Τι ψάχνεις;

Γκούσιν: «Αυτό μου στοίχισε στις ΗΠΑ, σαν τελικός Champions League το Όραν»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Βρέθηκε μια ανάσα πριν πάρει την πρόκριση στον τελικό στο άλμα εις ύψος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Όρεγκον αλλά κρατά την καλή της παρουσία και την ισοφάριση του ατομικού της ρεκόρ και βάζει πλώρη για νέες επιτυχίες.

Η Τατιάνα Γκούσιν μίλησε στο Metrosport.gr για τις εμπειρίες της στην Αμερική, τους Μεσογειακούς στο Όραν και το παράπονο που έχει από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στο πρόβλημα στα γόνατα που την ταλαιπωρεί, τις προσπάθειες που κάνει η προπονήτρια της (Ιωάννα Σιώμου) και το στόχο της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Ακόμη, μας διηγήθηκε το ταξίδι της από τη Μολδαβία στην Ελλάδα, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσαρμογή και έδωσε το δικό της μήνυμα στα παιδιά που βρίσκονται στη δική της θέση.

Τέλος, ανέλυσε την κατάσταση στα γήπεδα που προπονείται και αναρωτήθηκε γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σωστές εγκαταστάσεις για να μπορούν να προπονούνται οι αθλητές ενώ τόνισε ότι μέσω της εργασίας της μπορεί να ανταπεξέρχεται στα έξοδα του πρωταθλητισμού καθώς η χρηματοδότηση είναι ανεπαρκής.

«Έκανα το χειρότερο μου αγώνα, μου έχει μείνει ένα παράπονο»

Κατέγραψες τη δεύτερη συμμετοχή σου σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πώς βίωσες αυτή την εμπειρία;

«Με βοήθησε το γεγονός ότι έγινε στις ΗΠΑ, σε ένα μέρος που γνωρίζω, και δεν ήμουν τόσο αγχωμένη. Είμαι σε καλή κατάσταση και είχα έρθει με σκοπό να πηδήξω το 1.90 και να πάρω μια θέση στην 20άδα».

Είσαι ικανοποιημένη με την επίδοση σου;

«Το γεγονός ότι το 1.90μ με έφερε τόσο κοντά στον τελικό, μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Έφτασα ένα βήμα μακριά. Η επίδοση μου με ικανοποιεί πολύ γιατί είχα μια δύσκολη χρονιά αλλά συνάμα μου αφήνει και ένα παράπονο γιατί τον τελευταίο καιρό έχω θέσει τον στίβο σε δεύτερη μοίρα και σκέφτομαι τι θα γινόταν αν ασχολούμουν πιο ενεργά».

Τερμάτισες μια ανάσα από τον τελικό. Σε στεναχωρεί που δεν θα βρεθείς εκεί;

«Ναι με στεναχωρεί. Μου στέρησε τον τελικό το δεύτερο άλμα που χρειάστηκε να κάνω για να περάσω το 1.86. Γενικά φέτος σε όλους μου τους αγώνες, φροντίζω να τα περνάω με το πρώτο άλμα ώστε να μην επιβαρύνω και τα πόδια μου. Πονάω και θέλω να κάνω λιγότερα άλματα. Έκανα το χειρότερο μου αγώνα, εδώ που δεν έπρεπε. Μου έχει μείνει ένα παράπονο».

Τι εντύπωση σου έχει αφήσει η διοργάνωση;

«Χαίρομαι που βρίσκομαι ξανά στις ΗΠΑ. Η διοργάνωση γίνεται σε ένα πανέμορφο γήπεδο, υπάρχει οργάνωση, μυρίζουν όλα Αμερική. Ο κόσμος λατρεύει τον στίβο και η αίσθηση είναι διαφορετική».

