Ο Αρης αποδεικνύει τα άλματα προόδου μέσα από τα καθημερινά βήματά του, απλά, νίκες σαν αυτή του Παναθηναϊκού λειτουργούν υποστηρικτικά της μεγάλης προσπάθειας που καταβάλλει. Γιατί αναγκάζει να εστιάσουν σ’ αυτή την προσπάθεια και πρόσωπα τα οποία δεν έχουν ασχοληθεί με το club στην τελευταία τριετία και κατ’ επέκταση δεν έχουν γνώση του τι έχει συμβεί. Απλά βλέπουν αυτό που εμφανίζεται μπροστά από την κουρτίνα. Την ανταγωνιστική και απόλυτα αξιοπρεπή αγωνιστική εικόνα και την ταυτότητα που τη χαρακτηρίζει.
Κι όμως, έχουν συμβεί πολλά περισσότερα πράγματα τα οποία οδήγησαν τον Αρη στις αποφάσεις που έλαβε (και) το περασμένο καλοκαίρι. Σαν την αύξηση του αγωνιστικού προϋπολογισμού και το (κερδισμένο) στοίχημα της Ευρώπης. Οπότε, ο Αρης δεν εμφανίστηκε χθες στο προσκήνιο, απλά ο θρίαμβος επί του Παναθηναϊκού ήταν σαν το βότσαλο που πετάχτηκε στα λιμνάζοντα νερά και προκάλεσε αναταραχή.
Και τώρα, ως σοβαρή ομάδα που είναι, καλείται να αποδείξει ότι δεν επηρεάζεται και κυρίως δεν αλλάζει τη λογική του έπειτα από μια νίκη τόσο μεγάλης αξίας. Αυτό θα χρειαστεί να κάνει απόψε απέναντι στην Τρέντο αλλά και στο σύνολο των αγώνων που ακολουθούν. Κι αυτό δεν θα εξαρτηθεί μόνο από το αποτέλεσμα αλλά από τον βαθμό συγκέντρωσης αλλά και προσπάθειας που θα κάνει.
Υγ: Στον εξωδικαστικό συμβιβασμό η ΚΑΕ Αρης απαιτεί τη δίκαιη λύση, αυτή που αρμόζει σε μια εταιρία η οποία μείωσε το χρέος της κατά 60%. Είτε ρύθμιση του χρέους (συμπεριλαμβανομένων και των προσαυξήσεων) σε εύρος δόσεων που μπορούν να εξυπηρετηθούν, είτε μείωση των προσαυξήσεων (άλλοι… έτυχαν και διαγραφής) με λιγότερες δόσεις. Σύντομα η Πολιτεία θα πρέπει να λειτουργήσει έτσι όπως διαχειρίστηκε υποθέσεις αθλητικών ανωνύμων εταιριών.
Υγ1: Ενδιαφέρον για αγορά εταιρίας υπάρχει όταν α) έχουν παραδοθεί οικονομικά στοιχεία, β) έχει κατατεθεί business plan, γ) έχει προηγηθεί (έστω) μια επαφή μεταξύ πωλητή-αγοραστή και δ) έχει κατατεθεί επίσημη πρόταση. Τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί στη φημολογία που αναπτύχθηκε από χθες το απόγευμα και για την οποία έχει γνώση η… στήλη. Εξάλλου, από τότε που έγινε μια επαφή μέχρι και σήμερα πέρασαν κοντά δέκα μήνες και σ’ αυτό το διάστημα δεν υπήρξε ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.