Στο πρώτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Νάσος Γκαβέλας κερδίζοντας την κούρσα των 100μ στην κατηγορία Τ11 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονται στο Παρίσι και έκανε το back to back αφού είχε κρεμάσει το χρυσό στο στήθος και στο Τόκιο.
Στο πλάι του Χρυσού Παραολυμπιονίκη στη Γαλλία έτρεξε ο Γιάννης Νυφαντόπουλος. Ο έμπειρος σπρίντερ αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση που του έκανε ο 24χρονος αθλητής και ο προπονητής του, Νέστορας Κολοβός, και έγινε τα «μάτια» του Νάσου στην κούρσα. Δεν ήταν εύκολη η απόφαση αλλά ήρθε σε ένα σημείο που ο Γιάννης έδειχνε να έχει ξενερώσει με την εξέλιξη της χρονιάς. Ένας τραυματισμός τον οδήγησε να ακυρώσει κάποιους αγώνες και έδειχνε να έχει χάσει το κίνητρο του. Μια εβδομάδα μετά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, το τηλέφωνο χτύπησε και η αδρεναλίνη ανέβηκε ξανά.
Ο στόχος που είχε μπροστά του ήταν δύσκολος. Θα συνόδευε τον Χρυσό Παραολυμπιονίκη του Τόκιο στην κούρσα που θα επεδίωκε να κάνει το back to back. Όπως είχε παραδεχθεί και στο metrosport.gr πριν την αναχώρηση για τη Γαλλία: «Ο Νάσος είναι ο χρυσός Παραολυμπιονίκης και σίγουρα οι στόχοι είναι υψηλοί. Κάτι άλλο εκτός από το μετάλλιο δεν περνά από το μυαλό μας. Είναι μεγάλη ευθύνη γιατί είναι η μεγαλύτερη διοργάνωση και είναι και ο κάτοχος του τίτλου. Είναι ένα έξτρα κίνητρο για εμένα, δεν με φοβίζει, με ιντριγκάρει περισσότερο. Θέλω πάρα πολύ να πετύχουμε μια ανάλογη διάκριση».
Συζήτησε διεξοδικά με τον Κολοβό, έμαθε όλα τα μυστικά που χρειαζόταν και έκατσε στον βατήρα. Δέθηκε με ένα λαστιχάκι με το Νάσο και οι δυο αθλητές άρχισαν τις δοκιμές. Στην πρώτη τους κούρσα στα προημιτελικά στο Παρίσι έδειξαν σα να έτρεχαν από καιρό μαζί. Είχαν περάσει μόλις δυο μήνες, όμως, αλλά Γκαβέλας και Νυφαντόπουλος είχαν γίνει ένα. Όντας πιο γρήγορος ο Γιάννης, παρακίνησε και τον συναθλητή του να γίνει γρηγορότερος και τα τρία ατομικά ρεκόρ έγιναν πράξη.
Ο ρόλος του δεν ήταν μόνο να βοηθά αγωνιστικά το Νάσο αλλά όπως φάνηκε και στους τηλεοπτικούς δέκτες, τον εμψύχωνε και φρόντιζε να του αφαιρέσει το άγχος. Μάλιστα, πριν τον τοποθετήσει στον βατήρα στην κούρσα του τελικού, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Νάσος μετά την κατάκτηση του χρυσού, τον ενημέρωσε ότι εκείνος είναι διατεθειμένος να μπει ωμά μέσα στην κούρσα και να τρέξει. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να του υπενθυμίσει ότι για να πετύχει το στόχο του θα πρέπει να δώσει το 1000%. Το έδωσαν και οι δυο και κρέμασαν το χρυσό μετάλλιο στο στήθος.
Οι προπονήσεις στο χώμα, το ατύχημα και τα σπριντ
Από μικρή ηλικία στράφηκε στον αθλητισμό. Ήταν ανήσυχο παιδί και ήθελε συνέχεια να κάνει ότι και οι φίλοι του. Δοκίμασε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ. Ο στίβος δεν τον είχε κερδίσει από την αρχή αλλά με επιμονή και υπομονή του τότε προπονητή του, Παύλου Συμεωνίδη, τον αγάπησε. Συμμετείχε στους πρώτους του αγώνες τοπικού επιπέδου και γλυκάθηκε από τις διακρίσεις.
Φτάνοντας στα 18, ετοίμασε τη βαλίτσα του και μετακόμισε στις Σέρρες για να αρχίσει η φοιτητική του ζωή. Εκεί είδε για πρώτη φορά κανονικό γήπεδο. Μέχρι τότε, έκανε προπόνηση στο χώμα, όπως παραδέχθηκε μιλώντας στο metrosport.gr: «Στο χωριό είχαμε ένα γήπεδο που είχε χώμα, το σκάμμα του μήκους είχε καλυφθεί με χόρτα, στρώμα δεν υπήρχε, δεν είχαμε εμπόδια».
