Μαρινάκου: «Αν γύριζα το χρόνο, δεν θα έτρεχα στα 1500 - Στόχος οι Ολυμπιακοί»

Υπήρξε ένα από τα πρόσωπα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Στίβου στη Θεσσαλονίκη. Η πτώση της πάνω στη γραμμή του τερματισμού προκάλεσε ανησυχία και έντονη απογοήτευση για το μετάλλιο που δεν ήρθε και, ίσως, να της στερήσει τη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό.

Η Αναστασία Μαρινάκου μίλησε στο Metrosport.gr για το χρυσό που δεν πήρε για ένα… χιλιοστό, την κούρσα που αν γύριζε πίσω τον χρόνο δεν θα έκανε και την επίδοση της στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Αλγερία.

Διηγήθηκε το πως έπεσε, τους αφόρητους πόνους και στις προσπάθειες που έκανε για να μπορέσει να αγωνισθεί στην Αλγερία ενώ εξέφρασε τη σιγουριά της ότι θα έπαιρνε μετάλλιο αν δεν είχε τραυματιστεί.

Τέλος, αναφέρθηκε στη συμβολή της οικογένειας και των προπονητών της, στην εμπειρία της στην Αυστραλία και την επιλογή της από τον Γιουσέιν Μπολτ στην ομάδα των αστέρων αλλά και για τον μεγάλο της στόχο που είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Θα έπαιρνα μετάλλιο 100%, αν δεν είχα τραυματιστεί»

Βγήκες πέμπτη στους Μεσογειακούς αγώνες στον τελικό των 5000 μέτρων. Είσαι ικανοποιημένη;

«Είμαι ικανοποιημένη καθώς η εβδομάδα που μεσολάβησε ήταν μαρτύριο. Η πτώση στο Πανελλήνιο μου προκάλεσε ζημιά στα πλευρά και είχα έντονους πόνους. Ο αρχικός μου στόχος ήταν να διεκδικήσω μετάλλιο. Θα το έπαιρνα 100%, αν δεν είχα τραυματιστεί. Ήταν μια κούρσα στα μέτρα μου και μου αφήνει μια πικρία αλλά είμαι περήφανη που κατάφερα να τρέξω. Μετά τον τραυματισμό, στόχος μου ήταν απλά να τερματίσω. Δεν περίμενα την πέμπτη θέση και την επίδοση».

Πώς κατάφερες να τρέξεις; Τι σου έδωσαν οι γιατροί;

«Μου έδωσαν αντιφλεγμονώδη αλλά δεν με έπιαναν. Πονούσα όλη την εβδομάδα. Έκανα το ταξίδι γιατί ήθελα να δοκιμάσω. Δεν έκανα σχεδόν καθόλου προπόνηση. Δεν μπορούσα να το αντέξω. Πονούσα στην αναπνοή, στο τράνταγμα και στον ύπνο. Με είδε ο γιατρός της Εθνικής και μου έκανε και παυσίπονες ενέσεις. Μια ημέρα πριν τον αγώνα σκεφτόμουν να μην τρέξω γιατί πήγα για προπόνηση και πονούσα. Την επόμενη πήγα στο γήπεδο, συγκεντρώθηκα στον εαυτό μου, με έπιασα οι ενέσεις και τα παυσίπονα και έτρεξα».

Η διαμονή πως ήταν; Υπήρχαν προβλήματα; Πώς ήταν η εμπειρία στην Αλγερία;

«Το φαγητό και η διαμονή δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Χρειαζόταν προσοχή στο φαγητό. Ωστόσο, το κλίμα του γηπέδου ήταν κάτι μοναδικό. Δεν το έχω ξαναζήσει. Το γήπεδο ήταν γεμάτο, ο κόσμος φώναζε και το κλίμα έμοιαζε με αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν μια όμορφη εμπειρία με δυσκολίες».

