Τι ψάχνεις;

Κεραμυδά: «Ο μεγαλύτερος καθημερινός αντίπαλος είναι ο ίδιος μου ο εαυτός»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Το ακόντιο μόλις είχε φύγει από το χέρι της και όπως έπεφτε στο έδαφος «καρφώθηκε» πάνω στο εισιτήριο πρόκρισης στους πρώτους της Παραολυμπιακούς Αγώνες. Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό της εκείνη τη στιγμή. Πόσο είχε παλέψει για αυτό; Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκε αν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να ζήσει το όνειρο. Ξαφνικά η φωνή της προπονήτριας της την επανέφερε στην πραγματικότητα. Τα είχε καταφέρει. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίστηκε στο πρόσωπο της αλλά έφυγε γρήγορα αφού γνώριζε καλά ότι για να πετύχει χρειάζεται δουλειά. Πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε…

Η Τάνια Κεραμυδά μίλησε στο Metrosport.gr για την πρώτη της συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, την πορεία της μέχρι την πρόκριση και τον στόχο της στο Παρίσι καθώς και τα εμπόδια που βρέθηκαν μπροστά της. Μας εκμυστηρεύτηκε το φόβος της και το λόγο που την κάνει να ανυπομονεί για το ταξίδι αυτό ενώ… ζωγράφισε το μονοπάτι της προς τη Γαλλία.

Τι σημαίνει για εσένα το εισιτήριο πρόκρισης στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού;

«Αυτό το εισιτήριο συμμετοχής σημαίνει δικαίωση των κόπων μας με την προπονήτρια μου. Η σοβαρή δουλειά φέρνει επιδόσεις και οι επιδόσεις έφεραν το εισιτήριο για τους Παραολυμπιακούς αγώνες. Χαίρομαι γιατί είναι και μια προσωπική δικαίωση για την επιλογή μου να κατέβω στην Αθήνα και να γυμναστώ με την κυρία Ανουσάκη. Είχα καλή έμπνευση τελικά!!».

Πώς αντέδρασες όταν εξασφάλισες τη θέση του;

«Πολύ συγκρατημένα θα έλεγα. Χάρηκα αλλά μέχρι εκεί. Είναι σίγουρα μεγάλη επιτυχία για έναν αθλητή, αλλά δε μου μένει και πολύς χρόνος και ξέρω πολύ καλά ότι πρέπει να παραμείνω συγκεντρωμένη και να εστιάσω στην προετοιμασία μου».

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που το είπες και γιατί;

«Ο πρώτος άνθρωπος που το είπα ήταν, φυσικά, η μανούλα μου. Θέλω πάντα να την κάνω χαρούμενη, είναι πάντα δίπλα μου. Είμαστε πολύ δεμένες».

Πώς εξελίσσεται η προετοιμασία για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες;

«Ο χρόνος είναι λίγος, αλλά εξελίσσεται πολύ καλά θα έλεγα. Υπάρχουν δυσκολίες, γιατί οι καλοκαιρινές θερμοκρασίες επηρεάζουν πολύ αρνητικά τα συμπτώματα μου σχετικά με την πάθηση. Και όλο αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την προπόνηση. Παρόλα αυτά, ψάχνουμε πάντα να βρούμε τους τρόπους και είμαι αρκετά ευχαριστημένη από την πορεία μέχρι τώρα. Όλα θα φανούν στον αγώνα».

Τι είναι η Μυασθένεια Gravis; Πώς εξελίσσεται;

«Η Μυασθένεια Gravis είναι μια αυτοάνοση νευρολογική νόσος. Προκαλεί έντονες μυϊκές διαταραχές και τρομερή εξάντληση. Αυτό με απλά λόγια, οφείλεται στην «κακή επικοινωνία» (λόγω της πάθησης) μεταξύ των νεύρων και των μυών. Η εμφάνιση και η ένταση των συμπτωμάτων, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που μπορούν να επιδεινώνουν την κατάσταση. Χρειάζεται ο ασθενής να διαβάζει καλά το σώμα του, να έχει ηρεμία και να δίνει χρόνο για ξεκούραση στον εαυτό του, ώστε να βοηθάει το μυϊκό του σύστημα. Είναι πολύ απρόβλεπτη νόσος, τη μία μέρα μπορεί να είσαι καλά και μέσα σε λίγες ώρες να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι».

