Όπως ήδη θα έχετε διαπιστώσει αυτές τις μέρες οι προερχόμενες από το λιμάνι φωνές χαμήλωσαν πολύ. Τόσο πολύ που σχεδόν να μην ακούγονται. Στο ίδιο επίπεδο κινήθηκε και η μέχρι πρότινος υπερδραστήρια (και επί μονίμου βάσεως εμετική) ερυθρόλευκη προπαγάνδα η οποία αιφνιδιασμένη από τα αλλεπάλληλα πλήγματα, έχασε την ψυχραιμία της, το θράσος της και τη βλαχομαγκιά της.
Μοναδική «εξαίρεση» θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς μια προσπάθεια του γραφικού και ασυμμάζευτου κατά κοινή ομολογία πρώην υπευθύνου επικοινωνίας και νυν αντιπροέδρου, Κώστα Καραπαπά, ο οποίος επιχείρησε να σπάσει αυτή την μαζική αφωνία και παγωμάρα. Τι λέτε να αποτόλμησε ο γραφικός αυτός τύπος; Υποδυόμενος τον ρόλο ενός συγκροτημένου παιδαγωγού (για όνομα του Θεού!) και απευθυνόμενος στους γονείς, τους συνέστησε από νωρίς να κατευθύνουν τα παιδιά τους οπαδικά στην αγέλη των «επιστημόνων» και στη στρούγγα των «Τσουκαλάδων».
Σύμφωνα με την άποψη του απίστευτου αυτού τύπου με αυτόν τον τρόπο θα διασφάλιζαν και την ευτυχία τους! Τώρα θα μου πείτε μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά για να καθίσει κανείς να τα σχολιάσει και μάλιστα τη στιγμή που κεντρικό πρόσωπο είναι ο εκτός πάσης αμφιβολίας ανερμάτιστος κι επικίνδυνα ακραίος αυτός παράγοντας;
Θα σας έδινα δίκιο, αν δεν υπήρχε από μέρους μου μια απλή αλλά κατά την άποψη μου και πολύ σημαντική αφορμή για να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το να θυμίσω σε αυτόν τον ασυμμάζευτο πως οι γονείς στους οποίους απευθύνεται, γνωρίζουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν για τα παιδιά τους. Και ο τελευταίος που θα μπορούσε να επιχειρήσει να τους συμβουλέψει, είναι κάποιος που έχει δώσει πολλές εξετάσεις κι έχει απορριφθεί και σχεδόν αποβληθεί κοινωνικά και τελεσίδικα.
Και κάτι ακόμη. Επειδή το γεγονός της οπαδικής πλειοψηφίας του Ολυμπιακού (υπαρκτό βεβαίως) προβάλλεται συνεχώς για να δικαιολογήσει τη σωρεία σκανδάλων και τη μεγάλη εύνοια στη συγκεκριμένη ομάδα, κάποιοι αφελείς επιχειρώντας συγκρίσεις και τέτοιου είδους εκτιμήσεις, δεν κάθισαν ποτέ να υπολογίσουν ποιο είναι το αντίπαλο δέος. Και όταν μιλάμε για αντίπαλο δέος αναφερόμαστε σε όσους είναι απέναντι στην ομάδα του δημοσίου όπως χαρακτηριστικά έχει πλέον καθιερωθεί να λέγεται ο Ολυμπιακός. Δυστυχώς για αυτούς οι αντι-Ολυμπιακοί είναι πολλοί περισσότεροι, γιατί στον κύκλο τους βρίσκονται πολλές χιλιάδες οπαδών κορυφαίων και λαοφιλέστατων ομάδων αλλά και άλλων μικρομεσαίων.
Το παραμύθιασμα που γίνεται λοιπόν στην κοινή γνώμη περί της οπαδικής υπεροπλίας είναι ανύπαρκτο και άνευ ουσίας κι έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό για όλους όσους σκέφτονται σοβαρά αυτού του είδους τις συγκρίσεις. Ο φαιδρός αντιπερισπασμός με τον... παιδαγωγό Καραπαπά να επιχειρεί να αλλάξει το κλίμα και την ατζέντα μόνον γέλιο προκαλεί. Δύσκολα πλέον μπορεί να διαγραφεί η δικαστική απόφαση κόλαφος για τη σκευωρία της πολυιδιοκτησίας (αλήθεια γιατί δεν προσφεύγει εκ νέου στο CAS ο Ολυμπιακός;), όπως και η απώλεια του αήττητου με το δεύτερο «ξεπαρθένεμα» από τις δύο πιο μισητές ομάδες. Όσο για την δειλή προσέγγιση της ερυθρόλευκης προπαγάνδας και την επιστροφή της στην Ευρώπη, η προσπάθεια της να χαρακτηρίσει μεγαθήριο το σημερινό της αντίπαλο είναι αστεία.
Απλά θυμίζουμε ότι αυτή την ομάδα πριν από δύο περίπου μήνες την ισοπέδωσε ο ΠΑΟΚ με 4-1. Και να μην ξεχνιόμαστε ότι πολύ πρόσφατα διαπράχθηκε ένα ποδοσφαιρικό κακούργημα με δύο διαιτητές οι οποίοι μπήκαν στο περιθώριο από τον Εγγλέζο αρχιδιαιτητή (Τσαγκαράκης, Παπαπέτρου). Δύσκολα η κοινή γνώμη να ξεχάσει ορισμένα πράγματα κι αυτό γιατί το μέγεθος τους είναι πολύ μεγάλο. Κι αυτό που κρύβεται πίσω τους ακόμη μεγαλύτερο.
ΥΓ: Θα μου επιτρέψετε να επαναλάβω το πρώτο υστερόγραφο στο χθεσινό μου σημείωμα κι αυτό γιατί υπάρχει ένας σημαντικός λόγος. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το να αντιληφθούν κάποιοι του σιναφιού ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει πλέον σχηματίσει άποψη για όλους και για όλα. Διαβάστε το: «Διπλοβάρδιες δούλευαν οι «Θαναηλάκηδες» στο λεκανοπέδιο, αλλά και στη συμπρωτεύουσα. Οι φάπες που έπεσαν στο αφεντικό και στους παρατρεχάμενους του χρειαζόντουσαν υπερπροσπάθεια για να υποβαθμιστούν. Δεν έλειψαν τα ευτράπελα, οι υπερβολές, οι γνωστές βαθυστόχαστες αναλύσεις περί γραμμών και επαφών που δεν «ταίριαζαν» και σαφέστατα δεν βοηθούσαν στο μοίρασμα του σανού. Αξιος ο μισθός τους».
