Δεν υπήρχε τίποτε να δω από τον περσινό Παναθηναϊκό και βαριόμουν κάθε φορά που έλεγα να παρακολουθήσω έναν αγώνα του με αντιπάλους εκτός του ΠΑΟΚ. Βαριόμουν και συγχυζόμουν με την προκλητική εύνοια που είχε από την τύχη και αρκετές αποφάσεις διαιτητών. Ελεγα σε όλη τη σεζόν ότι θα είναι κωμικοτραγικό να κατακτήσει αυτός το Πρωτάθλημα και ευτυχώς στο τέλος το κατέκτησε η σαφώς ανώτερη ΑΕΚ, για να αποδοθεί έτσι δικαιοσύνη. Κι αν ο Παναθηναικός τερμάτισε δεύτερος, ώστε να διεκδικεί τώρα είσοδο σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, αυτό οφειλόταν στα χάλια που είχαν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ.
Τον είδα τώρα και στα δύο ματς με την Ντνίπρο και μου άρεσε. Ιδιαίτερα μεσοεπιθετικά, είναι μια καλή ομάδα. Με ζωντάνια, με ταχύτητα, με καλούς συνδυασμούς και με παίκτες δεξιοτέχνες. Ειδικά προχθές, στη ρεβάνς με την Ντνίπρο, αναρωτιόμουν ποιος από τους παίκτες του ΠΑΟΚ στα χαφ και στην επίθεση είναι καλύτερος από τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Και η απάντηση ήταν... κανείς.
Είδα και τα κυριότερα στιγμιότυπα από τα φιλικά ματς της ΑΕΚ. Εκεί έβγαλα το καπέλο. Πολύ καλή και η ΑΕΚ. Με επίθεση-φωτιά. Με κέντρο παραγωγικό. Με άμυνα σοβαρή και σταθερή. Ολη η ομάδα με εξαιρετικό τρόπο λειτουργίας. Καμία σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι τώρα από τον ΠΑΟΚ.
Φυσικά, δεν θα έλεγα τα ίδια για τον Ολυμπιακό, που είναι ανέτοιμος, που δεν έχει συμπληρώσει ακόμη το ρόστερ του και που οι εμφανίσεις του στα φιλικά παιχνίδια ήταν οι περισσότερες απογοητευτικές. Αλλά η ΑΕΚ και ο Παναθηναικός δείχνουν από τώρα ότι έχουν τα φόντα να διεκδικήσουν το Πρωτάθλημα, τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ δείχνει ότι τον περιμένει μια ακόμη δυσάρεστα περιπετειώδης αγωνιστική περίοδος.
Να συμβούν κοσμογονικά γεγονότα μέσα στον Αύγουστο; Να πάρει ο ΠΑΟΚ τουλάχιστον τρεις-τέσσερις ποιοτικούς παίκτες που οπωσδήποτε χρειάζεται; Μακάρι. Πάντως, σήμερα υπάρχουν 31 παίκτες στο ρόστερ του (μαζί με τους πέντε τερματοφύλακες) αλλά το ρόστερ του είναι ουσιαστικά γυμνό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ο βασικός κορμός της ομάδας είναι ολοφάνερο ότι πάσχει από έλλειψη ποιότητας...
Σήμερα η ομάδα καλείται να ορθώσει ανάστημα στο πρώτο κρίσιμο ραντεβού της σεζόν. Η ρεβάνς με την Μπεϊτάρ στην Ιερουσαλήμ είναι κομβικής σημασίας. Και το δυστύχημα είναι ότι ακόμη κι αν πάρει την πρόκριση, κανείς δεν θα πειστεί για τις δυνατότητές της. Μετά θα τον περιμένει η Χάϊντουκ Σπλιτ, μετά τα πλέι οφ του Κόνφερενς Λιγκ και, φυσικά, το Πρωτάθλημα. Ποιος πιστεύει, έστω και αν προκριθεί σήμερα, ότι μπορεί να τα καταφέρει με το έμψυχο δυναμικό που διαθέτει αυτή τη στιγμή; Φοβάμαι, κανείς. Ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του.
Αρα, ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί απόψε στο Ισραήλ, η ποιοτική ενίσχυση είναι υπεραναγκαία. Δεν θα τελειώσει η χρονιά ούτε με μια πρόκριση, ούτε με έναν αποκλεισμό. Δεν έχει νόημα να κρίνει το πόσες και ποιες μεταγραφές θα γίνουν το αποτέλεσμα του σημερινού αγώνα. Δεν είναι μόνο η Ευρώπη το διακύβευμα. Είτε προχωρήσει ο ΠΑΟΚ, είτε αποκλειστεί, είναι υποχρεωμένος να διεκδικήσει τίτλο ή τίτλους στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Αλλιώς όλη η χρονιά δεν θα έχει κανένα νόημα. Ολη η χρονιά θα είναι φορτωμένη με αμφισβήτηση των πάντων, με γκρίνια, με πίκρα, με απογοήτευση. Θα είναι ακόμη χειρότερη από την περσινή.
ΥΓ. Θα είναι κρίμα, χίλιες φορές κρίμα, να μετατραπεί για τον ΠΑΟΚ η αγωνιστική περίοδος 2023-24 σε μια... περιπλάνηση στο υπερπέραν.