«Δεν κέρδισα για ένα χιλιοστό, δεν θα έτρεχα αν γύριζα το χρόνο πίσω»

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη. Είχες μια άτυχη και άδικη πτώση. Τι ακριβώς έγινε;

«Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα πήγαν όλα λάθος! Φέτος, είχα στόχο τα 5000 και έκανα τα 1500 για προπονητικούς λόγους. Σκεφτόμουν να κάνω μια καλή κούρσα που να μην με κουράσει και να κερδίσω. Στα τελευταία μέτρα έγειρα το σώμα μου μπροστά και κάποια στιγμή βρήκα το καρφί και έχασα την ισορροπία μου. Η αδικία ήταν ότι δεν κέρδισα για ένα χιλιοστό! Έπεσα πάνω στον τερματισμό. Εκείνη τη στιγμή, άκουγα ένα «οοο» από τις εξέδρες. Τουλάχιστον έγινα viral (γέλια). Δυστυχώς, η πτώση αυτή μου στοίχισε ένα μετάλλιο στους Μεσογειακούς και κατά πάσα πιθανότητα την πρόκριση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα».

Πώς αισθάνθηκες; Τι σκέφτηκες;

«Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Είχα πάθει σοκ, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπεσα, τι λάθος έκανα. Το είδα στο βίντεο μετά και είδα τι πήγε στραβά. Ήρθαν και μου είπαν ότι κέρδισα. Μετά μου είπαν ότι δεν κέρδισα για ένα χιλιοστό! Τρελάθηκα! Θα κρατήσω τα θετικά και θα συνεχίσω να δουλεύω. Θα με κάνει πιο δυνατή και πιο έμπειρη αυτό».

Θα ήθελες να ξανατρέξεις την κούρσα;

«Αν γύριζα το χρόνο πίσω, δεν θα έτρεχα τα 1500! Αν έτρεχα ξανά, θα άλλαζα κάποια πράγματα. Έκανα μια οριακή αλλαγή. Θα ήμουν πίσω από την πρώτη και δεν θα έμενα τόσο πίσω».

Ποια ήταν η διάγνωση και αν πονάς ακόμη;

«Τις πρώτες ώρες δεν το είχα καταλάβει καθόλου. Το βράδυ όταν ξάπλωσα άρχισα να πονάω. Την επόμενη ημέρα είχα πιο έντονους πόνους. Όταν πήγα στο γήπεδο να αρχίσω ζέσταμα, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Πήγα στο γιατρό, έκανα εξετάσεις και μου είπε ότι είχα πάθει θλάση και μια ρωγμή. Ο πόνος γινόταν αφόρητος όσο περνούσαν οι ώρες. Βέβαια, έτσι όπως έπεσα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να πάθω. Συνεχίζω να πονάω αλλά ο πόνος μαλακώνει. Τα παυσίπονα έχουν ελαττωθεί. Πονάω αλλά είναι κάτι που αντέχεται, πλέον. Να κοιμηθώ από αυτή την πλευρά δεν μπορώ ακόμη αλλά κάνω υπομονή».

«Ένιωθα ότι θα είμαι καλή στο στίβο, μου ταιριάζει το πεντάρι»

Πως αποφάσισες να αρχίσεις στίβο;

«Ήμουν δραστήριο παιδί. Μου άρεσε να αθλούμαι. Είχαν έρθει κάποιοι γυμναστές στο σχολείο και με είχαν εκλέξει «ταλέντο» και πίστευαν ότι μπορώ να ασχοληθώ με το στίβο. Έτσι, κάπου στο γυμνάσιο, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά. Ήξερα ότι θα είμαι καλή στο στίβο. Το ένιωθα».

Δοκίμασες και άλλα αθλήματα;

«Έκανα πολλές δραστηριότητες. Μπαλέτο, βόλεϊ και άλλα».

Ποια διαδρομή σου αρέσει περισσότερο;

«Μου αρέσουν τα 1500 αλλά πλέον, επιλέγω το πενταράκι. Μου ταιριάζει. Όταν κάνω μια καλή επίδοση στο πεντάρι, θα πάω αλλιώς στα 1500. Δεν μπορείς να τρέχεις στο πέντε και να μην έχεις μια καλή επίδοση στα 1500».

Πόσο δύσκολο είναι να μεταπηδήσεις από τα 800μ. στα 1500 και από εκεί στα 5χλμ;

«Τα 1500 είναι από τα πιο δύσκολα αγωνίσματα. Χρειάζεται ταχύτητα, αντοχή, τακτική. Από τα 800 να πας στα 1500 δεν είναι δύσκολο. Αν είσαι καλός 800άρης και βάλεις μια καλή βάση αερόβια μπορείς να τρέξεις. Στα 5000 μέτρα χρειάζεται αερόβια και αν είσαι και γρήγορος μπορείς να πας πολύ καλά».