Πώς θα χαρακτήριζες το μονοπάτι που σε οδήγησε στο Παρίσι; Υπήρξαν δυσκολίες και εμπόδια; Πόσο σε επηρέασε η νόσος;

«Το μονοπάτι μου για τους Παραολυμπιακούς αγώνες, δεν ήταν και δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα. Για εμένα ο μεγαλύτερος καθημερινός αντίπαλος, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Η Μυασθένεια μπορεί να κάνει το σώμα μου να είναι διαφορετικό κάθε μέρα. Πρέπει να αντέχω, πρέπει να το αντιμετωπίζω. Δεν μπορώ να γκρινιάζω, θέλω να τα αντιμετωπίζω όλα. Εμπόδια υπάρχουν για όλους, το θέμα είναι να θέλεις να τα ξεπεράσεις και να τα αφήνεις πίσω. Άμα εστιάσεις στα εμπόδια, χάνεις την προσήλωση σου στο στόχο. Όλα καλά!».

Υπάρχει κάτι που σε τρομάζει;

«Το μόνο που με τρομάζει, είναι ότι πάλι πρέπει να ανέβω στο αεροπλάνο για να πάω στο Παρίσι (γέλια) Φοβάμαι τα αεροπλάνα, χάνω 30 χρόνια από τη ζωή μου κάθε φορά (γέλια) Τίποτα άλλο δε φοβάμαι!».

Τι ανυπομονείς να ζήσεις φτάνοντας στο Παρίσι;

«Θέλω να ζήσω όλες τις στιγμές στο Παρίσι από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Είναι η πρώτη μου φορά σε Παραολυμπιακούς αγώνες και θα φροντίσω να τα ζήσω όλα στο έπακρο. Το χωριό, τις προπονήσεις, τις στιγμές χαλάρωσης, τον αγώνα. Όλα, τα πάντα».

Ποιος ο στόχος σου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες;

«Πρώτα απ’ όλα, θέλω να φτάσω και να ολοκληρώσω υγιής τη συμμετοχή μου στον τελικό. Από εκεί και πέρα, δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια. Ο αγώνας είναι πάντα αγώνας και όλα είναι ανοικτά για όλους. Σίγουρα το έχω ξαναπεί ότι μου αρέσει η αγωνιστική διαδικασία, επομένως υπό φυσιολογικές συνθήκες να περιμένετε μια δυνατή παρουσία από την πλευρά μου. Θα δούμε ο Θεός τι θα μας φέρει, δε χρειάζονται λόγια».

Αν η Τάνια του σήμερα συναντούσε την Τάνια που είχε όνειρο τους Παραολυμπιακούς Αγώνες τι θα της έλεγε;

«Θα της έλεγε να ανοίξει την πόρτα, να βγει έξω και να φωνάξει σε όλο τον κόσμο, σε κάθε άνθρωπο από άκρη σε άκρη να μη σταματήσει ποτέ να ονειρεύεται! Πρέπει να ονειρευόμαστε τόσο μα τόσο δυνατά που να μην αφήνουμε άλλη επιλογή στο όνειρο από το να γίνει πραγματικότητα. Στη ζωή πρέπει πάντα να θέτουμε στόχους, αυτό θα πει εξέλιξη. Να μην τα παρατάει ποτέ κανένας».

Αν έπρεπε να ζωγραφίσεις την Τάνια όταν έμαθε ότι προκρίθηκε και την Τανια στα γήπεδα του Παρισιού ποια θα ήταν τα χρώματα που θα χρησιμοποιούσες;

«Την Τάνια τη στιγμή που μαθαίνει ότι προκρίθηκε, νιώθω ότι θα τη ζωγράφιζα με πορτοκαλί χρώμα. Την Τάνια στο Παρίσι, θα τη ζωγράφιζα 100% με πράσινο που είναι και το αγαπημένο μου. Είναι το χρώμα που με ηρεμεί και με βοηθά να συγκεντρωθώ, μου δημιουργεί καθαρό μυαλό που πάντα χρειάζεται στους αγωνιστικούς χώρους».