Ηταν σίγουρο ότι αν δοθεί χρόνος συμμετοχής σε πιτσιρικάδες που προέρχονται από τα τμήματα υποδομής του ΠΑΟΚ, πολύ σύντομα θα αρχίσουν να μιλούν όλοι γι΄αυτούς. Συνέβη με τον Κουλιεράκη, συμβαίνει τώρα και με τον Κωνσταντέλια. Οπως είχε συμβεί και με πολλούς άλλους στο παρελθόν. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, ο Τζόλης.
Κι όταν λέμε “μιλούν όλοι”, κυριολεκτούμε. Οι δύο νεαροί του ΠΑΟΚ, αλλά και ο Λύρατζης με τον Τσαούση, δεν αποτελούν αντικείμενο συζήτησης μόνο μεταξύ των ΠΑΟΚτσήδων, αλλά μεταξύ και των φιλάθλων όλων των ομάδων. Κι αυτό που έγινε στη Νεάπολη, στο ματς του ΠΑΟΚ με τον Ιωνικό, δείχνει την αγάπη που τρέφουν οι ποδοσφαιρόφιλοι διαχρονικά για τα παιδιά που ξεχωρίζουν και υπόσχονται ότι θα κάνουν ωραία καριέρα στο ποδόσφαιρο.
Το χειροκρότημα των οπαδών του Ιωνικού για τον “Ντέλια” τη στιγμή της αντικατάστασής του, δείχνει ότι όλοι θέλουν να βλέπουν νεαρούς να πρωταγωνιστούν στα γήπεδα. Δείχνει ταυτόχρονα -και αυτό έχει τεράστια σημασία- ότι όλοι θέλουν να προοδεύουν οι Ελληνες παίκτες. Οι φίλαθλοι δεν συγκινούνται απλά με τους νεαρούς, αλλά με τους Ελληνες νεαρούς. Αυτούς που λείπουν από όλες τις ομάδες γιατί δεν περισσεύει χώρος για να δράσουν. Αυτούς που “κατρακυλούν” σε μικρές ομάδες, ή μένουν στα αζήτητα όταν ενηλικωθούν επειδή τα ρόστερ των ομάδων της Σούπερ Λίγκα κατακλύζονται από ξένους.
Νεαρός είναι και ο Φιλίπε Σοάρες. Επαιξε κι αυτός καλά στη Νεάπολη. Πέτυχε και γκολ. Οι του Ιωνικού, όμως, δεν χειροκρότησαν αυτόν. Τον Κωνσταντέλια χειροκρότησαν. Καθόλου τυχαίο.
Προσωπικά, δεν περιμένω να κατακτήσει φέτος ο ΠΑΟΚ κάποιον τίτλο, ούτε καν να τερματίσει δεύτερος στο Πρωτάθλημα για να παίξει προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ και μακάρι, χίλιες φορές μακάρι, να πέσω έξω. Θα είμαι, όμως, απόλυτα ικανοποιημένος αν, όταν τελειώσει αυτή η σεζόν, θα έχουν καθιεωρθεί στον ΠΑΟΚ ο Κοτάρσκι (αυτό είναι ήδη βέβαιο), ο Λύρατζης, ο Τσαούσης, ο Κουλιεράκης, ο Ντάντας, ο Κωνσταντέλιας και, γιατί όχι, οι Φιλίπε Σοάρες, Ρικάρντο, Κουαλιάτα, Γκορντεζιάνι, Παναγιώτου. Σκεφτείτε το: Εντεκα νεαροί, δώδεκα μαζί με τον Μιχαηλίδη, δεκατρία μαζί με τον Κούτσια, όταν λήξει ο δανεισμός του. Το μισό ρόστερ. Μεγάλη υπόθεση. Θα ήταν, λοιπόν, ευχής έργον όλα αυτά τα παιδιά να έχουν αποδείξει ότι είναι ικανά να σταθούν επάξια σε έναν ΠΑΟΚ που θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια και θα κατακτήσει και άλλους τίτλους.
Δεν με ενδιαφέρει καν αν κάποια από αυτά βρήκαν ή θα βρουν την ευκαιρία να παίξουν... εξ ανάγκης και όχι με συγκεκριμένο σχεδιασμό. Αν, δηλαδή, θα χρησιμοποιηθούν επειδή η ομάδα ξέμεινε από λύσεις στις θέσεις τους, λόγω τραυματισμών και τιμωριών, όπως έγινε, για παράδειγμα, με τον Κωνσταντέλια, ή με τον Κουλιεράκη. Μου αρκεί να παίζουν, γιατί μόνο παίζοντας μπορούν να ανεβάσουν την αυτοπεποίθησή τους, να βελτιωθούν, να συλλέξουν εμπειρίες και να εξελιχθούν.
ΥΓ. Πάντα όταν αναφέρομαι στο αγαπημένο μου θέμα, τους πιτσιρικάδες, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω την ίδια ευχή-προτροπή: Ας μη γίνουν τάληρα τα νέα φυντάνια του ΠΑΟΚ πριν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Πριν δηλαδή προσφέρουν αγωνιστικά για κάποια χρόνια και όχι λίγους μήνες...