Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ξεκινήσουμε πρώτα – έστω και επιτομικά - από τα σημαντικά οφέλη αυτού του Nations League που ολοκληρώθηκε για την Εθνική μας ομάδα.
- Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σχεδόν… τρύπησε το ταβάνι της με 15 βαθμούς σε όμιλο με την Αγγλία, με 5 νίκες και μόλις 1 ήττα και με 2η θέση στην ισοβαθμία με μία ομάδα, που έχει χρηματιστηριακή αξία ρόστερ πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ (σ.σ 7,5 φορές μεγαλύτερο από την δική μας).
- Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατάφερε μέσα σε ένα δίμηνο να βάλει την σφραγίδα του, σε ένα σύνολο που ήταν από πριν «οικογένεια», αλλά έχει πραγματικά μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης.
- Η ΕΠΟ είδε να εισρέουν έσοδα στα ταμεία της, όταν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν παιχνίδια της Εθνικής ομάδας εντός έδρας, που τα παρακολουθούσαν… συγγενείς και φίλοι.
- Ο κόσμος μακριά από την οποιαδήποτε τοξικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος σε συλλογικό επίπεδο, αγκάλιασε την προσπάθεια της ομάδα, κόβοντας σχεδόν 100.000 εισιτήρια με Αγγλία, Φινλανδία και Ιρλανδία!
Ένα ημίχρονο ήταν αρκετό…
Περνώντας στο παιχνίδι, έγινε γρήγορα αντιληπτό τι δεν λειτούργησε στο πρώτο μέρος (σε αυτό βοήθησε και η αφέλεια των Φινλανδών στην επανάληψη που άλλαξαν τον τρόπο άμυνας τους). Η ομάδα μας έπαιζε σε αργό τέμπο, είχε μια ανούσια και φλύαρη υπεροχή και κατοχή της μπάλας, χωρίς ιδέες, για να διασπάσει την άμυνα των Φινλανδών. Έλειπε παράλληλα και αυτό που λέμε «ατομική πρωτοβουλία» πρωτοκλασάτων παικτών που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα.
Στο δεύτερο μέρος όμως η ομάδα βγήκε πιο «ζωντανή», πίεσε περισσότερο, κυκλοφόρησε πιο γρήγορα την μπάλα και… έπιασε δύο φορές στον ύπνο την άμυνα των Φινλανδών, βγάζοντας παίκτη πίσω από τους στόπερ τους. Στην πρώτη έρχεται μία μαγική ασίστ του Κουλιεράκη στον Μπακασέτα που μπαίνει σε θέση φορ και σκοράρει, στην δεύτερη μια μπαλιά του άλλου στόπερ του Μαυροπάνου προς τον Παυλίδη (πάλι στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας), που αναγκάζει τον γκολκίπερ να βγει, να διώξει, αλλά και να δώσει την ευκαιρία στον Τζόλη να πετύχει ένα υπέροχο τέρμα. Από εκεί και πέρα η αλήθεια είναι ότι «καθίσαμε» πάνω στο αποτέλεσμα (εδώ ίσως θα μπορούσαν να έρθουν φρέσκοι παίκτες λίγο πιο γρήγορα από τον πάγκο), δίνοντας δύο – τρεις ευκαιρίες στους Φινλανδούς για να μας απειλήσουν, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Ο Γιοβάνοβιτς έστω και για λίγα λεπτά προς το τέλος, δοκίμασε και σχήμα με 3 στην άμυνα, ένα σύστημα που χρησιμοποιούν άλλωστε πολλές ομάδες με επιτυχία (βλέπε Ιντερ ή Εθνική Ιταλίας) και καλό είναι να έχουμε και λεγόμενο plan B, αν χρειαστεί στο μέλλον.
Το πιο σημαντικό κομμάτι όμως στη χθεσινή αναμέτρηση, είναι… η σημασία του να σου «ξεκλειδώνουν» παιχνίδια οι δύο στόπερ. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πόσο ανέβηκε ποιοτικά αυτή η ομάδα και για τις προσδοκίες που έχουμε από αυτή στο μέλλον…