«Με εντυπωσίασε το γήπεδο και ο κόσμος στην Αλγερία»

Υπάρχει κάποιος αγώνας που σου έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη;

«Σίγουρα το πανελλήνιο ρεκόρ (4,10) που είχα κάνει ως νέα για πρώτη φορά και ένας ακόμη αγώνας είναι αυτός για το ευρωπαϊκό νεανίδων που στην τελευταία στροφή στο τριάρι έπαθα κάτι, που δεν έχουμε καταλήξει ακόμη τι, και την επόμενη βγήκα τέταρτη στο πεντάρι».

Θα ήθελες να ξανατρέξεις κάποιον;

«Το τριάρι αυτό. Θα έκανα καλύτερη διαχείριση».

Πως διαχειρίζεσαι την ήττα και τη νίκη;

«Έχω μάθει να τα διαχειρίζομαι. Πάντα μετά από μια αποτυχία, είμαι καλύτερη στον επόμενο αγώνα. Υπάρχουν στιγμές που με έριξαν ψυχολογικά αλλά έμαθα να το διαχειρίζομαι, το ίδιο και τη νίκη. Δεν υπάρχει λόγος να πάρει το μυαλό μου αέρα».

Κάνεις κάτι συγκεκριμένο πριν την εκκίνηση;

«Κάνω το σταυρό μου και προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην κούρσα».

Έχεις συμμετέχει σε πολλές διοργανώσεις. Ποια σε εντυπωσίασε περισσότερο;

«Οι Μεσογειακοί Αγώνες στην Αλγερία. Το κλίμα του γηπέδου και αυτό που έζησα μέσα σε αυτό, με εντυπωσίασαν πάρα πολύ. Δεν έχω ξαναδει αυτόν τον κόσμο. Η τελετή λήξης ήταν εξαιρετική. Είχα πάθει σοκ».

«Ο Καρρές μου έδωσε κίνητρο να συνεχίσω και να βρω τον εαυτό μου»

Έχεις ζήσει κάποια περίεργη εμπειρία στη διάρκεια της καριέρας σου;

«Άπειρες φορές (γέλια). Στην Αλγερία, υπήρχαν προβλήματα, ειδικά με το φαγητό. Στο Βαλκανικό το φαγητό ήταν άθλιο. Υπάρχουν πολλές διοργανώσεις που έχει συμβεί κάτι παρόμοιο».

Πόσες ώρες κάνεις προπόνηση;

«Εξαρτάται από την περίοδο. Προπονούμαι καθημερινά πρωί και απόγευμα. Μια φορά την εβδομάδα κάνω ενδυνάμωση».

Τι περιλαμβάνει;

«Αερόβια, ταχύτητες, δύναμη, log run».

Ποιο κομμάτι σε δυσκολεύει περισσότερο;

«Σίγουρα τα μεγάλα κομμάτια που είναι γρήγορα».

Ακολουθείς κάποιο πρόγραμμα διατροφής;

«Όχι. Δεν είμαι ψυχαναγκαστική πια. Υπήρχαν στιγμές που πρόσεχα σε υπερβολικό βαθμό. Ζύγιζα το φαγητό, πρόσεχα τα γραμμάρια, δεν έτρωγα γλυκά. Προσέχω αλλά δεν πιέζω τον εαυτό μου».

Ξεχωρίζεις κάποιον προπονητή σου;

«Άλλαξα τρεις προπονητές. Άρχισα με τον Μαρκόπουλο, μετά για μια δεκαετία προπονούμουν με τον Παπαχρήστο και τώρα, με τον Καρρέ. Μου έχουν δώσει πολλά πράγματα. Τους εκτιμώ και τους αγαπώ πολύ. Ο Παπαχρήστος ήταν ένα μεγάλο κομμάτι για εμένα καθώς ήμασταν μαζί για πολλά χρόνια, έκανα ρεκόρ, είχα διακρίσεις. Ο Καρρές με ανέλαβε σε ένα μεταβατικό στάδιο και μου έδωσε το κίνητρο να συνεχίσω και να βρω τον εαυτό μου».