«Έμοιαζε σαν να παίζαμε σε τελικό Champions League»

Βρέθηκες στο Οράν και κατέκτησες μετάλλιο. Ήταν στόχος σου;

«Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή και ήμουν ενθουσιασμένη. Στον αγώνα πήγαμε να πάρουμε μετάλλιο. Η εμπειρία ήταν καλή και το γεγονός ότι πήραμε μετάλλιο και εγώ και η Μαρία ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε. Ήταν κάτι πολύ όμορφο και συνδυάστηκε και με μετάλλιο για την Ελισάβετ (Περισίδου). Έγιναν όλα σε πέντε λεπτά και το συναίσθημα ήταν απερίγραπτο».

Πώς σου φάνηκε η διοργάνωση στην Αλγερία;

«Μας εντυπωσίασε η Αλγερία. Δεν έχω δει τόσο ενθουσιώδης κοινό. Έμοιαζε σαν να παίζαμε τελικό Champions League. Δυστυχώς, δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε και σε άλλες πόλεις και να δούμε και άλλα από την Αλγερία. Ήταν η πρώτη μου φορά στην Αφρική και είχα ενθουσιαστεί. Ήθελα να δω και άλλα. Βρισκόμασταν κλεισμένοι στο χωριό για 10 ημέρες και παίζαμε χαρτιά και τίτσου. Με το φαγητό είχαμε ένα μικρό πρόβλημα αλλά σιγά σιγά συνηθίσαμε και τρώγαμε».

Τι γεύση σου άφησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη;

«Ήθελα να κάνω 1.90μ και απογοητεύτηκα. Ήθελα να κερδίσω και να κάνω μια καλή επίδοση ώστε να καταφέρω να βρεθώ στο Παγκόσμιο. Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα για μένα είναι μια μεγάλη χαρά. Έλειπα στην Αμερική και κάθε φορά όταν επέστρεφα για το Πανελλήνιο, χαιρόμουν γιατί θα τους έβλεπα όλους ξανά».

«Βγάζω κραυγή όταν νιώθω ένταση»

Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με τον στίβο;

«Στο δημοτικό είχε έρθει να μας μιλήσει ένας προπονητής για το αθλητικό γυμνάσιο. Πήγα να δοκιμαστώ και με πήραν για το μπάσκετ. Δεν μου άρεσε και τόσο. Κάποια στιγμή με είδε ένας προπονητής και μου πρότεινε να κάνω άλμα εις ύψος. Μου άρεσε γιατί ήταν κάτι ατομικό και κάναμε και ταξίδια».

Δοκίμασες και άλλο άθλημα;

«Όχι, μόνο αυτά τα δύο. Με είχε στείλει η μαμά μου και σε κάτι αγώνες δρόμου γιατί είχα αρκετή ενέργεια από μικρή και δεν ήξερε τι να με κάνει. Με κοροϊδεύουν συνέχεια που δεν έχω δοκιμάσει άλλα αθλήματα. Κάθε φορά στις διακοπές, όταν παίζω βόλεϊ ή τένις, είμαι αρκετά ατσούμπαλη (γέλια)».

Τι σκέφτεσαι κάθε φορά που περνάς τον πήχη;

«Ότι αξίζει η ταλαιπωρία και ο κόπος όλης της χρονιάς».

Κάνεις κάτι πριν αρχίσεις την προσπάθεια σου;

«Προσπαθώ να πάρω δύο με τρεις ανάσες, βγάζω μια κραυγή αν έχω ένταση και χαλαρώνω. Θέλω να είμαι ήρεμη για να μου βγει η τεχνική».

«Μου βγαίνει ένα γιατί κάθε φορά που ταξιδεύω»

Ταξίδεψες και στην Αμερική. Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία;

«Τα ταξίδια που κάνουμε ως αθλητές στίβου, διευρύνουν τους ορίζοντες μας και αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και το πώς βλέπουμε τον κόσμο. Άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά όσον αφορά την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Αποκόμισα μια δεύτερη οικογένεια».