Συνέχισε να κάνει προπονήσεις και έμεινε στο χώρο. Άρχισε με τα 400μ αλλά ο προπονητής του έβλεπε ότι είναι αρκετά γρήγορος και θα μπορούσε να δοκιμάσει και στις μικρότερες αποστάσεις. Δοκίμασε, του άρεσε και τα έκανε κομμάτι του. «Το 100άρι σου μειώνει το περιθώριο λάθους. Αν κάτι στραβώσει, δεν διορθώνεται. Μέχρι το τελευταίο λεπτό όλα παίζονται. Τα 200 είναι πιο επιεική με το λάθος. Το 60άρι δεν με πάει και δεν το πάω», όπως είχε υποστηρίξει.
Η σκληρή δουλειά συνεχιζόταν, συμμετείχε σε αγώνες και οι διακρίσεις ερχόταν η μια μετά την άλλη αλλά το χαμόγελο έσβησε προσωρινά. Σε νεαρή ηλικία είχε δυο σοβαρά ατυχήματα. Το δεύτερο ήταν με τη μηχανή και χρειάστηκε να βάλει σίδερα και βίδες στα πόδια του. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και ο γιατρός τον ενημέρωσε ότι δεν θα μπορέσει να αγωνισθεί ξανά. Το πόδι του ήταν σε τόσο κακή κατάσταση και κινδύνευσε να το χάσει, να κοπεί από τον αστράγαλο. «Σε μικρή ηλικία είχα δύο σοβαρά ατυχήματα. Το πρώτο ήταν με τον προπονητή μου, ο οποίος δεν τα κατάφερε, και το δεύτερο με τη μηχανή, όπου χρειάστηκε να βάλω σίδερα και βίδες στα πόδια μου. Μάλιστα, τότε οι γιατροί μου είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα μπορέσω να αγωνισθώ ξανά. Το πόδι μου ήταν σε άσχημη κατάσταση, παραλίγο να το χάσω, να κοπεί στον αστράγαλο».
Έκλεισε τα αυτιά του και αρνήθηκε να το δεχθεί. Ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές των γιατρών ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του ποδιού του και όταν ένιωσε έτοιμος έβγαλε τις βίδες από το πόδι και επέστρεψε στις προπονήσεις. Στο πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μετά το ατύχημα ξέσπασε και αφιέρωσε τη νίκη του στον προπονητή του και σε έναν ακόμη άνθρωπο που στάθηκε στο πλευρό του και φρόντισε να τον εμψυχώνει. «Λόγω των δύο ατυχημάτων που είχα και της διάγνωσης ότι δεν θα μπορούσα να ξανατρέξω, όταν κέρδισα το πανελλήνιο πρωτάθλημα, αφιέρωσα τον τίτλο σε δύο ανθρώπους που δεν την πίστεψαν και με στήριξαν. Ο πρώτος ήταν ο τότε προπονητής μου, Παύλος Συμεωνίδης, και ο άλλος ήταν ένας άνθρωπος από τον συνοικισμό που ερχόταν κάθε χρόνο στους αγώνες και φώναζε για μένα, με εμψύχωνε. Δυστυχώς, τον χάσαμε και αυτόν ξαφνικά. Για αυτό μου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο εκείνο το μετάλλιο», όπως είχε υποστηρίξει.
Η πολιτική, η αγάπη για τον Παναθηναϊκό και ο Λεξ
Εκτός ταρτάν είναι ένας άνθρωπος που έχει φροντίσει να εκπαιδευτεί και να πάρει πτυχίο από τα ΤΕΦΑΑ και τη σχολή φυσικοθεραπείας. Ενδιαφέρεται για τα κοινά και δε δίστασε να θέσει υποψηφιότητα στην Πρέβεζα με στόχο να βοηθήσει τον τόπο του να εξελιχθεί. Σκέφτηκε ότι ως άνθρωπος του αθλητισμού, θα μπορούσε να συμβάλλει στη μεγαλύτερη ανάπτυξη των αθλημάτων στην πατρίδα του.
«Θα μου άρεσε να ασχοληθώ για να βοηθήσω τον τόπο μου. Τον αγαπώ τον τόπο μου και ήθελα να προσφέρω κάτι. Πολιτικός δεν είμαι αλλά θα ήθελα να βοηθήσω στο επίπεδο του αθλητισμού. Έβαλα υποψηφιότητα για να γίνω σύμβουλος αθλητισμού. Δεν ευδοκίμησε και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν θα το δοκιμάσω πάλι» είχε αναφέρει.
Στον ελεύθερο του χρόνο παρακολουθεί αγώνες της αγαπημένης του ομάδας, του Παναθηναϊκού, ενώ όταν έχει την ευκαιρία πηγαίνει στο γήπεδο. Φυσικά, αφιερώνει χρόνο και στην κοπέλα του. Λατρεύει να παρακολουθεί ταινίες δράσης και περιπέτειας, το αγαπημένο του χρώμα είναι το μαύρο ενώ ακούει έντεχνα, λαϊκά, Λεξ και 12ο Πίθηκο ανάλογα με τη διάθεση του.