Την ήττα από τους φιλότιμους και αγωνιστικούς Ιρλανδούς δεν θα την έλεγα ανώμαλη προσγείωση, από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ έχει συνηθίσει σε παρόμοιες απρόσμενες και δυσάρεστες εκπλήξεις, ιδιαίτερα στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις. Θα την χαρακτήριζα όμως σαν μια περίπτωση «διάψευσης» ενός... αφηγήματος που στήθηκε και διακινήθηκε με ξεχωριστή επιμονή κι επιτυχία. Ενός αφηγήματος που ξεκίνησε από τις πρώτες δηλώσεις του Ραζβάν Λουτσέσκου, οι οποίες προσδιόριζαν το πλάνο της δημιουργίας μιας νέας ομάδας.
Με δεδομένο τον ακρωτηριασμό που υπέστη το ρόστερ των κυπελλούχων και την πανθομολογούμενη ανάγκη μιας γενναίας και σοβαρής μεταγραφικής ενίσχυσης, ο Ρουμάνος κόουτς δεν δίστασε με απόλυτο τρόπο να περιορίσει αυτήν την αναγκαιότητα, στη λακωνική απάντηση που έδωσε σε σχετική ερώτηση στις «δύο έως τρεις μεταγραφές».
Οι αντιδράσεις τότε ήταν ελάχιστες, όπως ήταν και σχεδόν ανύπαρκτες όταν υπήρξαν επιλογές που προκαλούσαν κάποια ερωτηματικά ως προς τις ανανεώσεις και επιμηκύνσεις συμβολαίων. Στη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου και παρά τις διαβεβαιώσεις ότι αυτή τη φορά δεν θα είχαμε τις τραγικές καθυστερήσεις και τις ανεκδιήγητες ανακολουθίες του παρελθόντος, συνέβησαν παρόμοιες καταστάσεις.
Οι υποχρεώσεις της ομάδας πλησίαζαν και οι νέες προσθήκες ερχόντουσαν αργά και με το σταγονόμετρο. Κάποιες... «αναπαλαιώσεις» και εσωτερικές αξιολογήσεις έγιναν δεκτές χωρίς αντιδράσεις και αμφισβητήσεις.
Με δυο λόγια η ανάγκη της σοβαρής ενίσχυσης του ρόστερ όχι απλά ξεχάστηκε, αλλά μπήκε και πάρκαρε στα αζήτητα. Έφτανε η αναγγελία της πιθανής απόκτησης ενός αξιόλογου παίκτη (Τζιοβίνκο) για να καλύπτει τις όποιες ανησυχίες προκαλούσαν συμπεριφορές παρόμοιες με τις αντίστοιχες του παρελθόντος.
Ωστόσσ η περιρέουσα ατμόσφαιρα διαμορφωμένη στο σύνολο της από καλοπροαίρετα ή κατευθυνόμενα σχόλια των σιτιζόμενων, πορευόταν ακάθεκτη με σύμπνοια, στη δημιουργία ενός αφηγήματος ότι όλα πάνε και όλα εξελίσσονται ομαλότατα. Τα όποια προβληματάκια έμπαιναν κάτω από το χαλάκι ή εξαφανιζόντουσαν σε δύο – τρεις αράδες του...αφηγήματος. Όλα λοιπόν μέχρι τώρα βάδιζαν με το «πάμε καλά». Μέχρι που ήρθαν οι Ιρλανδοί τρεχαλατζήδες και τα έκαναν όλα άνω – κάτω.
Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι με μία ομάδα ερασιτεχνικού επιπέδου και ασήμαντης αγωνιστικής ισχύος, ο «νέος» ΠΑΟΚ τα έκανε μούσκεμα. Λάθη πολλά με τα αντίστοιχα μηνύματα να έχουν δέκτες τον κόουτς και την διοίκηση. Μέχρις εδώ λοιπόν το «αφήγημα» προχώρησε καλά. Στο Δουβλίνο όμως στράβωσε, χάλασε.
Συνοπτικά θα έλεγε κανείς ότι ο κόουτς και η διοίκηση επιβάλλεται αυτή τη στιγμή να κάνουν την αυτοκριτική τους με ειλικρίνεια και γενναιότητα. Πιστεύουμε ότι και οι ίδιοι διαπίστωσαν όλα όσα ανησυχητικά αποτυπώθηκαν στο στάδιο «Αβίβα». Να αναλάβουν ευθύνες και υποχρεώσεις για διορθωτικές κινήσεις και για την επίσπευση της απόκτησης του Τζιοβίνκο, εκτός και αν και αυτή η περίπτωση είναι μια παράγραφος του ίδιου αφηγήματος.
Συμπληρώνοντας το σχόλιο μας θα αναφερθούμε για μια ακόμη φορά στην τεράστια ζημιά που γίνεται από την αρνητική μεταγραφολογία. Το πρώτο θύμα της ήταν ο Χρήστος Τζόλης. Το δεύτερο στη σειρά ο Κούτσιας. Μερικοί δεν διστάζουν να ανακυκλώνουν συμπεριφορές οι οποίες προκαλούν σοβαρά πλήγματα στον ΠΑΟΚ. Σε ότι έχει σχέση τελικά με την πρόκριση, σίγουρα δεν χάθηκε. Αν κάτι στράβωσε και χάθηκε αυτό αφορά το μέχρι χθες «αφήγημα» που διακινήθηκε για αρκετό χρόνο και που δυστυχώς για όσους συμμετείχαν σε αυτό, κατέληξε στα μπάζα.
ΥΓ1: Δεν νομίζω ότι έμεινε κανένα ερωτηματικό σε ότι έχει σχέση με το γεγονός ότι οι δύο πτέρυγες της ομάδας δεν λειτούργησαν. Όταν στην μια περίπτωση ο Ροντρίγκο τα έκανε θάλασσα, ακυρώνοντας και δυσκολεύοντας και τον χαρισματικό Ζίβκοβιτς και στην άλλη ο ανύπαρκτος Ελ Καντουρί, προκάλεσε τις ίδιες δυσκολίες και τα ίδια προβλήματα στον Βιεϊρίνια.
ΥΓ2: Λέγεται ότι σύντομα θα φτάσει στα γραφεία της ΠΑΕ νέα βελτιωμένη πρόταση για τον Χρήστο Τζόλη από τη Νόριτς. Και κάτι ακόμη: Κάποιοι θα πανηγυρίζουν γιατί ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ ενδιαφέρονται για τον Πέλκα (από το ποσοστό μεταπώλησης μιας μεταγραφής που έγινε για ψίχουλα).