Έχεις ζήσει και στην Ιταλία. Εντόπισες διαφορές ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ιταλία και Ελλάδα όσον αφορά τη νοοτροπία και τις εγκαταστάσεις;

«Μου βγαίνει ένα «γιατί» κάθε φορά καθώς έχουμε μια όμορφη χώρα και όπου και αν πάω, υπάρχει μια καλύτερη οργάνωση που κάνει τις χώρες αυτές πιο όμορφες. Πήγαμε Αφρική και βρεθήκαμε σε μια τυχαία πόλη και υπήρχαν τρία γήπεδα στίβου φανταστικά. Στην Ιταλία σε ένα μικρό χωριό είχαν τέλειο γήπεδο και δίπλα εστιατόριο. Εμείς στην Αθήνα δεν έχουμε ένα ολοκληρωμένο στάδιο. Κάτι λείπει από το καθένα. Το ΟΑΚΑ δεν έχει θέρμανση το χειμώνα. Το ταρτάν έξω είναι διαλυμένο. Στο Ζηρίνειο δεν έχουμε διαδρόμους. Η Φιλοθέη ήταν μικρή. Τον Άγιο Κοσμά θα τον χάσουμε. Δεν έχουμε τίποτα. Είναι ντροπή. Δεν ξέρω τι φταίει».

«Με δυσκολεύουν τα άλματα, έχω κουραστεί να πονάω»

Πόσες ώρες προπονείσαι;

«Μόνο 1,5 ώρα κάνω προπόνηση και η προπονήτρια μου θέλει να με σκοτώσει (γέλια). Θα έπρεπε να κάνω παραπάνω αλλά έχω ένα δύσκολο πρόγραμμα γιατί δουλεύω παράλληλα».

Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;

«Βάρη, ταχύτητες, άλματα, λίγο από όλα».

Υπάρχει κάποιο κομμάτι της προπόνησης που σε δυσκολεύει;

«Τα άλματα. Είμαι τραυματισμένη και όταν χρειάζεται να κάνω, παίρνω ένα αντιφλεγμονώδες και ξυπνάω νωρίτερα για να κάνω μια διαδικασία στο πόδι μου. Δεν τα δουλεύω αρκετά. Κάνω οχτώ άλματα μόνο λόγω του προβλήματος. Παλιά όταν δεν είχα το θέμα με τα πόδια μου, έκανα 20 και 25.

Έχει βρει τρόπο να βελτιωθεί η κατάσταση στα γόνατα σου;

«Επιστρέφοντας θα κάνω μια μαγνητική και θα εξετάσουμε τι μπορεί να γίνει. Έχω τέσσερα θέματα στα γόνατα μου και θα ήθελα να δω τι άλλο υπάρχει για να τα αντιμετωπίσω γιατί όποια θεραπεία έχω δοκιμάσει φέτος, δεν είχε αποτέλεσμα. Να φανταστείς στο Οράν, πήγα να κάνω άλμα στην προπόνηση και έφυγα ευθεία. Πονούσα πολύ και έκλαιγα, σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Είχα δεύτερες σκέψεις και για το αν θα έρθω στο Όρεγκον. Έχω κουραστεί να πονάω».

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της προπονήτριας σου;

«Σε κάθε απόφαση μου ήταν δίπλα μου. Με στήριξε. Είναι η δεύτερη μου μαμά. Φέτος της βγάζω την ψυχή. Προσαρμόζεται συνέχεια στο πρόγραμμα μου και προσπαθεί να βρει λύσεις».

«Δεν γίνεται να κάνουμε προπόνηση με ισοθερμικά και να ενώνουμε γήπεδα»

Πού προπονείσαι; Είσαι ικανοποιημένη με τις εγκαταστάσεις;

«Στο ΟΑΚΑ και στο Ζηρίνειο. Το δεύτερο το χάσαμε. Δεν έχουμε γήπεδο για να κάνουμε έξω προπόνηση. Μένουμε κλεισμένοι στο ΟΑΚΑ που έχει κουφόβραση το καλοκαίρι. Βέβαια, το ΟΑΚΑ είναι ιδανικό για το χειμώνα. Παίρνουμε κομμάτια από κάθε γήπεδο αλλά δεν έχουμε κάτι ολοκληρωμένο. Ιδανικά στο ΟΑΚΑ θα αλλάζαμε την αίθουσα με τα βάρη γιατί κάνουμε ασκήσεις και πέφτει ο σοφάς και θα ήταν καλό να γίνει κάτι με τη θέρμανση το χειμώνα. Φοβόμαστε να ανοίξουμε τη θέρμανση, γιατί είναι τόσο παλιά τα μηχανήματα και μπορεί να εκραγούν.

