Παίρνοντας ρυθμό από την εξέδρα, χορεύει στα δάχτυλα την μπάλα και γεννά τη φλόγα σε κάθε αθλήτρια της. Μαγεύτηκε από την πορτοκαλί θεά σε μικρή ηλικία, πάτησε το παρκέ μετρώντας χαρές και λύπες και πλέον, κάθεται πίσω από τη γραμμή και γράφει τις δικές της νότες στο χώρο που αγάπησε.
Η Στέλλα Καλτσίδου πάτησε προ ημερών την κορυφή με τους Londons Lions πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του EuroCup. Η Ελληνίδα προπονήτρια μίλησε στο metrosport.gr για τη μεγάλη αυτή επιτυχία, το κίνητρο που έδωσε στις παίκτριες της και την επιρροή που άσκησε ο κόσμος στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Αναφέρθηκε στα τεκταινόμενα της φετινής περιόδου, στο στόχο του πρωταθλήματος και στην επόμενη πρόκληση που αναζητά.
Ξετύλιξε το κουβάρι της πορείας της από τα πρώτα βήματα της στο παρκέ έως και την απόφαση να γίνει προπονήτρια ενώ έφερε στο νου τις κορυφαίες της στιγμές και το διάστημα που της κόστισε ψυχολογικά. Μας εκμυστηρεύτηκε τη φιλοσοφία της και τις επιρροές της καθώς και το «κλειδί» που τη βοήθησε να κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση των παικτριών της.
«Ο γυναικείος αθλητισμός έκανε θόρυβο – Δεν έχουμε καταλάβει τον αντίκτυπο της επιτυχίας μας»
Πώς βίωσες τον αγώνα και την κατάκτηση του τροπαίου;
«Είναι δύσκολο να περιγράψω αυτό που συνέβη με λέξεις. Χαρά, υπερηφάνεια, ενθουσιασμός. Είναι μοναδικά τα συναισθήματα για τη χρονιά αυτή. Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα αλλά κατακτήσαμε το τρόπαιο. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έχει γίνει. Δέχθηκα άπειρα μηνύματα και κλήσεις. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή, ήταν να γιορτάσω την επιτυχία αυτή με όλα τα κορίτσια, το επιτελείο και τους ανθρώπους που ήταν κοντά μας αυτή τη χρονιά. Έγινε ένας χαμός. Ο γυναικείος αθλητισμός κάνει θόρυβο στον κόσμο πια και καταφέραμε να γράψουμε ιστορία σε ένα άθλημα που το επισκιάζει το ποδόσφαιρο. Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς έχουμε πετύχει και ποιος είναι ο αντίκτυπος αυτού. Νιώθω χαρούμενη και περήφανη».
Ποιο ήταν το κίνητρο που έδωσες στις παίκτριες σου για να καλυφθεί η διαφορά;
«Στην Τουρκία χάναμε και με 18 πόντους αλλά βρήκαμε τα ψυχικά αποθέματα και μειώσαμε τη διαφορά στους επτά. Από την αρχή είχαμε βάλει στόχο να κοιτάμε κάθε φάση ξεχωριστά και να κερδίζουμε κάθε επίθεση και κάθε άμυνα. Είχαμε πει πως όταν θα φτάναμε στα τελευταία λεπτά, θα κυνηγούσαμε ότι μπορούσαμε με βάση τα δεδομένα. Μπήκαμε δυνατά στο παιχνίδι, καλύψαμε τη διαφορά και προσπαθήσαμε να τη διατηρήσουμε. Είπα στα κορίτσια ότι το παιχνίδι αυτό ήταν το τελευταίο μας ως σύνολο και έπρεπε να το ευχαριστηθούμε, να παίξουμε για εμάς και τον κόσμο».
Πώς σας επηρέασε η παρουσία κόσμου στην εξέδρα;
«Είναι κάτι που δεν βλέπουμε συχνά στην Ευρώπη. Στην Αμερική είδαμε χιλιάδες κόσμου να παρακολουθεί το γυναικείο πρωτάθλημα. Για την Ευρώπη ήταν πρωτόγνωρο να έρθει 5.500 κόσμος να δει αγώνα γυναικείου μπάσκετ. Λειτούργησε πολύ θετικά για εμένα και τις παίκτριες μου. Ο κόσμος μπήκε στο παιχνίδι, μας στήριζε, μας έδωσε την έξτρα ώθηση που χρειαστήκαμε σε κάποια στιγμή. Τους δικαιώσαμε με το μπάσκετ που παίξαμε και το αποτέλεσμα».
