Θα μου επιτρέψετε και στο σημερινό μου σχόλιο να επιμείνω σε μία ακόμη αναφορά στον κίνδυνο που διατρέχει ο ΠΑΟΚ, χωρίς να το καταλάβει, να βρεθεί από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, έξω από την κούρσα της διεκδίκησης του τίτλου.
Στο παιχνίδι της Κυριακής η απώλεια τριών βαθμών και ο τρόπος με τον οποίο «συντελέστηκε», δεν ήταν παρά ένα ακόμη μήνυμα, μετά τα δύο πρώτα που εστάλησαν από το μαγειρείο της ΚΕΔ, στα εντός έδρας παιχνίδια του. Αντίστοιχα βέβαια μηνύματα τελείως διαφορετικά όμως, εστάλησαν από τους αγώνες των «τριών» ανταγωνιστών του.
Η ανάγνωση και η ερμηνεία των συγκεκριμένων μηνυμάτων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη βεβαιότητα και όχι στην πρόβλεψη και την πιθανολόγηση, ότι και φέτος θα έχουμε τα ίδια (ίσως και χειρότερα), από ότι βιώνουμε στα τελευταία χρόνια, σε ότι αφορά την διαχείριση των ορισμών των Ελλήνων διαιτητών, από το ίδιο πρόσωπο (Μάνταλος) και τους στενούς συνεργάτες του. Όπως όλα δείχνουν, ο Μπένετ ασχολείται αποκλειστικά με την δύσκολη όπως αποδείχθηκε αποστολή, μετά τα όσα συνέβησαν σε βάρος ξένων διαιτητών από τους ευαγγελιζόμενους την εξυγίανση χαλίφηδες, να εξασφαλίσει τουλάχιστον για τα ντέρμπι, διαιτητές από το… εξωτερικό.
Σε προηγούμενα σχόλια μας, «παρουσιάσαμε» την μέθοδο (μάλλον την φάμπρικα) με την οποία η ΚΕΔ επιλέγει τους αξιολογημένους για τα παιχνίδια της κάθε αγωνιστική. Προηγούνται κατά βάση οι διεθνείς (όλοι τελούν υπό τον έλεγχο του Θόδωρου Θεοδωρίδη) και ακολουθούν οι «έμπιστοι» των χαλίφηδων. Των τελευταίων ο ορισμός, δεν διαφέρει σε τίποτα από μια «παραγγελιά».
Επιστρέφοντας στον ΠΑΟΚ, επίσης είχαμε παρατηρήσει (ή αποκαλύψει αν θέλετε) το σκεπτικό με το οποίο γίνεται αυτός ο ορισμός. Πασιφανέστατη η πρόθεση για να σταλεί στην Τούμπα ένας… επικίνδυνος αντιεδράκιας ή ένας κωλοπετσομένος που δεν θα δίσταζε να προχωρήσει σε παραχάραξη (αλλοίωση). Στο εκάστοτε τιμ υπήρχε πάντα κάποιος τέταρτος ή επόπτης ή VARίστας, έμπιστος και υπάκουος στο σύστημα, προερχόμενος κατά κύριο λόγο και τις περισσότερες φορές, από σκληρές αντιΠΑΟΚτσήδικες διαχρονικά Ενώσεις.
Συμπερασματικά, έχουμε στον κύκλο της εύνοιας τους «τρεις» και τον ΠΑΟΚ που το μόνο που απαιτεί είναι η ισονομία, επί μονίμου βάσεως να αποτελεί στόχο και θύμα. Κι αυτό γιατί είναι η μόνη ομάδα από τις υπόλοιπες που ενοχλεί και μπορεί να προκαλέσει μπελάδες στα μεγάλα αφεντικά. Επιστρέφοντας στο παιχνίδι της Κρήτης, μένουμε σε συγκεκριμένες διαπιστώσεις με το ίδιο μήνυμα. Βέβαια το ότι δεν είχε καλή εικόνα η ομάδα, βοηθάει κάποιους να επικαλύψουν το «χειρουργείο». Γιατί περί «χειρουργείου» πρόκειται, όταν σου αρνούνται τα απλά και δίκαια. Κάτι που αν γινόταν σε έναν από τους «τρεις» του συστήματος, θα είχαν σηκώσει επανάσταση. Πάμε λοιπόν στην ταμπακιέρα.
Ο ΠΑΟΚ έχασε τρεις πολύτιμους βαθμούς από λάθη (!) της διαιτησίας και δεν αντέδρασε. Το «δίδυμο» των διεθνών που συνέπραξε στο «στήσιμο»… την έβγαλε λάδι. Προς τα έξω τι πέρασε; Ότι όλα μάλλον κύλησαν ομαλά και πως οι Θεσσαλονικείς δεν είχαν κανέναν λόγο να διαμαρτυρηθούν. Το ερώτημα; Είναι σωστή αυτή η τακτική της ήπιας ή ανύπαρκτης αντίδρασης; Απάντηση ασφαλώς και δεν περιμένουμε. Όμως μπορούμε να καταθέσουμε την δική μας άποψη, η οποία υποστηρίζει πως είναι πολύ σημαντικό πράγμα, η ομάδα όσο είναι νωρίς να προστατευτεί, για να μην βρεθεί πολύ πρόωρα να κυνηγάει την ουρά της ή τη σκιά της. Το πως θα γίνει αυτό; Είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά τον «όλο οργανισμό ΠΑΟΚ».