Δεν γίνεται να κάνουμε προπόνηση και η προπονήτρια μου να είναι με το μπουφάν και το σκουφάκι και εμένα να μου ζητάνε να κάνω άλματα. Πόσο εύκολο είναι αυτό; Βάζω ισοθερμικά. Πόσο άδικο είναι για εμάς τους αθλητές να κάνουμε προπόνηση σε τέτοιες συνθήκες και να ανταγωνιζόμαστε αθλητές με φανταστικές εγκαταστάσεις και προγράμματα;

Δεν γίνεται οι γειτονικές μας χώρες να προσφέρουν εγκαταστάσεις καλές και η προετοιμασία των αθλητών να είναι διαφορετική. Είναι ντροπή. Στο εξωτερικό τους λύνουν τα χέρια και εμείς προσπαθούμε να βρούμε λύσεις μόνοι μας. Το 2004 υπήρχε ένας ιδανικός κόσμος για τους αθλητές, δεν ξέρω τι έγινε μετά. Πιστεύω ότι αν είχαμε καλύτερες εγκαταστάσεις και συνθήκες θα ήμασταν καλύτεροι και σαν αθλητές».

Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;

«Σκεφτόμουν να σταματήσω αλλά δεν το έκανα γιατί θα μου έμενε απωθημένο. Δεν έβγαινα οικονομικά. Για να δουλεύω οχτάωρο και να κάνω ακόμη μια δουλειά part time είναι αρκετή; Σε καλύπτει αυτή η απάντηση; Τα έξοδα μας είναι εξωπραγματικά».

«Στόχος ο τελικός στο Ευρωπαϊκό»

Ποια είναι η πιο δυνατή σου αγωνιστική στιγμή μέχρι τώρα;

«Δυνατή στιγμή δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει ακόμη για να μου μείνει. Έκανα καλούς αγώνες στο ΝCAA και το 2018 ήταν καλή χρονιά καθώς έκανα 1.90μ σε κάθε αγώνα με λίγα άλματα».

Έχεις ζήσει κάποια περίεργη εμπειρία στα ταξίδια σου;

«Πολλές (γέλια). Έχουμε κάνει ταξίδια πολύωρα χωρίς λόγο, μένουμε σε ξενοδοχεία άθλια κάποιες φορές. Έχουμε μείνει 10 ώρες σε λεωφορείο. Το φαγητό μπορεί να μην τρώγεται. Δεν ξέρεις τι σε περιμένει σε κάθε ταξίδι».

Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη σου επιτυχία;

«Το 1.94 στον κλειστό, που είχα κάνει έναν όμορφο αγώνα. Μεγάλη επιτυχία δεν έχω κάνει. Είμαι μέτρια σε ό,τι έχω κάνει, θα ήθελα να πετύχω κάτι παραπάνω. Ίσως, επιτυχία είναι ότι έχω μείνει σταθερή όλα αυτά τα χρόνια».

Είναι εύκολο να διαχειριστείς τη νίκη και την ήττα;

«Εξαρτάται. Μετά από πολλά χρόνια, μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι και τα δύο. Δεν είναι εύκολο να μείνεις στη νίκη. Είναι εύκολο να κερδίσεις μια φορά, το δύσκολο είναι να μείνεις στην κορυφή και να είσαι σταθερός».

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;

«Το Ευρωπαϊκό και θέλω να βρεθώ στον τελικό».

