Επιτρέψτε μας, να θεωρούμε πως ήδη έπρεπε στην Ελλάδα από πολλά, πάρα πολλά χρόνια ορισμένες ημέρες, να θεωρούνται ημέρες εθνικού πένθους. Ένα παράδειγμα; Υπάρχουν πολλά, βλέπετε…
Η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού. Ημέρα εθνικού θρήνου για τις 353.000 ψυχές (σύμφωνα με την αναφορά τού Κεντρικού Συμβούλιου Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του) οι οποίες χάθηκαν.
Κι ο χαμός τους ήταν μία ακόμη εθνική καταστροφή. Δράστες σφαγών κι εκτοπισμών ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου οι ντεμέκ δημοκράτες Νεότουρκοι κι οι εθνικιστές του Κεμάλ Ατατούρκ κατά την περίοδο 1914-1923. Αποτέλεσμα; Ο ολοκληρωτικός αφανισμός από την Τουρκιά ελληνικών κοινοτήτων από την πατρογονική τους περιοχή στην οποία διαβιούσαν επί τρεις χιλιετίες…
Τι είναι όμως, Γενοκτονία; Είναι μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Πρόκειται για πρωτογενές έγκλημα. Τούτο δε, δίχως να εξαρτάται ή να σχετίζεται με πολεμικές συγκρούσεις. Με λίγα λόγια; Είναι όσα έπραξε η Τουρκιά (μεταμορφωμένη τότε σε Νεοτουρκιά) σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού.
Για την ιστορία αναφέρουμε πως η Γενοκτονία αυτή αναγνωρίσθηκε από Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες Ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, πολιτείες των ΗΠΑ (Φλόριντα , Τζώρτζια, Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Νότια Καρολίνα, Ρόουντ Άιλαντ, Καλιφόρνια κι -οιονεί αναγνώριση - Αλαμπάμα), τη Βουλή της αυστραλιανών πολιτειών της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλίας , την Αυστρία (κι από τον Δήμο της Βιέννης) και την Ολλανδία . Στο Καναδά οι πόλεις Οττάβα και Τορόντο έχουν αναγνωρίσει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την κήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Αυτήν την ημέρα το 1919 ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα καθώς διορίστηκε από τον Σουλτάνο (πριν τον ανατρέψει) … Τοποτηρητής της περιοχής!
Θυμίζουμε πως το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη 14ης Σεπτεμβρίου ως «Ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».
Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, αναφέροντας ως « πεποίθηση πως η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των χρόνων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας».
Η Ένωση ζήτησε από την κυβέρνηση της Τουρκίας την αναγνώριση ων Γενοκτονιών εναντίον αυτών των πληθυσμών, την δημόσια συγγνώμη της και τη λήψη κατάλληλων και σημαντικών μέτρα προς την αποκατάσταση»!
Σε κωφών πόρτα κτύπησε η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών…
Να επιστρέψουμε όμως, στην αρχική μας απορία: Πως και γιατί ορισμένες ημέρες στην Ελλάδα δεν θεωρούνται ημέρες εθνικού πένθους; Ως εκ τούτου πως και γιατί δεν κηρύσσεται ως τέτοια (κι) η 19η Μαΐου; Όπως κι άλλες;
ΥΓ 1: Επιμένουμε: Την εγκατάσταση (λάθρο;)μεταναστών και προσφύγων σε κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα φέρεται, να αποδέχθηκε η κυβέρνηση της Αλβανίας. Εάν αληθεύει … Πετυχαίνει μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Κι αλλοίωση πληθυσμού σε βάρος της ελληνικής μειονότητας και δημιουργία νέου μέσου πίεσης στα σύνορα μας. Αληθεύει;
ΥΓ 2: Επιμένουμε: Η Σόφια στριμώχνει άγρια τα Σκόπια. Δεν αποδέχεται τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θέτει σαφείς όρους για την προ ένταξη τους στην ΕΕ. Απειλεί μάλιστα, με βέτο εάν οι όροι της απορριφθούν! Η Αθήνα τι πράττει;
ΥΓ 3: Ποιοι σέβονται και ποιοι …ποιούν πως σέβονται τον Ποντιακό ελληνισμό αποκαλύφθηκαν ξανά μανά. Με όσα (δεν) έπραξαν την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.-