Η οικογένεια αποτελεί έρεισμα;

«Χωρίς την οικογένεια μου, θα είχα σταματήσει. Με στηρίζουν οικονομικά και ψυχολογικά. Οι γονείς μου είναι δίπλα μου σε όλη την πορεία μου».

«Το να σε επιλέγει ο Μπολτ είναι κάτι ξεχωριστό»

Πήγες στην Αυστραλία. Τι αποκόμισες από την εμπειρία αυτή;

«Έγινα πιο δυνατή, έμαθα να υπομένω και να επιμένω».

Υπήρξες μία από τις επιλογές του Γιουσέιν Μπολτ για τη στελέχωση της ομάδας του για τους αγώνες αστέρων στη Μελβούρνη. Ποια είναι τα συναισθήματα σου; Ποια ήταν η αντίδραση σου;

«Ήταν μια τρομερή εμπειρία. Δεν είναι κάτι που έχει συμβεί σε πολλούς αθλητές. Το να σε επιλέγει ο Μπολτ και να είσαι στην ομάδα του είναι κάτι ξεχωριστό. Είναι θρύλος. Μια τρομερή προσωπικότητα. Θυμάμαι έτρεχα και με εμψύχωνε. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Ήμουν τυχερή που το έζησα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Σου έδωσε κάποια συμβουλή;

«Δεν είπαμε κάτι συγκεκριμένο. Μου έδωσε κίνητρο και δύναμη. Τρομερή προσωπικότητα και καθόλου σνομπ».

«Κάθε χρόνο να βάζω ένα λιθαράκι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες»

Είσαι ικανοποιημένη με τις εγκαταστάσεις στις οποίες προπονείσαι;

«Προπονούμαι στον Πανελλήνιο. Ωραίο είναι το γήπεδο, θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες βελτιώσεις. Παλαιότερα, έκανα προπόνηση στο ΟΑΚΑ και βγήκε ακατάλληλο. Δεν έχουμε καθόλου καλές εγκαταστάσεις. Για παράδειγμα, στην Αλγερία είχαν ένα απίστευτο στάδιο. Μακάρι να γίνουν αλλαγές. Θα χρειαζόταν να αλλάξουν τα στάδια για να κάνουμε προπονήσεις αλλά και αγώνες. Γενικά, δεν εκμεταλλεύονται καταστάσεις για να εξελιχθεί ο αθλητισμός».

Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;

«Όχι! Είναι ελάχιστη. Η ομοσπονδία πληρώνει τα ταξίδια της Εθνικής Ομάδας. Από το τίποτα, κάτι είναι και αυτό. Τα προβλήματα είναι πολλά και οι αθλητές δεν έχουν κίνητρο».

Τι σου έχει προσφέρει ο στίβος;

«Πειθαρχία, δύναμη και υπομονή. Έμαθα να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις».

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;

«Να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερη. Του χρόνου έχει παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού και ανοιχτού. Ο μεγάλος στόχος είναι ο ανοιχτός στίβος. Θα ήθελα να κυνηγήσω τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θέλω να βάζω ένα λιθαράκι κάθε χρόνο για αυτό».

Tips για Αναστασία

Πρότυπο: «Θαυμάζω τους αθλητές που είναι παθιασμένοι με αυτό που κάνουν και εκείνους που συνδυάζουν σπουδές και πρωταθλητισμό. Πρότυπο για μένα είναι εκείνος που μάχεται, στέκεται στα πόδια του και κυνηγά το όνειρο του»

Αγαπημένο φαγητό: «Θαλασσινά, μακαρόνια, κρέας. Γενικά μου αρέσουν όλα (γέλια)»

Αγαπημένο χρώμα: «Γαλάζιο»

Αγαπημένη ταινία: «Προτιμώ τις ταινίες δράσης»

Αγαπημένο τραγούδι: «Προτιμώ να ακούω ξένη μουσική»

Ελεύθερος χρόνος: «Περνάω χρόνο με τους γονείς και τις φίλες μου. Προτιμώ να κάνω όμορφα πράγματα, δηλαδή να διαβάσω ένα βιβλίο, να πάω να δω μια ταινία, να πάω σε ένα εστιατόριο και να φάω ένα καλό φαγητό»

Γούρι: «Προς το παρόν όχι»

Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη ή φράση: «Δυνατή».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook