«Ο ΠΑΟΚ καλείται να επαναφέρει όσα τον είχαν κάνει ανίκητο», ήταν ο τίτλος ενός από τα άρθρα μου στην εφημερίδα «Metrosport» την προηγούμενη εβδομάδα.
Δεν το έγραφα τυχαία. Έβλεπα, όπως και ο καθένας που... θέλει να δει, ότι ο ΠΑΟΚ δεν πατάει καλά, δεν έχει φρεσκάδα, του λείπει η ενέργεια, δεν βγάζει τα χαρακτηριστικά που τον είχαν κάνει φόβητρο για τους αντιπάλους του τις δύο προηγούμενες σεζόν.
Το σοβαρότερο ερώτημα πριν ξεκινήσει το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν αν ο ΠΑΟΚ θα μπορέσει να αφήσει πίσω του όλες τις αδυναμίες που εμφανίζει το τελευταίο χρονικό διάστημα και να νικήσει τον Ολυμπιακό, ώστε να μπει δυνατά στη μάχη για την κατάκτηση και του φετινού πρωταθλήματος.
Την απάντηση την ξέρουμε. Για τον ΠΑΟΚ τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο το βράδυ της Κυριακής. Ούτε την ορμή που του λείπει ξαναβρήκε, ούτε τους αυτοματισμούς που θαυμάζαμε την προηγούμενη διετία επανέφερε, ούτε εκείνη την κατακτητική διάθεση που προκαλούσε τρόμο σε κάθε αντίπαλό του.
Φυσιολογικά ήρθε η ήττα από τον Ολυμπιακό, ο οποίος σίγουρα είναι σε καλύτερο mood από τον ΠΑΟΚ, σίγουρα είχε καλύτερη ψυχολογία, σίγουρα ήρθε με περισσότερες προσδοκίες στην Τούμπα απ' ό,τι πέρσι και πρόπερσι.
Μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό και την αύξηση της διαφοράς στους πέντε βαθμούς, μόνο με ένα θαύμα μπορεί ν' αλλάξουν τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν και να μπορέσει ο ΠΑΟΚ στα πλέι οφ να ανατρέψει το ισχυρότατο προβάδισμα που πήραν οι «ερυθρόλευκοι»
Το θέμα, πλέον, είναι αυτή η κατάσταση να μην φέρει χειρότερες συνέπειες για τον ΠΑΟΚ. Να μην τον πανικοβάλλει και θέσει σε κίνδυνο τις προοπτικές του και στον θεσμό του Κυπέλλου.
Θέμα, επίσης, είναι να αρχίσουν στον ΠΑΟΚ στα σοβαρά να εξετάζουν αν είναι αντιμέτωποι με ένα... τέλος εποχής και υποχρεωμένοι να σχεδιάσουν τη... νέα εποχή της ομάδας, με την ίδια επιτυχία που το έκαναν πριν από 3-4 χρόνια.