηλώνει ότι για λίγο διάστημα θα μείνει στην δεύτερη κατηγορία η ομάδα και ότι μετά θα πρωταγωνιστεί στην Super League 1…».

● Ισχύει ότι ενίοτε, έχετε και τον ρόλο του εμψυχωτή στα αποδυτήρια του Ηρακλή;

«Ναι, εγώ είμαι επαγγελματίας και μου αρέσει να κερδίζω. Μου αρέσει οι ομάδες που συνεργάζομαι να πρωταγωνιστούν και να κάνουμε πρωταθλητισμό. Σαν επαγγελματίας, θέλω όπου πηγαίνω, αφού εγώ θέλω να κάνω πρωταθλητισμό και να έχω τους καλύτερους και να είμαστε μέσα στους καλύτερους στο ιατρικό κομμάτι, να μεταφέρω το ίδιο και στους παίκτες, γιατί θέλω το καλύτερο γι΄αυτούς. Όπως επίσης τους είπα το βράδυ μετά τη νίκη μας στην Καβάλα, ‘’ εσείς είστε για άλλη κατηγορία, δεν είστε για την κατηγορία της Super League 2’’. Εννοείται πως πάνω από όλα βέβαια, θέλω να μην τραυματίζονται…».

● Πως βλέπετε το μέλλον του Ηρακλή στα χέρια του κυρίου Μονεμβασιώτη;

«Ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στον Ηρακλή! Ένας πρόεδρος, που αγαπάει πραγματικά το ποδόσφαιρο και θέλει αυτή την ιστορική ομάδα να την βάλει και να την κατατάξει όσο πιο γρήγορα γίνεται εκεί που της αξίζει. Αυτό το έχω αντιληφθεί το διάστημα, που είμαι στην ομάδα, αλλά και από το καλοκαίρι που την ανέλαβε και έφτιαξε κάτι καινούργιο, με πάρα πολύ καλούς και ποιοτικούς παίκτες».

Τραυματισμοί και αποκατάσταση

● Πόσο κρατάει χρονικά, η αποκατάσταση έπειτα από μια επέμβαση στον χιαστό;

«Χρονικά, μέχρι να γίνει η ενσωμάτωση του μοσχεύματος σε μία συνδεσμοπλαστική πρόσθιου χιαστού, θέλει 9 μήνες. Προσπάθησαν κάποιοι συνάδελφοι να βάλουν μέσα ποδοσφαιριστές σε 5-6 μήνες, αλλά αυτό δεν προχώρησε λόγω του ότι πολλοί από αυτούς εμφάνιζαν επαναρρήξη. Δηλαδή, οι ποδοσφαιριστές κάνουν πιο εντατική φυσιοθεραπεία για να ενδυναμώσουν τους δικεφάλους και τους τετρακέφαλους πιο γρήγορα, αλλά όταν βιολογικά η οστεοενσωμάτωση χρειάζεται 7 με 10 μήνες αναλόγως τον αθλητή και τη σωματοδομή του βέβαια, αν πιέσεις εσύ την διαδικασία, το πιο πιθανό είναι να ξανατραυματιστεί στο ίδιο σημείο και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα.»

● Πόσο εύκολο είναι ένας παίκτης να επανέλθει στο επίπεδο που ήταν προηγουμένως;

«Όταν εφαρμόζεις μία πάρα πολύ καλή τεχνική επάνω στην συνδεσμοπλαστική και κάνεις και μία πάρα πολύ καλή αποκατάσταση, δηλαδή ένα τέλειο χειρουργείο με μία τέλεια αποκατάσταση, ο ποδοσφαιριστής επιστρέφει 100%. Μετά βέβαια, ο ποδοσφαιριστής έμμεσα, έχει το άγχος ότι μπορεί να το ξανά πάθει και εκεί πρέπει να δουλέψει και το ψυχολογικό του κομμάτι. Φοβάται να μην του ξανασυμβεί και κοιτάει να είναι πιο προσεκτικός και γι' αυτό πολλές φορές δεν δίνει το 100%.

Παρόλα αυτά αρκετοί ποδοσφαιριστές ξεπερνάνε και το ψυχολογικό κομμάτι και επιστρέφουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Μεγάλο παράδειγμα είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, που τον έχω τώρα στον Ηρακλή και τον είχα και στον Άρη , ο οποίος έχει κάνει εκτός από δύο χιαστούς και έξω σφυρό, δηλαδή κάταγμα στην περόνη. Ο παίκτης παίζει ακόμα σαν να μην έχει κάνει κανένα χειρουργείο. Αυτό έγκειται στην ψυχολογία και στην προσωπικότητα του κάθε ποδοσφαιριστή.»

