Από το χέρι έχει πάρει τη φετινή αγωνιστική περίοδο τη Λίβερπουλ ο Μοχάμεντ Σαλάχ στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα 32 φορές σε 43 αγώνες. Στη δεύτερη θέση των πίνακα των σκόρερ βρίσκεται ο Κόντι Χάπκο, ο οποίος μετρά τρεις συμμετοχές λιγότερες (40) και έχει σημειώσει 16 γκολ ενώ έχει μοιράσει και πέντε ασίστ.
Ο 25χρονος εξτρέμ ξεχωρίζει για την ταχύτητα και την ικανότητα του να ντριμπλάρει μέχρι να βρει τον κατάλληλο χώρο για να γίνει απειλητικός για την αντίπαλη εστία. Δείχνει τρομερά προσηλωμένος στο στόχο του, επίμονος και παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης σε κάθε παιχνίδι. Διαθέτει εντυπωσιακές ικανότητες στο σκοράρισμα και τη δημιουργία φάσεων. Είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός στο τελείωμα των φάσεων ενώ ξεχωρίζει και για τα δυνατά του σουτ από απόσταση.
Η ικανότητά του στις κάθετες πάσες τον καθιστά πολύτιμο στη δημιουργία επιθετικών ευκαιριών ενώ είναι, επίσης, επικίνδυνος στις κεφαλιές προσφέροντας μια επιπλέον απειλή στις στημένες φάσεις. Το στυλ παιχνιδιού του χαρακτηρίζεται από τη συχνή τάση να συγκλίνει προς τον άξονα, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα και την τεχνική του για να ντριμπλάρει και να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις.
Ένας κήπος το πρώτο γήπεδο
Αρκετές φορές οι πιο λαμπρές ιστορίες των γηπέδων έχουν την αρχή τους σε ένα μικρό και ταπεινό μέρος, ένα παιδικό όνειρο, μια πλάνη της φαντασίας που έγινε αληθινή. Η ιστορία του Κόντι Χάπκο άρχισε από ένα μικρό κήπο, μια συνοικία του Αϊντχόφεν, το Στράτουμ, και τον οδηγεί στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στο κέντρο αυτής της πορείας, υπάρχει μια φιγούρα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωσή του: ο πατέρας του.
Ο πατέρας του Χάκπο, με καταγωγή από το Τόγκο, δεν ήταν απλώς μια υποστηρικτική φιγούρα στη ζωή του γιου του. Ήταν ο άνθρωπος που του έμαθε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ταλέντο, αλλά και σκληρή δουλειά, πειθαρχία και αφοσίωση. Όπως και το σπίτι που προσπαθούσε να χτίσει στο Λόμε του Τόγκο για κάτι περισσότερο από 12 χρόνια, έτσι και η εξέλιξη του Κόντι στο ποδόσφαιρο ήταν μια σταδιακή διαδικασία, η οποία απαιτούσε υπομονή και συνεχή βελτίωση.
Ο Ολλανδός άσος έκανε τα πρώτα του βήματα μακριά από την «αγκαλιά» μιας ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Έπαιρνε την μπάλα και έκανε προπονήσεις στον κήπο τους σπιτιού του. Ο μπαμπάς του, που γνώριζε καλά τη στρογγυλή θεά όντας ποδοσφαιριστής στο Τόγκο, τον καθοδηγούσε και μάλιστα, επέμενε σε κάποιες κινήσεις μέχρι ο μικρός να τις τελειοποιήσει.
Η σχέση τους ήταν απαιτητική, αλλά βαθιά καθοριστική. Ο Χάκπο δεν είχε την πολυτέλεια να είναι αδιάφορος στην προπόνηση. Αν έβγαζε μια λάθος πάσα ή ένα αδύναμο σουτ, ο πατέρας του δεν του έλεγε απλά να προσπαθήσει ξανά, τον έβαζε να το κάνει μέχρι να γίνει σωστά. Η προπόνηση ήταν κουραστική και, ίσως, κάποιες φορές να τον εκνεύριζε η επιμονή του πατέρα του αλλά έμεινε πιστός στις οδηγίες και έκανε ό,τι μπορούσε για να γίνει καλύτερος. Εξάλλου, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό, ήξερε ότι δρόμος δεν ήταν εύκολος και η γρήγορη λύση δεν ήταν ποτέ επιλογή. Και να ήθελε να το ξεχάσει, ο μπαμπάς του ήταν εκεί για να του θυμίζει ότι πρέπει να δουλεύει σκληρά για να βελτιώνεται σιγά σιγά.
Από το Στράτουμ στο χειροκρότημα των ευρωπαϊκών γηπέδων
Μεγαλώνοντας άφησε τον κήπο του σπιτιού του και εντάχθηκε στις ακαδημίες της PSV. Εκεί τα δεδομένα δεν ήταν υπέρ του, χρειάστηκε να αποδείξει την αξία του μέσα από σκληρή δουλειά, ακριβώς όπως ο πατέρας του τού είχε διδάξει στον κήπο του σπιτιού τους. Και όπως το σπίτι στο Τόγκο δεν ολοκληρώθηκε μέσα σε μια νύχτα, έτσι και η καριέρα του Χάκπο χτίστηκε με υπομονή.
Η απογείωσή του ήρθε τη σεζόν 2021-2022, όταν έγινε ο ηγέτης της PSV, εντυπωσιάζοντας με την ικανότητά του να σκοράρει και να δημιουργεί φάσεις. Η εντυπωσιακή του απόδοση δεν πέρασε απαρατήρητη, και λίγο αργότερα, η Λίβερπουλ τον απέκτησε, δίνοντάς του την ευκαιρία να διακριθεί στην Premier League.
Όμως, ακόμη και στο υψηλότερο επίπεδο, ο Χάκπο δεν ξεχνά τη φιλοσοφία του πατέρα του. Κάθε προπόνηση αποτελεί μια ευκαιρία για βελτίωση, κάθε παιχνίδι είναι ένα μάθημα για εκείνον. Οι μέθοδοι που έμαθε στον κήπο του σπιτιού του εξακολουθούν να τον καθοδηγούν και ο τρόπος που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο, με επιμονή και αφοσίωση δηλαδή, τον κάνει έναν από τους πιο αξιόπιστους και συνεχώς βελτιωμένους παίκτες της γενιάς του.
Όπως έχει τονίσει και ο ίδιος το ποδόσφαιρο για εκείνον δεν είναι απλώς μια καριέρα που θα τελειώσει. Είναι μια κληρονομιά άρχισε από τον πατέρα του και τον τρόπο που του έμαθε να βλέπει το παιχνίδι. Όπως το σπίτι που χτίζεται με αργά αλλά σταθερά βήματα, έτσι και η επιτυχία του είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που απαιτεί χρόνο, προσπάθεια και αφοσίωση. Γιατί στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, η επιτυχία δεν είναι προορισμός, είναι μια συνεχής πορεία βελτίωσης. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που του άφησε ο πατέρας του.
