Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναλύσω με πολλές λεπτομέρειες, αυτά που αναφέρω τόσο στον τίτλο, όσο και στο info του σχολίου. Το ότι η νίκη του δικέφαλου ήρθε απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα – και ιδιαίτερα διεκδικητική (αν όχι και φανατισμένη όπως ήταν χθες), τα Γιάννινα. Ιδιαίτερα δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε αναλύσεις που θα στοχεύουν στην διαχείριση του παιχνιδιού και συγκεκριμένα στη δομή του rotation που επιστράτευσε χθες ο Ραζβάν.
Θα προσπεράσω την επικινδυνότητα που προκλήθηκε, με την αμυντική γραμμή να είναι χαμένη από χέρι στις αερομαχίες και πηγή κινδύνων στο όποιο κόρνερ ή στην όποια «στημένη» φάση. Κάτι βέβαια που διορθώθηκε στην επανάληψη ευτυχώς έγκαιρα, με την είσοδο του Κουλιεράκη. Θα προσπεράσω επίσης και την «έμπνευση» (γιατί περί εμπνεύσεως πρόκειται), να ανασύρεις από τη ναφθαλίνη έναν παίκτη αποδεδειγμένα περιορισμένων δυνατοτήτων (Νάσμπεργκ), σε ένα τόσο σημαντικό βαθμολογικά και ψυχολογικά παιχνίδι. Που είμαι όμως υποχρεωμένος να μείνω και τι να αποδεχθώ;
Ότι στο τέλος ότι και να συνέβη και ότι προκάλεσε δυσκολίες, ξεπεράστηκε με διορθωτικές κινήσεις και η ομάδα πήρε ένα πολύ μεγάλο διπλό. Επομένως προς τι οι επισημάνσεις; Αφού και στο παρελθόν υπήρχαν παρακινδυνευμένα rotation που δυσκόλεψαν και μερικά μάλιστα εξ αυτών προκάλεσαν και σχετικές απώλειες. Ο κόουτς έχει τους δικούς του λόγους και μέχρις ενός σημείου οφείλουμε να τους σεβαστούμε. Τέλος καλό λοιπόν, όλα καλά. Άλλωστε όλοι έχουμε συνηθίσει στον ΠΑΟΚ την διαφορετικότητα των δύο 45λεπτων, με το πρώτο να απογοητεύει και το δεύτερο να αποκαθιστά την κανονικότητα.
Στο χθεσινό παιχνίδι βέβαια μπορεί κανείς μετά βεβαιότητας να πει ότι την «κανονικότητα» του παρακινδυνευμένου rotation την εξισορρόπησε και την αποκατέστησε ο νεαρός Κωνσταντέλιας. Αυτός ο τεράστιος… «μικρός». Ήταν ο παίκτης που διέγραψε όλες τις αμφισβητήσεις, τις ολιγωρίες, τις αμφιταλαντεύσεις και γενικά όποιο λάθος προέκυπτε. Δίπλα του ο απλησίαστος σε ποιότητα, μπαρουτοκαπνισμένος Τάισον. Πρόσθεσε κι αυτός ακόμη μεγαλύτερη διάσταση, τόσο στην αποκατάσταση της κανονικότητας, όσο και της ψυχολογίας που έχει ανάγκη η ομάδα, ενόψει των σοβαρών διπλών υποχρεώσεων, εντός και εκτός συνόρων. Στη «μαγεία» - ας μου επιτραπεί η έκφραση – που προσέδωσαν ο πιτσιρικάς και ο σπουδαίος Βραζιλιάνος, αξίζει να προστεθεί και μια ακόμη διάσταση, αυτή που αφορά το αριστουργηματικό γκολ που πέτυχε ο Ζίβκοβιτς, μετά την έξοχη ασίστ του Σαμάτα. Σημείο αναφοράς βέβαια και η εικόνα του τελευταίου, σε όσο χρόνο χρησιμοποιήθηκε.
Στην αρχική άμυνα που παρουσιάστηκε χωρίς… ύψος, πιστεύουμε τελείως συμπτωματικά και έχανε όλες τις μάχες στον αέρα, ξεχώρισε ο Κετζιόρα, ο οποίος αντικαταστάθηκε λόγω τραυματισμού. Από εκεί και πέρα, δυο λόγια για τους νεοαποκτηθέντες. Και οι τρεις επιβεβαίωσαν, άλλος λίγο, άλλος πολύ και για όσο χρόνο χρησιμοποιήθηκαν, την ποιότητα τους, υποσχόμενοι ότι θα είναι πολύτιμες μονάδες για τη συνέχεια. Ο Ευαγγέλου μετά τα όσα δεν είδε σαν VARίστας στην Τούμπα και αδίκησε τον ΠΑΟΚ και χθες παρότι το παιχνίδι δεν είχε δύσκολες φάσεις, δεν έκρυψε κάποιες προθέσεις του. Εύκολα η κίτρινη κάρτα για τον Κετζιόρα, αλλά την εξαφάνισε δύο φορές για τους γηπεδούχους και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Κωνσταντέλια που έπρεπε να είναι και κόκκινη (πάτημα του Εραμούσπε από πίσω).
Όσο για τον απεσταλμένο της NOVA (γνωστών αντιΠΑΟΚτσήδικων αισθημάτων) παραμένει αδιόρθωτος. Του ξέφυγε (;) όπως και στο παρελθόν χωρίς να το καταλάβει και χαρακτήρισε με υποτιμητικό τρόπο τα δυο από τα τρία γκολ του δικέφαλου. Το ίδιο είχε κάνει και είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών πάλι σε παιχνίδι του ΠΑΟΚ κι όμως οι υπεύθυνοι της NOVA, επιμένουν να τον στέλνουν σε λάθος δικέφαλο. Ο νοών νοείτω.
ΥΓ: Αλήθεια είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο κόμπλεξ απέναντι στον Κωνσταντέλια; Το διαπιστώσαμε όμως δυστυχώς και χθες.