Φτάσαμε λοιπόν στους αγώνες ρεβάνς για τον ΠΑΟΚ και τον Άρη στα προκριματικά του Conference League, χωρίς τα δεδομένα να έχουν διαφοροποιηθεί, δυστυχώς, σημαντικά για τις δύο ομάδες, σε σχέση με όσα λέγαμε πριν από μία εβδομάδα.
Ο πρώτος αγώνας του ΠΑΟΚ με τη Μπεϊτάρ και του Άρη με την Αραράτ αντίστοιχα, δικαίωσαν τις επιφυλάξεις που διατηρούσαμε και τον σκεπτικισμό με τον οποίο είχαμε τοποθετηθεί, αναφορικά με το αν οι δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης θα μπορούσαν εύκολα, από τους πρώτους, κιόλας, αγώνες να "καθαρίσουν" την πρόκριση.
ΠΑΟΚ και Άρης όχι μόνο δεν καθάρισαν εύκολα την πρόκριση την προηγούμενη εβδομάδα αλλά τα αποτελέσματα που πήραν και η εικόνα που παρουσίασαν διατηρούν μια ρευστότητα και κινδύνους για την τελική έκβαση της προσπάθειάς τους.
Παρότι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τίποτε σοβαρούς αντιπάλους, φάνηκε την προηγούμενη εβδομάδα ότι τους λείπουν πολλά από εκείνα τα στοιχεία που θα τους επέτρεπαν με άνεση να οδηγήσουν τις εξελίξεις και καμιά έννοια να μην έχουν στο μυαλό τους.
Περιττό να πω, βέβαια, ότι αν δεν είναι αρκετά καλύτεροι ο ΠΑΟΚ και ο Άρης από αυτό που μας εμφάνισαν την περασμένη Πέμπτη, οι πιθανότητες να κινδυνέψουν με αποκλεισμό θα είναι αυξημένες.
Ελπίζω οι επτά μέρες που μεσολάβησαν να βοήθησαν ώστε οι δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης να έχουν σήμερα λίγο καλύτερη συνοχή, λίγο περισσότερη ομοιογένεια, να έχουν μπει λίγο παραπάνω στο κλίμα της ομάδας οι νέοι παίκτες, να έχουν αφομοιώσει λίγο καλύτερα την τακτική των προπονητών τους οι παίκτες.
Τα θεωρώ απαραίτητα όσα προανέφερα. Μαζί και με τη δυνατότητα να βγάλουν οι παίκτες και κάποια στοιχεία που δεν έχουν τόσο να κάνουν με τα αγωνιστικά, όσο με τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα, τον δυναμισμό.
Τα οποία, καμια φορά, όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα στο αγωνιστικό σκέλος, μπορεί να βοηθήσουν ώστε να επέλθει μια ισορροπία.
Διότι, αν υπάρχει έλλειμμα αγωνιστικό, υπάρχει και έλλειμμα αποφασιστικότητας και πίστης, τότε, ας μην