● Για τις τόσες πολλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών οι οποίοι «καταρρέουν» στους αγωνιστικούς χώρους, πως πρέπει να αντίδραση εκείνη την στιγμή ο υπεύθυνος γιατρός του αγώνα;

«Πλέον κάθε ομάδα επιβάλλεται να έχει έναν απινιδωτή. Αρχικά, αν η κατάρρευση δεν προήλθε εξαιτίας κάποιας επαφής με άλλον ποδοσφαιριστή, ελέγχεις τα ζωτικά όργανα, να δεις αν ο τραυματίας που έχει καταρρεύσει αναπνέει, όπως ακριβώς στην περίπτωση του Μποβέ της Φιορεντίνα. Πλέον βλέπεις ότι έχουμε εξοικειωθεί, οι συμπαίκτες κάνουνε μία «κουρτίνα» περιμετρικά και εμείς προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες.

Αν χρειαστεί κάνουμε κάρπα ή ακόμα μπορεί να χρησιμοποιήσουμε τον απινιδωτή μας μέχρι να έρθει η μονάδα αυξημένης φροντίδας, όπως είναι το ασθενοφόρο, ώστε να τον διακομίσουμε στο πλησιέστερο νοσοκομείο για να του δοθούν οι «πραγματικές» πρώτες βοήθειες. Τώρα πώς καταρρέουν οι παίκτες; Έχει να κάνει με το ιστορικό του κάθε παίκτη, αλλά η καρδιά δεν μπορείς να ξέρεις πότε θα σταματήσει…

Οι ποδοσφαιριστές ανεβάζουν πάρα πολλούς παλμούς με υψηλές εντάσεις γι΄ αυτό και πλέον όλες οι ομάδες ακόμα και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αλλά και στις ακαδημίες χρειάζεται να έχουν γιατρό που να ξέρει από πρώτες βοήθειες για τα ανάλογα αυτά περιστατικά.

Όταν ήμουν στον Άρη, συμμετείχαμε σε ένα πρόγραμμα του υφυπουργείου αθλητισμού, όπου ήρθε εξειδικευμένη ομάδα πρώτων βοηθειών για αγωνιστικούς χώρους από την Αθήνα και κάναμε ένα σεμινάριο στο Ρύσιο για το πως να χειριζόμαστε τέτοιου είδους καταστάσεις.

Εγώ σαν επικεφαλής στην ομάδα, ζήτησα να παρακολουθήσουν το σεμινάριο και οι φροντιστές και όλοι όσοι εμπλέκονται και είναι μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε να μάθουν πώς να χειρίζονται έναν απινιδωτή, έτσι ώστε αν τους τύχει μια αντίστοιχη περίπτωση οπουδήποτε, να μπορούν να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Πήραν όλοι τους βεβαίωση από το υπουργείο ότι για τα επόμενα πέντε χρόνια μπορούν να προσφέρουν βοήθειες εφόσον και αν χρειαστεί.»

Ο ρόλος του «ιατρικού τιμ» σε μία ομάδα

● Τι αρμοδιότητες και ευθύνες, έχει ο επικεφαλής του ιατρικού τιμ μιας ομάδας και πως είναι η καθημερινότητά του;

«Όταν είσαι επικεφαλής σε μια ομάδα, οι ευθύνες του γιατρού εκτός από ορθοπεδικός, είναι να είναι και παθολόγος, γιατί υπάρχουν και τα κρυολογήματα, οι στομαχικές διαταραχές και οτιδήποτε άλλο εκτός από τα διαστρέμματα και τους τραυματισμούς που είναι συνήθη στην καθημερινότητά σου, είτε από παιχνίδια είτε από προπόνηση.

Χρειάζονται δηλαδή γενικευμένες γνώσεις πάνω στην ιατρική αλλά το σημαντικότερο βέβαια είναι οι αθλητικές κακώσεις. Η καθημερινότητα είναι να ακολουθείς την ομάδα στις προπονήσεις, στα παιχνίδια, στις αποστολές και στο ξενοδοχείο, γιατί μπορεί να συμβεί οτιδήποτε σε κάποιον ποδοσφαιριστή ανά πάσα στιγμή.»

● Σε τι βαθμό μπορεί να αποτυπωθεί ο ρόλος του ιατρικού τιμ στο αγωνιστικό κομμάτι μιας ομάδας;

«Ένας από τους ρόλους του ιατρικού τιμ και του επικεφαλής γιατρού, είναι όταν θα έρθει ένας παίκτης σε μια ομάδα, να πάρει ένα πολύ καλό ιστορικό, να τον «ξεψαχνίσει» που λέμε, για να δει αν είχε τυχόν τραυματισμούς στο παρελθόν, ώστε μετά να ξέρει πως θα τον διαχειριστεί, γιατί υπάρχουν διαφόρων ειδών τραυματισμοί.

