Τέσσερις αγωνιστικές δημιουργούσε περισσότερες απορίες παρά έδινε απαντήσεις. Στην 5η αγωνιστική έδωσε τις απαντήσεις, κόβοντας την πρώτη απόδειξη αγωνιστικής επάρκειας στη φετινή Stoiximan Super League. Το «Ζ» του φετινού Άρη αργεί, αλλά το δείγμα απέναντι στον Ολυμπιακό ήταν πειστικό. Τίποτε παραπάνω, τίποτα παρακάτω.
Στην περασμένη σεζόν, αν οι «κιτρινόμαυροι» είχαν τη δυνατότητα να παίζουν περισσότερα ντέρμπι από τα... προβλεπόμενα, τότε οι φίλοι της ομάδας θα ήταν ήσυχοι ότι το τελικό ταμείο θα ήταν στο «+». Έλα, που όμως, αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια της ελληνικής λίγκας.
Φέτος, σε τέσσερα 90λεπτα, ο Άρης ψαχνόταν, δημιουργούσε τάσεις σκληρής κριτικής -και όχι και πολύ άδικα- αναζητώντας έναν τρόπο να κάνει step up στην απόδοσή του.
Και τι καλύτερο, λοιπόν, από ένα ντέρμπι -παρουσία κόσμου- στο «Κλ. Βικελίδης»;
Οι Θεσσαλονικείς βρήκαν εαυτούς, οι παίκτες έβρισκαν ο ένας τον άλλον και η ισπανική κουστωδία, Γκαρθία και Μορόν, βρήκε δύο φορές τον δρόμο προς τα δίχτυα πριν τη συμπλήρωση των 45 λεπτών.
Και δεν ήταν μόνο τα δύο γκολ...
Ήταν το πώς επιτεύχθηκαν και υπό ποια ψυχολογία έπαιζαν οι παίκτες του Άκη Μάντζιου, οι οποίοι ένιωθαν πρωτοπόροι, αν και έπαιζαν με τον -μέχρι χθες- πρωτοπόρο.
Μέσα σε μερικές βραδιές, από την Κρήτη και μετά, ο Άρης απέκτησε ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης, το κέντρο δεν ήταν... διερχομένων, αλλά κέντρο μίας ομάδας με απαιτήσεις και σιγουριά στον εαυτό της, η οποία υποστηρίζει το τακτικό πλάνο.
Στοιχεία που φάνηκαν, πρώτη φορά στη φετινή σεζόν οδήγησαν στην... απόδειξη, που είπαμε παραπάνω, και που, καλό θα ήταν, να γίνει άμεσα η επανάληψη, για να μη φανεί η χθεσινή νίκη σαν παρένθεση.
Και, επειδή, ούτε τη σεζόν 2024-25 ο Άρης θα παίζει μόνο ντέρμπι, τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές, ας (μας) δείξουν ότι γνωρίζουν τον προορισμό τους και πώς θα φτάσουν εκεί.
Η βραδιά του Σαββάτου, στο «Κλ. Βικελίδης», υπενθύμισε κάποια βασικά του καλοκαιριού.
Ο Θεός του Πολέμου δεν αρκεί να λέγεται ότι διαθέτει το «καλύτερο ρόστερ στη σύγχρονη ιστορία του», χρειάζεται και συνέπεια από αγωνιστική σε αγωνιστική, όπως και τεχνογνωσία για το τον τρόπο αξιοποίησης των μονάδων που διαθέτει.
Οι (υπαρκτές αλλά με μέτρο) δικαιολογίες έχουν περάσει προς τα έξω παραπάνω απ' όσο πρέπει, έχουν αποπροσανατολίσει τρόπον τινά, αλλά όταν ο Άρης παίζει ποδόσφαιρο και φέρνει αποτελέσματα, τότε όλα μένουν πίσω. Τότε, ούτε ανομοιογένεια και πολλές μεταγραφές, ούτε διαιτησία.
Χθες το βράδυ (21/9), μηδενός εξαιρουμένου, η ομάδα τα πήγε εξαιρετικά. Και έχει σημασία η λέξη «ομάδα», γιατί ως τέτοια έπαιξε.
Η πρώτη απόδειξη έγραψε «2-1 με Ολυμπιακό», μπήκε στο αρχείο και τώρα ο Άρης πάει Τούμπα για τη «δεύτερη απόδειξη».
Η τελική κρίση όμως γίνεται στο «Ζ» των play off και μέχρι τότε χαμηλά την μπάλα και όχι με... σέντρες.