«Κάναμε μια ομάδα που δύσκολα μπορούσε κάποιος να τη σπάσει – Θα αναζητήσω μια νέα πρόκληση»
Πώς εξελίχθηκε η χρονιά; Τι κρατάς από αυτή;
«Η χρονιά άρχισε δύσκολα καθώς δεν καταφέραμε να παίξουμε στην Ευρωλίγκα. Άρχισε με μια μεγάλη απογοήτευση αλλά βάλαμε το κεφάλι κάτω και γίναμε καλύτεροι. Στόχος μας ήταν να παίξουμε ωραίο μπάσκετ και να δώσουμε κίνητρο στα παιδιά να ασχοληθούν με αυτό. Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος καθώς είχαμε πολλούς τραυματισμούς, απογοητεύσεις, πάνω και κάτω, κούραση. Το σημαντικότερο από όλα, όμως, είναι ότι δημιουργήσαμε ένα δυνατό σύνολο, είχαμε ένα όμορφο κλίμα, ο καθένας είχε το ρόλο του και προσπαθούσε για το καλύτερο. Κάναμε ένα δυνατό παζλ, μια ομάδα που δύσκολα μπορούσε κάποιος να τη σπάσει. Μάθαμε πολλά όλοι μας, εξελιχθήκαμε και αυτό είναι το ζητούμενο».
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος της ομάδας και το δικό σου επόμενο βήμα;
«Θέλουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Η ομάδα λόγω οικονομικών προβλημάτων αποφάσισε να μην συμμετέχει στην Ευρώπη τη νέα χρονιά, κάτι που σημαίνει ότι οι παίκτριες και το staff θα αποχωρήσουμε. Θα αναζητήσω μια νέα πρόκληση και να κάνω το βήμα παραπάνω».
Πώς προέκυψε η μετακόμιση στην Αγγλία;
«Με κάλεσε η general manager της ομάδας και μου παρουσίασε ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ. Μου είπε ότι μπορούμε να φέρουμε τις καλύτερες Αγγλίδες παίκτριες και να φτιάξουμε μια δυνατή ομάδα που θα αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και δεν είχα κανέναν ενδοιασμό για να δώσω τη θετική μου απάντηση. Δέχθηκα αμέσως με μεγάλη χαρά».
Ποια η θέση του μπάσκετ στην Αγγλία; Πόσο καλές είναι οι εγκαταστάσεις;
«Το μπάσκετ στην Αγγλία είναι υποβαθμισμένο. Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς όλων των αθλημάτων και υπάρχουν και άλλα αθλήματα υψηλότερα στη λίστα σε σχέση με το μπάσκετ. Οι εγκαταστάσεις είναι απίστευτες αλλά είναι λίγες οι ομάδες που έχουν αποκλειστική χρήση. Το κόστος είναι μεγάλο για να καλυφθεί από τις ομάδες και δημιουργείται μια ανισορροπία. Παίκτριες υπάρχουν πολλές και αυτό φάνηκε και από τη δική μας ομάδα. Δύσκολα, όμως, θα βρουν κίνητρο για να μείνουν στη χώρα τους. Θα αναζητήσουν κάτι καλύτερο στην Ευρώπη. Χρειάζονται πολλά για να αναπτυχθεί το μπάσκετ εδώ. Εύχομαι η επιτυχία μας να ευνοήσει την εξέλιξη του μπάσκετ στη χώρα και να του δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα».
«Από μικρή, ήμουν με μια μπάλα στο χέρι – Εκείνο το διάστημα μου κόστισε ψυχολογικά»
Πώς άρχισε το ταξίδι σου στο χώρο του μπάσκετ;
«Το ταξίδι μου στο χώρο του μπάσκετ άρχισε στα εννιά μου χρόνια. Δοκίμασα στίβο, βόλεϊ και άλλα αθλήματα. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα γήπεδο και έπαιξα μπάσκετ με τα παιδιά και ένιωσα μέσα μου ότι αυτό είναι. Αυτό είναι το άθλημα που μου αρέσει και θέλω να κάνω. Έκτοτε, ήμουν με μια μπάλα στο χέρι. Κάτι με τράβηξε. Έκανα πολλές ώρες προπονήσεις και είχα ταλέντο. Βρέθηκα κοντά σε ανθρώπους που διέκριναν τις ικανότητες μου, με βοήθησαν και άρχισα σιγά σιγά να το βλέπω ως μια επαγγελματική δραστηριότητα. Εξελίχθηκα και αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω».
Τι σε εντυπωσίασε στο άθλημα;
«Είναι ένα άθλημα που έχει επαφή, είναι δυναμικό και ομαδικό. Πρέπει να σκεφτείς, μαθαίνεις να συνεργάζεσαι, βάζεις τον εαυτό σου κάτω από το όφελος της ομάδας. Είναι πολλά τα οφέλη του αθλητισμού και για αυτό πιστεύω ότι τα παιδιά θα πρέπει να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Δεν είναι απαραίτητο να γίνουν πρωταθλητές αλλά να ασχοληθούν».
