Στην αρχαία ελληνική τραγωδία πάντα εμφανιζόταν ο απομηχανής θεός για το ευχάριστο τέλος της, τούτη τη φορά όμως μάταια τον περίμενε ο Αλαν Πάρντιου ή οι χιλιάδες φίλοι του Αρη που βρέθηκαν στο «Κλ. Βικελίδης».
Ποιος απομηχανής θεός δηλαδή, εδώ το τελευταίο σφύριγμα του Πορτογάλου διαιτητή ήχησε ανακουφιστικά στ’ αυτιά των ρεαλιστών γιατί η κατάσταση δεν θα μπορούσε απλά να εξελιχθεί χειρότερα αλλά να χαθεί από κάθε έλεγχο. Κακά τα ψέματα το 0-2 είναι τιμητικό για την τραγική εικόνα των «κίτρινων», το παιχνίδι απόλυτης κυριαρχίας της ΑΕΚ, τη σωρεία χαμένων ευκαιριών της τελευταίας και τα αμέτρητα λάθη στα οποία υπέπεσαν οι γηπεδούχοι. Ο Αρης δεν υποχώρησε απλά αλλά έχασε τη γη κάτω από το έδαφος, σε σημείο να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τι πραγματικά έφταιξε. Η επιθετική γραμμή που δεν μπορούσε να δημιουργήσει φάση (;), η μεσαία γραμμή που δεν λειτούργησε ή η αμυντική όπου ο Εμπακατά δεν μπορούσε να ελέγξει την επιθετικότητα του Γκατσίνοβιτς.
Μετά το παιχνίδι ο Αλαν Πάρντιου έκανε λόγο για ψυχολογικό πρόβλημα της ομάδας κι αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις της, μάλλον δεν έχει άδικο. Κάθε φορά που το παιχνίδι ξεφεύγει από τον έλεγχό της, δεν χάνεται απλά το γήπεδο αλλά εξαφανίζεται από αυτό. Έγινε στο Αγρίνιο στον αγώνα με τον Παναιτωλικό, συνέβη το ίδιο στο δεύτερο μισό του Βόλου και χθες, η εξαφάνισή της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις επιστροφής της ομάδας μάλλον απαιτούνται ατομικές επιστροφές. Σαν αυτή του Γιάκουμπ Μπράμπετς στο κέντρο της άμυνας (δίχως να σημαίνει αυτό ότι ο Ενκουλού τα πήγε άσχημα χθες) ή η ενσωμάτωση του Πίτερ Ετέμπο στο κέντρο. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος εύρεσης της δύναμης που λείπει από την ομάδα μαζί με αποτελέσματα τα οποία θα αλλάξουν την ψυχολογία της.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.