Μπορεί ένας παίκτης να έχει έρθει με έναν χιαστό από το παρελθόν, μπορεί να έχει έρθει με έναν χειρουργημένο αχίλλειο τένοντα, που είναι από τους σοβαρότερους τραυματισμούς, μπορεί να έρθει με ρήξεις τενόντων στους δικεφάλους.

Τέτοιου είδους περιπτώσεις χρειάζονται ιδιαίτερη διαχείριση. Ο ρόλος του γιατρού είναι βέβαια η διάγνωση, η ενημέρωση και η καθοδήγηση προς το φυσιοθεραπευτικό τιμ για το πως πρέπει να χειριστεί τους τραυματισμούς και τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.

Ο βασικότερός μου συνεργάτης εκτός από τους φυσιοθεραπευτές είναι και ο γυμναστής φυσικής κατάστασης και αποκατάστασης για τον λόγο ότι ο κάθε παίκτης είναι διαφορετικός και χρειάζεται διαφορετική διαχείριση.»

Η «ανθρώπινη» κίνηση του γιατρού, στο Νίκη Βόλου - Ηρακλής!

● Έχοντας την ιδιότητα του γιατρού στους αγώνες της Super League, ποια ήταν η πιο δύσκολη περίπτωση, που έχετε αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού;

«Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στα ευρωπαϊκά που είχαμε ένα εξάρθρημα ώμου, όπως και όταν ήμουνα γιατρός στην Super League, σε έναν αγώνα είχα αντιμετωπίσει επιληπτική κρίση ενός φιλάθλου και ένα κάταγμα κνήμης-περόνης επίσης από φίλαθλο στις κερκίδες, όπου και παρείχα τις πρώτες βοήθειες μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο».

● Για την υπόθεση του ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού με την κροτίδα, πιστεύεται ο κύριος Γώγος, ενέργησε σωστά;

«Εγώ δεν θα πάρω το μέρος κανενός, εμείς ως γιατροί όταν ο ποδοσφαιριστής έρχεται και σου λέει ότι ‘’πονάω, δεν ακούω, δεν είμαι καλά΄΄, οφείλουμε να τον εξετάσουμε. Πάντα εγώ ως γιατρός είμαι με το μέρος των ποδοσφαιριστών και όταν συμβαίνουν και τέτοια άσχημα περιστατικά, προτεραιότητα έχει ο ποδοσφαιριστής και η υγεία του και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Πρώτα οι αθλητές που είναι μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και μετά όλα τα άλλα... Γι΄ αυτό και σε ένα παιχνίδι που είχαμε πρόσφατα με τον Ηρακλή κόντρα στην Νίκη Βόλου, έπειτα από μονομαχία ενός αντίπαλου ποδοσφαιριστή με δικό μας παίκτη, έτρεξα μέσα στο γήπεδο και εφόσον είδα ότι ο ποδοσφαιριστής της ομάδας μου δεν είναι τόσο σοβαρά τραυματισμένος, πήγα δίπλα στον παίκτη της Νίκης Βόλου που είχε εξάρθρωμα ώμου και τον βοήθησα.

Εν ώρα παιχνιδιού βγήκαμε έξω, πήγαμε στα αποδυτήρια των γηπεδούχων, έκανα ανάταξη του ώμου και με ευχαρίστησε και ο ποδοσφαιριστής και η διοίκηση της ομάδας που δεν χρειάστηκε να μεταβεί σε κάποιο νοσοκομείο του Βόλου για να του παρέχουν τις πρώτες βοήθειες. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, εγώ λοιπόν δεν κοίταξα χρώματα, ομάδες κλπ…κοίταξα τον ποδοσφαιριστή που υπέφερε.»

● Στα ελληνικά γήπεδα, τηρούνται οι κανόνες που θέτουν οι διοργανώτριες αρχές όσον αφορά ιατρικά ζητήματα;

«Εγώ, και στον Ηρακλή που είμαι τώρα και στον Άρη πριν, έχω γυρίσει όλα τα γήπεδα στην Ελλάδα και παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν σε όλα τα γήπεδα απινιδωτές. Δεν ξεκινάει ο αγώνας, αν δεν υπάρχει γιατρός και απινιδωτής και επειδή τυχαίνει ο γιος μου να παίζει ποδόσφαιρο σε ακαδημίες και όσο μπορώ πηγαίνω στους αγώνες, βλέπω ότι και στα ερασιτεχνικά ακόμα, δεν ξεκινάει ο αγώνας, αν δεν υπάρχει γιατρός αγώνα και απινιδωτής. Σιγά-σιγά πλέον ναι, εκσυγχρονιζόμαστε και υπάρχει ιατρικός χώρος, που μπορείς να προσφέρεις τις πρώτες βοήθειες».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news