«Ήμουν η πρώτη που πήρε υπηκοότητα με το νέο νόμο, θυμάμαι είχα βάλει και το χέρι στην Καινή Διαθήκη»

Τατιάνα είσαι ένα παιδί μεταναστών. Άλλαξες χώρα μόλις στα οχτώ σου χρόνια. Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;

«Θυμάμαι τα πάντα. Ήταν μεγάλη η αλλαγή και έχω αναμνήσεις και από τη Μολδαβία και από την Ελλάδα εκείνη την περίοδο».

Η προσαρμογή ήταν εύκολη;

«Στην αρχή, δεν ήταν. Δεν ήξερα και τη γλώσσα. Δεν είχα πολλές παρέες. Μου είχε κακοφανεί ότι από εκεί που έτρεχα σε ένα χωριό, ξαφνικά βρέθηκα κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα».

Δέχθηκες bulling, κριτική ή αρνητικά σχόλια;

«Τα τρία πρώτα χρόνια δεν ήταν εύκολη η επαφή με τους ανθρώπους. Είχα κάποια θέματα bulling αλλά σιγά σιγά μάθαινα τη γλώσσα και είχα και χαρακτηριστικά που με έκαναν να μοιάζω με Ελληνίδα, οπότε σταμάτησαν. Δεν με ένοιαξε ποτέ αυτό γιατί είχα ανθρώπους εδώ που με έκαναν να νιώσω ότι ανήκω εδώ».

Όταν κλήθηκες να αγωνισθείς με την Εθνική ομάδα, πώς αντέδρασες;

«Χάρηκα πολύ γιατί ένιωθα ότι ανήκω εδώ. Είχα απογοητευτεί πολύ γιατί είχα θέμα με την υπηκοότητα και είχα χάσει πολλούς αγώνες. Θυμάμαι η Ολυμπιακή Επιτροπή και το ΣΕΓΑΣ κίνησαν τη διαδικασία τόσο γρήγορα και πήρα την υπηκοότητα. Τους ευχαριστώ τόσο πολύ. Είχε αλλάξει ο νόμος και ήμουν η πρώτη που πήρε υπηκοότητα με το νέο. Είχα πάει στο γραφείο, είχα βάλει το χέρι στην Καινή Διαθήκη και είχα μιλήσει για την Ελλάδα».

Γιατί δεν επέλεξες να αγωνισθείς με τη Μολδαβία;

«Δεν έχουν στίβο».

Υπήρξαν αντιδράσεις από τον κόσμο;

«Δέχθηκα κάποια μηνύματα που μου έλεγαν ότι «δεν ανήκω εδώ» αλλά είχα ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ανήκω. Στεναχωρήθηκα, έκλαψα αλλά προχώρησα».

Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που έχει έρθει από άλλη χώρα και θα βρεθεί αντιμέτωπο με παρόμοια περιστατικά;

«Θα του έλεγα ότι είναι μια φάση και θα περάσει. Θα το συμβούλευα να βρει ανθρώπους που θα το στηρίξουν και θα το καθοδηγήσουν».

Ποιος ο ρόλος της οικογένειας σου στην πορεία σου μέχρι και σήμερα;

«Είμαι τυχερή που έχω μια φανταστική μαμά. Είναι δίπλα μου. Με έχει στηρίξει σε κάθε μου απόφαση. Δεν τη νοιάζει αν είμαι καλή ή όχι. Μάλιστα, η μαμά μου μού λέει φτάνει με τόσα κύπελλα, ξέρεις πόσο χρόνο χρειάζομαι για να τα ξεσκονίσω; (γέλιά). Νοιάζονται να είμαι υγιής».

«Δεν τη φοβάμαι τη δουλειά, δεν θέλω να ζητάω χρήματα από τους γονείς μου»

Έχεις σπουδάσει δημοσιογραφία και φωτογραφία. Πώς προέκυψε;

«Τα δύο πρώτα χρόνια που ήρθα στην Αμερική, έκανα γενικές σπουδές. Μετά κλήθηκα να αποφασίσω τι θα σπουδάσω. Μου άρεσε η φωτογραφία και επέλεξα να την κάνω συνδυαστικά με τη δημοσιογραφία».

