Ο ΠΑΟΚ πάει στην OPAP ARENA την προσεχή Κυριακή με μια σημαντική νίκη απέναντι στην Λαμία. Μια νίκη που αφενός του επέτρεψε να μην χύσει την καρδάρα με το γάλα που γέμισε στη Λεωφόρο και αφετέρου να μην λαβωθεί και ψυχολογικά αφού αυτό θα βίωνε με μια απώλεια βαθμών. Για να το καταφέρει φυσικά αυτό χρειάστηκε να ιδρώσει και κυρίως να ισοφαρίσει πριν την ανάπαυλα με τον Γιάννη Μιχαηλίδη που αφιέρωσε το γκολ στη μνήμη του πατέρα του.
Το κομβικό όμως σημείο για να κάνει ο ΠΑΟΚ την ανατροπή ήταν οι τρεις αλλαγές στο ημίχρονο που έκανε ο προπονητής του Δικεφάλου. Ποτέ στην τριετία αυτή, στη δεύτερη θητεία του στον ΠΑΟΚ ο Λουτσέσκου δεν είχε κάνει τρεις αλλαγές στο ημίχρονο (χωρίς να υπάρχει τραυματισμός).
Το σημειώνω αυτό γιατί μπορεί να φαντάζει πως έκανε το προφανές αλλά για να "αναγκαστεί" ο Ραζβάν να κάνει τρεις αλλαγές στο ημίχρονο καταλαβαίνουμε όλοι πόσο κακός ήταν ο ΠΑΟΚ του πρώτου μέρους. Ο Οζντόεφ για ένα ακόμη ματς έχασε μια ευκαιρία, ο Τσιγγάρας έδειξε πως η απουσία του ρυθμού του στοιχίζει ενώ και ο Ράφα Σοάρες δεν μπόρεσε να λειτουργήσει είτε με Ζίβκοβιτς είτε με Ντεσπόντοφ επιθετικά.
Ο Σβαμπ με τον Μεϊτέ μπήκαν, ηρέμησαν το παιχνίδι, το έκαναν ορθολογικό αλλά μαζί με αυτό ο Αυστριακός φρόντισε να σκοράρει με το πρώτο γκολ να είναι ζωγραφιά. Και έχω την εντύπωση πως πολύ σύντομα πρέπει να ανοίξει η κουβέντα για την ανανέωση του συμβολαίου του. Δεν μπορώ να μην σταθώ στον Σαμάτα. Η Τούμπα είναι αυτή που τον "ανέστησε".
Μετά το ματς με την Ντιναμό όταν πανηγύρισε την πρόκριση πρώτος εκει στη Θύρα 4 και χθες με το ζεστό χειροκρότημα που εισέπραξε από την προθέρμανση. Και φυσικά ΚΑΛΑ έκανε ο Λουτσέσκου και δεν άκουσε την κερκίδα που ζητούσε να εκτελέσει το πέναλτι ο Τανζανός.
Το ματς ήταν στο 2-1 και ο ΠΑΟΚ έπρεπε να "κλειδώσει" τη νίκη. Ασχέτως αν ο Σαμάτα δεν σκόραρε, έκανε το καλύτερο ματς του. Πλέον ο Δικέφαλος στρέφει το ενδιαφέρον του στο κυριακάτικο ματς. Εκεί που δεν παίζει έναν τίτλο, αλλά προφανώς και παίζει πολλά που αφορούν τον τίτλο.