Άρθρο της Βουλευτή Επικρατείας ΝΔ, Μαρίας Νεφέλης Χατζηιωαννίδου
Δεν θα πω ψέματα. Δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο φανατικά, οπότε δεν είμαι σίγουρα η κατάλληλη για να σχολιάσω την ουσία του χθεσινού αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με τη Σκωτία. Όμως, όπως πολλοί Έλληνες, όταν αγωνίζεται η Εθνική μας ή συμμετέχει κάποιος αθλητής ή αθλήτρια σε αγώνες, νιώθω την ανάγκη να παρακολουθήσω και να στηρίξω την ελληνική αποστολή.
Με αφορμή τη χθεσινή νίκη της Εθνικής μας Ομάδας, θέλω να μοιραστώ όχι μόνο όσα ένιωσα προσωπικά, αλλά και όσα είδα και άκουσα να αγγίζουν άλλους ανθρώπους, ακόμη κι εκείνους που δεν παρακολουθούν ποδόσφαιρο.
Χθες παρακολουθήσαμε μια Εθνική ομάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 23 έτη, γεμάτη με νέα πρόσωπα και φρέσκα ταλέντα, την οποία καθοδηγούσε ένας προπονητής με μεγάλη εμπειρία, καθώς και άλλοι συνεργάτες με την ίδια εμπειρία. Ένας εντυπωσιακός συνδυασμός φρεσκάδας και εμπειρίας. Παρακολουθώντας τον αγώνα, λοιπόν, ήταν αδύνατο να μην αντιληφθείς την ενέργεια της ομάδας. Ήταν αδύνατο να μην προσέξεις τον ενθουσιασμό, την «φόρα», την επικοινωνία και την ειλικρίνεια στην προσπάθεια. Γιατί αυτό συμβαίνει όταν εμπιστεύεσαι τη νέα γενιά και τη δυναμική της, όταν της δίνεις το βήμα και την καθοδηγείς ώστε να δείξει όλα όσα έχει να προσφέρει.
Δεν είναι μόνο η εθνική ομάδα που μας υπενθυμίζει τι σημαίνει δυναμική ανανέωση. Είναι η ίδια η νέα γενιά που, διαρκώς, αναζητά τον χώρο για να επικοινωνήσει, να εκφραστεί, να διαπρέψει. Κι όμως, πολλές φορές στο παρελθόν έχουμε υποτιμήσει τη δυναμική της. Πατήσαμε την «μπανανόφλουδα» της προκατάληψης και την κρίναμε ως αδιάφορη, παθητική, χωρίς διεκδικητικό πνεύμα ή επαρκή ικανότητα.
Κάθε φορά όμως που της δίνεται έστω και η παραμικρή χαραμάδα ευκαιρίας, αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο: έχει φωνή, προοπτική και πάθος. Η νέα γενιά δεν χρειάζεται χάρες – χρειάζεται ευκαιρίες. Και τότε είναι που μας εντυπωσιάζει.
Ας είμαστε ξεκάθαροι: η εμπειρία παραμένει πολύτιμη. Είναι αναντικατάστατη. Η ηλικία και η τριβή χτίζουν γνώση, ωριμότητα και διορατικότητα. Εκεί, πιστεύω, βρίσκεται και το «κλειδί» της επιτυχίας – στον τρόπο με τον οποίο ένας ηγέτης επιλέγει να ισορροπήσει αυτούς τους δύο κόσμους: το νέο και το έμπειρο. Χωρίς να αδικεί κανέναν, χωρίς να μπλοκάρει την εξέλιξη.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν η κίνηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς βασίστηκε σε κάποια συγκεκριμένη στρατηγική, λειτούργησε όμως σίγουρα ως ένα ηχηρό μήνυμα. Έδωσε βήμα, εμπιστοσύνη και ρόλο σε νέα παιδιά. Και το αποτέλεσμα; Ποιοτικό, ελπιδοφόρο, σχεδόν αφυπνιστικό. Έτσι είναι όταν εμπιστεύεσαι τη νέα γενιά. Πολλές φορές έχει αδικηθεί, περιθωριοποιηθεί, δοκιμαστεί περισσότερο από όσο της αναλογεί. Όμως όταν της δοθεί η ευκαιρία, σπάνια την αφήνει να πάει χαμένη.
Η εμπιστοσύνη στη νέα γενιά δεν είναι ημίμετρο. Είναι στάση ζωής. Ή πιστεύεις σε αυτή ή δεν πιστεύεις. Για να μπορέσει μια κοινωνία να προχωρήσει, πρέπει να ξέρει πότε να παραδώσει τη σκυτάλη όχι από παραίτηση, αλλά από πίστη. Πίστη πως οι επόμενοι μπορούν να πάνε τα πράγματα ακόμη πιο μακριά. Και αυτό, τελικά, είναι το πιο ουσιαστικό μέτρο προόδου αλλά και το πιο ουσιαστικό μήνυμα από τη νίκη της εθνικής ομάδας μας χθες.
