Καμία από τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, ούτε και από τις μικρότερες προφανώς, δεν τελείωσε τις μεταγραφές της. Καμία δεν έχει συγκροτήσει ακόμη το ρόστερ της για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Εχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας έως το τέλος Αυγούστου, αλλά και έως τα μέσα του Σεπτεμβρίου με το μπόνους της πρόσθετης πίστωσης χρόνου για τους ελεύθερους ποδοσφαιριστές, εκείνους δηλαδή που θα έχουν ξεμένουν εντελώς από δουλειά και αποτελούν, παραδοσιακά, δέλεαρ για τις περισσότερες ελληνικές ομάδες, λόγω οικονομικής ένδειας.
Συνεπώς, είναι νωρίς ακόμη για να “μετρήσουμε” τη δυναμική και να εκτιμήσουμε τις προοπτικές κάθε ομάδας. Είναι, λοιπόν, εύλογα, νωρίς και για να προεξοφλήσουμε αποτυχία για τον ΠΑΟΚ, επειδή, μέχρι στιγμής, είναι από τους ουραγούς στο μεταγραφικό μέτωπο. Ωστόσο, είναι απόλυτα δικαιολογημένες η απογοήτευση και η αγωνία του φίλαθλου κόσμου του, ο οποίος νιώθει ότι ο Ιβάν Σαββίδης είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει να “ανοίξει” το μπάτζετ για τις μεταγραφές ώστε να δημιουργήσει πάλι έναν ΠΑΟΚ ικανό να κατακτά τίτλους και να διακρίνεται στην Ευρώπη. Το να μη θέλουν αξιόλογοι ξένοι παίκτες να παίξουν στην Ελλάδα και το να ζητούν πολλά χρήματα είναι μόνιμα φαινόμενα. Πάντοτε αποτελούσαν και αποτελούν εμπόδια για κάθε ελληνική ομάδα. Οταν, όμως, ο Ιβάν ήθελε και μπορούσε, ο ΠΑΟΚ τα ξεπερνούσε. Χάρη στη δική αποφασιστικότητα δημιουργήθηκε μια ομάδα που κατέκτησε δύο (και όχι ένα) Πρωταθλήματα και τέσσερα Κύπελλα μέσα σε πέντε χρόνια. Κι αυτό τα λέει όλα…
Ξέρουμε όλοι καλά ότι και πριν από τη σεζόν 2016-17, η οποία απέφερε τον πρώτο από αυτούς τους έξι τίτλους, ο Ιβάν δεν λυπήθηκε τις επενδύσεις στο μεταγραφικό παζάρι. Η ομάδα, βέβαια, αποτύγχανε στους στόχους της τα πρώτα τέσσερα χρόνια της δικής του θητείας στον ΠΑΟΚ επειδή δεν ήταν εύστοχες πολλές από τις επιλογές παικτών και τα χρήματα δεν έπιαναν τόπο. Αυτές οι αστοχίες ήταν που στοίχισαν πολύ και μετά την κατάκτηση του νταμπλ του 2019. Μόνο που μετά το 2019 συνέβησαν και πολλά άλλα: Τα διαθέσιμα χρήματα για το ρόστερ λιγόστευαν συνεχώς, εν ονόματι της περιβότητης αυτάρκειας. Ταυτόχρονα, η τριετής τιμωρία του Ιβάν, η μόνιμη απουσία του από την Ελλάδα, η πανδημία και η επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, συνέθεσαν μια κατάσταση πολύ δύσκολη, η οποία είναι ολοφάνερο ότι είχε και εξακολουθεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα, τη δυναμική και την πορεία της ομάδας.
Είναι αυτονόητο, πιστεύω, ότι το παρόν και το μέλλον του ΠΑΟΚ εξαρτώνται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν όχι αποκλειστικά, από τις προθέσεις και τις δυνατότητες του Ιβάν. Κι αν πολλά ή πολλοί δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε στον ΠΑΟΚ, είναι κι αυτό πρόβλημα που μόνο ο Ιβάν μπορεί να λύσει. Με απλά λόγια, ναι, είναι πολύ λογικό να περιμένουμε όλοι να μάθουμε επιτέλους τι ακριβώς σκέφτεται για το αύριο του δικού του ΠΑΟΚ, που είναι όμως και ΠΑΟΚ όλων μας. Να μάθουμε τι σκέφτεται όχι απαραίτητα και όχι μόνο με μια δήλωση, αλλά με συγκεκριμένες ενέργειες. Για να ξέρουμε αν θέλει να γίνει πάλι ο Ιβάν που γνωρίσαμε έως και το 2019…
ΥΓ. Καθόλου δεν αποκλείω το να έχει αρχίσει να σκέφτεται ότι ο κύκλος του στον ΠΑΟΚ έχει κλείσει, ή κοντεύει να κλείσει. Φυσιολογικό και ανθρώπινο θα είναι. Αν όντως ισχύει, θα πρέπει να περάσει ο επόμενος. Και επόμενος σίγουρα υπάρχει. Χάρη στον Ιβάν κι αυτό. Γιατί ο ΠΑΟΚ του Ιβάν δεν μοιάζει καθόλου με τον ΠΑΟΚ που παρέλαβε ο Ιβάν...