Θέλεις να τα εξασκήσεις;

«Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα. Δεν ξέρω αν θα ήθελα και να το κάνω. Ως δημοσιογράφος θα ήθελα να αλλάξω τον κόσμο. Η δημοσιογραφία που θέλω εγώ, σκοτώνει».

Σου αρέσει η ζωγραφική. Τι σου αρέσει να ζωγραφίζεις και ποιος είναι ο αγαπημένος σου ζωγράφος;

«Είχα κάνει κάποια μαθήματα στην Ιταλία. Μου άρεσε πολύ. Το κάνω ως χόμπι όταν έχω χρόνο. Μου αρέσει ο Μιγκελ Άντζελο».

Δούλευες σε γηροκομείο. Πώς αποφάσισες να το κάνεις;

«Η μαμά μου είναι νοσηλεύτρια και η ιδιοκτήτρια θέλησε να με στηρίξει και μου πρόσφερε part time δουλειά στο site του γηροκομείου. Μετά μου έδωσε μια οχτάωρη εργασία. Οι άνθρωποι αυτοί με έχουν στηρίξει απίστευτα. Εκτός από το μισθό που έχω, δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα για το ποιος θα καλύψει τις ώρες μου όταν έχω αγώνες».

Έχεις κάνει και άλλες δουλειές;

«Ναι πολλές. Έχω εργαστεί ακόμη και ως μπογιατζής. Έχω ένα φίλο που έχει εταιρεία και είχα πάει για κάποιες εβδομάδες. Μου άρεσε πολύ. Δεν έχω θέμα, μου αρέσει να δουλεύω. Δεν θέλω να ζητάω λεφτά από τους γονείς μου».

Tips για Τατιάνα

Αγαπημένο φαγητό: «Μου αρέσουν οι σαλάτες, το κινέζικο και το ινδικό»

Αγαπημένη ταινία: «Κάποιες φορές βλέπω το Holiday για να κοιμάμαι. Προτιμώ να βλέπω σειρές, τρελαίνομαι για τα Φιλαράκια»

Αγαπημένο τραγούδι: «Ακούω πολλά που θυμίζουν Ελλάδα και καλοκαιρινές στιγμές, όπως του Χατζηγιάννη και του Stavento»

Κατοικίδιο: «Όχι, θα ήθελα αλλά δεν μπορώ λόγω του προγράμματος μου»

Γούρι: «Όταν έρχεται η μαμά μου ή κάποιο άλλο αγαπημένο μου πρόσωπο σε αγώνες, μου αρέσει να την κοιτάω και να παίρνω δύναμη. Δυστυχώς, δεν έρχεται σε πολλούς αλλά όταν έρχεται μου δίνει μεγάλη χαρά »

Πρότυπο: «Πολλά και εξαρτάται από τον τομέα της ζωής μου. Στον αθλητισμό, θαυμάζω γυναίκες που δεν κάνουν μόνο κάποιο άθλημα αλλά έχουν σπουδάσει, δουλεύουν, είναι δυνατές. Επίσης, τη μαμά μου και την προπονήτρια μου, όπως και την Κατερίνα και τη Γεωργία Στεφανίδη. Ήταν τα πρόσωπα που ακολούθησε στην Αμερική, με βοήθησαν και με καθοδήγησαν. Είναι άνθρωποι που θαυμάζω και ζητώ συμβουλές όταν χρειάζεται»

Ελεύθερος Χρόνος: «Ανοίγω λίγο τηλεόραση να δω μισό επεισόδιο ή πάω μια βόλτα»

Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη ή φράση: «Resilient. Είναι κάτι που μου το έδωσαν οι φίλοι μου στην Αμερική, είναι ο άνθρωπος που αντέχει πολλά και επανέρχεται».