Την προπονητική για την επέλεξες;
«Η προπονητική ήρθε ως φυσικό επακόλουθο. Άρχισα να το σκέφτομαι λίγα χρόνια πριν την αποχώρηση μου και θέλησα να το δοκιμάσω. Η αλήθεια είναι ότι είναι κάτι που με εξιτάρει, το βρίσκω πολύ δημιουργικό. Είναι συναρπαστικό».
Ποια ήταν η πιο δυνατή σου στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σου;
«Προπονητικά θα πω τη χρονιά που μας πέρασε. Ήταν η πρώτη ομάδα μου ομάδα σε τόσο υψηλό επίπεδο. Έμαθα πολλά πράγματα. Ως παίκτρια η κορυφαία μου στιγμή ήταν το 2017 η κατάκτηση της τέταρτης θέσης με την Εθνική Ομάδα στο Πανευρωπαϊκό. Έχω ζήσει πολλά πράγματα σε πολλούς συλλόγους, καλές και κακές στιγμές, κατακτήσεις και τραυματισμούς. Το καθετί που έζησα με έφερε εδώ που είμαι σήμερα».
Υπάρχει κάποιο γεγονός που σε «κράτησε πίσω» ή σε στεναχώρησε;
«Οι απογοητεύσεις είναι μέρος του αθλητισμού. Ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, πάντα προσπαθούσα να βελτιωθώ και να δω την επόμενη ημέρα. Έζησα δυο τραυματισμούς τον έναν μετά τον άλλο και έμεινα εκτός για 2.5 χρόνια. Ήταν κάτι που μου κόστισε ψυχολογικά αλλά τελικά με βοήθησε να δουλέψω πιο πολύ, να γίνει πιο σκληρή πνευματικά, να αυξήσω τη θέση μου. Με έκανε καλύτερη παίκτρια».
«Μου στοίχισε το παιχνίδι στα προκριματικά της Ευρωλίγκας»
Ποια είναι τα μυστικά της φιλοσοφίας σου;
«Θεωρώ ότι μια ομάδα πρέπει να έχει ισορροπία στις δύο πλευρές του γηπέδου. Η άμυνα δίνει ρυθμό στην επίθεση και το αντίστροφο. Προσπαθώ να δίνω βαρύτητα στην άμυνα γιατί πιστεύω ότι θα μας δώσει πιο γρήγορο ρυθμό. Στην επίθεση θέλω η ομάδα μου να έχει απειλές μέσα και έξω από το καλάθι. Να βρίσκουμε τις αδυναμίες για να χτυπήσουμε στα μειονεκτήματα του αντιπάλου. Αυτό κάποιες φορές λειτουργεί και κάποιες όχι. Αυτό είναι το καλό του μπάσκετ, όμως, να μπορείς να προσαρμόζεσαι».
Ποιες ήταν οι επιρροές σου;
«Παρακολουθώ πολλούς προπονητές και ομάδες. Προσπαθώ να κρατάω όσα μου αρέσουν και να τα προσαρμόζω στο δικό μας τρόπο παιχνιδιού. Είναι τόσο μεγάλη η βιβλιοθήκη του μπάσκετ, μπορεί να βρει ο καθένας ό,τι θέλει».
Παρακολουθείς κάποιους προπονητές;
«Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος είναι ο δάσκαλος και ο μέντορας μου. Με έχει βοηθήσει και με βοηθά ακόμη πολύ. Σίγουρα έχω πάρει πολλά στοιχεία, έχω διδαχθεί πολλά. Μου αρέσει το στυλ μπάσκετ του Μπαρτζώκα, το οποίο ταιριάζει και στη δική μου φιλοσοφία, καθώς και ο Ομπράντοβιτς. Είχα την τύχη να βρεθώ σε κάποιες προπονήσεις του Βασίλη Σπανούλη και μου αρέσει ο τρόπος προσέγγισης του».
Υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα που σε «έσκασε» ψυχολογικά;
«Μου στοίχισε το παιχνίδι στα προκριματικά της Ευρωλίγκας φέτος απέναντι στην ουγγρική ομάδα. Μου πήρε αρκετές μέρες να ηρεμήσω και να ανασυγκροτηθώ. Είναι, όμως, ένα κομμάτι του αθλητισμού και η επιτυχία περνά μέσα από την αποτυχία. Κάθε εμπόδιο για καλό».
«Υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα στη ζωή να αγχωθείς από ένα παιχνίδι μπάσκετ»
Διαχειρίζεσαι ένα μεγάλο γκρουπ αθλητριών. Πώς βρίσκεις την ισορροπία;
«Δεν υπάρχει μαγικός τρόπος. Είναι ένα μεγάλο γκρουπ ανθρώπων που οφείλεις να διαχειριστείς αλλά αυτή είναι η δουλειά του προπονητή. Βρίσκεται σε αυτή τη θέση για να διαχειρίζεται τις καταστάσεις. Όλη η ομάδα επηρεάζεται από την ενέργεια του προπονητή. Έτσι, προσπαθώ να περνώ στην ομάδα τα σωστά συναισθήματα και την ορθή νοοτροπία. Είμαι ειλικρινής και αυτό με βοήθησε να δημιουργήσω σχέσεις εκτίμησης και σεβασμού».
Με ποιον τρόπο αντιμετωπίζεις το πιθανό άγχος των παικτριών;
«Είναι αθλήτριες υψηλού επιπέδου, οι οποίες έχουν ζήσει πολλές στιγμές και ξέρουν να διαχειρίζονται κάποια πράγματα. Όσες έχουν περισσότερο άγχος, ο προπονητής τις βοηθά να το διαχειριστούν. Έτσι και αλλιώς ο ρόλος του προπονητή δεν είναι να σου πει απλά πως θα παίξεις αλλά να σου μάθει και πράγματα και εκτός ωρών προπόνησης. Η συζήτηση, η ηρεμία και αυτό που εκπέμπει ο κάθε προπονητής παίζουν σημαντικό ρόλο και βοηθούν στο να πορευόμαστε μαζί. Στην τελική, όμως, υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα στη ζωή να αγχωθείς από ένα παιχνίδι μπάσκετ».
Υπάρχει κάποια πρόβλεψη για τις αθλήτριες τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως;
«Οι αθλήτριες μαθαίνουν και διαχειρίζονται τις ημέρες αυτές. Μπορώ να καταλάβω καλύτερα αν μια αθλήτρια έχει παραπάνω νεύρα ή έχει κακή διάθεση εκείνες τις ημέρες. Θα προσπαθήσω να τη βοηθήσω να το ξεπεράσει».
Πώς αντιδράς στην κριτική;
«Η κριτική προέρχεται από ανθρώπους που δεν έχουν κάνει πρωταθλητισμό. Έχω συναναστραφεί με ανθρώπους του μπάσκετ, προπονητές και αθλητές και δεν κάνουν κριτική για το φύλο. Δεν αλλάζει ο αθλητισμός, είναι ίδιος είτε είναι ανδρικός είτε γυναικείος. Στο μπάσκετ το μόνο που αλλάζει είναι ότι οι άνδρες παίζουν πάνω από το στεφάνι και οι γυναίκες από κάτω. Είναι λογικό γιατί ακόμη δεν έχουμε τόσες γυναίκες που μπορούν να καρφώνουν. Εκτός από αυτό, δεν αλλάζει κάτι άλλο. Είναι ίδιες οι ώρες προπόνησης, η ίδια ένταση, ο τρόπος ζωής είναι ο ίδιος. Κάθε κριτική είναι καλοδεχούμενη αλλά το σωστό είναι ο καθένας να φιλτράρει όσα ακούει και να ξέρει τι πρέπει να ακούσει».
Γνωρίζοντας καλύτερα την Στέλλα
Πρότυπο: «Ως αθλήτρια είχα πολλά πρότυπα. Υπάρχουν παίκτες και παίκτριες που μελετούσα το παιχνίδι τους. Προπονητικά παίρνω διάφορα στοιχεία και τα προσαρμόζω».
Αγαπημένο φαγητό: «Μουσακάς».
Αγαπημένη ταινία/σειρά: «Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ»».
Αγαπημένο τραγούδι: «Ο Ζορμπάς».
Αγαπημένο χρώμα: «Γαλάζιο».
Κατοικίδιο: «Έχω ένα μαλτέζ, τον Κόμπι. Είναι το αυτοκολλητάκι μου».
Τατουάζ: «Έχω μια τίγρης στην πλάτη».
Γούρι: «Όσο έπαιζα, φορούσα ένα φυλαχτό. Πλέον, πάντα πριν το παιχνίδι κάνω το σταυρό μου και εύχομαι να είμαστε τυχερές και υγιείς».
Ελεύθερος χρόνος: «Βγαίνω βόλτες με τον Κόμπι. Περνάω χρόνο με φίλους, βλέπουμε ταινίες, πίνουμε κρασί».
Μότο: «Κάθε εμπόδιο για καλό».
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση; «Τελειομανής, πεισματάρα και χαμηλών τόνων».