Μπροστά στη δύναμη της ψυχής οι τακτικές αναλύσεις πάνε περίπατο ή μάλλον έχουν συντριπτικά λιγότερη σημασία κι αυτό αποδείχθηκε στο πρώτο φετινό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης όπου ο Άρης δεν λύγισε από τα προβλήματα και ο ΠΑΟΚ δεν εμφανίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο.
Βάσει λογικής, ο Άρης θα έπρεπε να είχε λιγότερα αποθέματα ενέργειας σε σύγκριση με τον ΠΑΟΚ καθότι μεσολάβησε ευρωπαϊκό παιχνίδι και ταξίδι στο εξωτερικό. Κατά το ίδιο… πρίσμα, θα έπρεπε να είχε εξαντληθεί προς τα τέλη του παιχνιδιού βλέποντας την περιφερειακή γραμμή του αποδεκατισμένη λόγω των θλάσεων των Τολιόπουλου, Μποχωρίδη και της απότομης αποχώρησής τους από το παιχνίδι. Το rotation του Γιάννη Καστρίτη και γενικώς, ό,τι σχέδιο είχε καταστρώσει διαγράφηκε μονομιάς και ο Τηλέμαχος Βησσαρίου (με ένεση έπαιξε κι αυτός) χρειάστηκε να αγωνιστεί 13 λεπτά. Κι όμως, σ’ αυτό το διάστημα η διαφορά πήγε στο +18 (85-67). Συνυπολογίζοντας και το +12 (10-22) με το οποίο προηγήθηκε ο ΠΑΟΚ (περίπου) στο 8ο λεπτό, μέσα σε περίπου 25 αγωνιστικά λεπτά ο Άρης νίκησε τον ΠΑΟΚ με +30.
Η στατιστική μπορεί να εξηγήσει τους λόγους καθότι υποδεικνύει ότι οι «κίτρινοι» πάτησαν γκάζι και ο ΠΑΟΚ ξέμεινε να κοιτά τις πλάτες τους. Δεκαέξι πόντοι από λάθη αντιπάλου κι άλλοι 19 στον αιφνιδιασμό. Σύνολο, 35. Από τις ίδιες στατιστικές κατηγορίες ο ΠΑΟΚ πήρε μόλις 12. Αυτή ήταν η διαφορά. Από μακρινή απόσταση ο ΠΑΟΚ ήταν ελαφρώς καλύτερος με το δικό του πενιχρό 28% (9/32) γιατί ο Άρης σε όλο το παιχνίδι πορεύτηκε με ποσοστό κοντά στο 22% και τελείωσε με 8/35 προσπάθειες. Και τα ριμπάουντ είναι ίδια (46) με τη διαφορά ότι ο Άρης είχε τρία περισσότερα επιθετικά.
Αυτό που δεν μπορεί να δείξει η στατιστική είναι η δύναμη της ψυχής. Ο Άρης της 3ης περιόδου ήταν η ομάδα που έχει φανταστεί ο Γιάννης Καστρίτης παρά την επιστράτευση των εφεδρειών. Βησσαρίου και Ρόμπερτς ήταν οι παίκτες κλειδιά στην άμυνα γιατί ο πρώτος έβαλε μεγάλη πίεση και ο δεύτερος τελείωσε το παιχνίδι με τρεις τάπες. Εκεί τελείωσε το… πάρτι των ψηλών του ΠΑΟΚ. Αυτό γινόταν όσο ήταν στο παιχνίδι Μπανκς και Χατζηδάκης. Η δε μπάλα δεν κυκλοφορούσε με την ευκολία του πρώτου ημιχρόνου μέσα από την οποία βρέθηκαν 48 πόντοι. Η ομάδα του Μάσιμο Καντσελιέρι έβαλε μετά βίας εννιά πόντους στην 3η περίοδο και από το 30’ έως το 36’ περιορίστηκε στους δέκα. Ο Ιταλός δεν είδε την ολοκληρωτική αλήθεια του παιχνιδιού στο δεύτερο ημίχρονο δίνοντας μεγαλύτερη βάση – απ’ ότι έπρεπε – στους 15 πόντους της ομάδας του στα τελευταία τέσσερα λεπτά.
Αυτό ήταν το μελανό σημείο του Άρη. Με… τσίτα τα γκάζια πήγε στο +18, αυτά έλειψε να τον καταστρέψουν και στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα. Στο +18, είχε δύο επιθέσεις στο transition κι αντί η διαφορά να υπερβεί τους 20 πόντους, άρχισε να μειώνεται. Αυτό έδωσε πάτημα στον Καντσελιέρι να μιλήσει για ψυχή και καρδιά, μα η αλήθεια ήταν διαφορετική. Ο δε Γιάννης Καστρίτης επίσης δεν θέλησε να σταθεί στην έλλειψη ηρεμίας που είχε η ομάδα του από το 36’ και πέρα. Αντί διαχείρισης, έτρεχε σαν παλαβή.
Η ουσία για τον Άρη είναι ότι πήρε ένα σημαντικό παιχνίδι έχοντας ένα σωρό προβλήματα. Δεν είναι εύκολη η διαχείριση ενός αγώνα δίχως τον κορυφαίο σου παίκτη και τον καλύτερο αμυντικό. Είπε ο Καντσελιέρι ότι… «κι όταν ήταν μέσα ο Τολιόπουλος κάναμε εξαιρετική δουλειά στο μαρκάρισμά του». Πράγματι. Ωστόσο, θα μπορούσε να συμβεί κάτι αντίστοιχο με τον Ρέινολντς ο οποίος από τους τέσσερις πόντους του πρώτου μέρους, έβαλε 16 στο δεύτερο. Οι συνθήκες του αγώνα έγειραν υπέρ του ΠΑΟΚ μετά και τον τραυματισμό του Λευτέρη Μποχωρίδη γιατί σ’ εκείνο το σημείο ο Άρης, έχοντας ξεμείνει από γκαρντ, ήταν στο +5. Εκεί, η επιλογή του Καντσελιέρι να μην πάει σε press σε όλο το γήπεδο αποδείχθηκε κακή. Φάνηκε εξάλλου όταν το έκανε από το 37’ και μετά. Ο Άρης δεν είχε παίκτη για να ακουμπήσει την μπάλα.
Η δήλωση που συζητείται περισσότερο είναι αυτή του Ιταλού τεχνικού. Θαρρώ ότι μπερδεύτηκε στη διατύπωση γιατί στο +18 του Άρη, η ομάδα του θα μπορούσε να είχε υποστεί μεγάλη ζημιά. Με αυτό το σκεπτικό είπε ότι είναι σπουδαίο ότι η ομάδα του έχασε μόνο με έξι πόντους. Ο δε Άρης πήρε βαθιά ανάσα αλλά θα συνεχίσει να δουλεύει υπό τις ίδιες συνθήκες. Με αρκετούς απόντες και κάνοντας τον σταυρό του σε κάθε παιχνίδι για ό,τι μπορεί να του προκύψει. Περιμένοντας επίσης την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου για να αντικαταστήσει τον Τζέιμς Μπανκς με τον Ντάραλ Ουίλις καθώς ο πρώτος είναι ικανός να πετάξει πέτρα στην ακρογιαλιά και να μη βρει θάλασσα.