Δειλά – δειλά «σκάνε μύτη» οι πρώτες συμφωνίες και δίνουν κάποιο ενδιαφέρον στην μέχρι πρότινος άτονη μεταγραφική κίνηση. Όλες οι ομάδες λίγο – πολύ αφήνουν να διαρρεύσουν οι σημαντικές κινήσεις τους ή ανακοινώνουν νέες προσθήκες από το πάνω ή από το κάτω ράφι. Ο Ολυμπιακός έκλεισε προπονητή (Μαρτίνεθ), ο Παναθηναϊκός συμπληρώνει το ρόστερ με πολύ ποιοτικούς παίκτες και η ΑΕΚ προσπαθεί να λύσει τον γρίφο Πινέδα, χωρίς να αποκλείσει το ενδεχόμενο για διερευνήσεις και ενισχύσεις, πέρα από την διασφάλιση του υπερπολύτιμου στόχου της, που είναι ο Μεξικάνος άσος.
Ο Άρης ανακοίνωσε συμφωνίες με τους Πάβιτσιτς, Χουτεσιώτη, Μαραμίτα και Φατόρε και ο ΠΑΟΚ ενημερώνοντας με διαρροές που αναφέρονται στους Ντάλμπερτ – Μεϊτέ, χωρίς να έχει κάτι νεότερο για τον Γκαμπιαντίνι. Πέραν των προαναφερόμενων, στην επικαιρότητα πήρε θέση η 13χρονη επέτειος Μαρινάκη, όπως και η δήλωση του Παύλου Ανδρώνη για τον ιστορικό Μακεδονικό.
Στην πρώτη περίπτωση επιβεβαιώθηκε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο το αβυσσαλέο μίσος που εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσα στον σημερινό πρόεδρο και στον απελθόντα Σωκράτη Κόκκαλη. Με τον πρώτο να επιβάλει αυστηρά και απολυταρχικά την εξαφάνιση όχι μόνο του ονόματος του ανθρώπου που έστησε παρασκηνιακά και παρακρατικά την ερυθρόλευκη παντοκρατορία, αλλά και την απομάκρυνση όλων εκείνων που προφανώς εξακολουθούν έστω και κρυφά να έχουν σχέση μαζί ή να τον δοξολογούν.
Οι ουδέτεροι μιλάνε ανοιχτά για μεγάλη αχαριστία. Κι αυτό γιατί ο Βαγγέλης βρήκε μια έτοιμη και στρωμένη κατάσταση από τον Σωκράτη. Όπως ακριβώς την δημιούργησε ο αλησμόνητος «θείος». Επί της παντοκρατορίας του οποίου (Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), είχε την δύναμη να πετάξει έξω από το Στάδιο «Καραϊσκάκης» που ήταν το «σπίτι» του ελληνικού στίβου, όλους του Έλληνες αθλητές και να καπαρώσει το οικόπεδο, πάνω στο οποίο έστησε το σημερινό γήπεδο του Ολυμπιακού (έστω και με την βοήθεια των ανενεργών μετοχών του Λαυρεντιάδη). Ο Σωκράτης λοιπόν του άφησε του Βαγγέλη χρυσή κληρονομιά και την θρυλική παράγκα με τους Σπάθες, Κασναφέρηδες, Αρετόπουλους, Γιάχους, Βοσκάκηδες, Μπριάκους και όλα τα πρώτα «βιολιά» της ΚΕΔ.
Δεν γνωρίζουμε ειλικρινά
που οφείλεται βασικά αυτό το μίσος.
Υποψιαζόμαστε κάποια πράγματα, αλλά
μέχρις αυτού του σημείου. Ωστόσο ειλικρινά
δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως όχι
μόνο ο σημερινός πρόεδρος αλλά και όλο
το σημερινό σύστημα του λιμανιού (ΜΜΕ,
οργανωμένοι οπαδοί, παράγοντες), τόσο
εύκολα ξέχασαν πως οφείλουν τα περισσότερα
από τα κεκτημένα τους σε άλλον και όχι
στον σημερινό πρόεδρο. Ανεξάρτητα με
το ποιος ήταν ο Κόκκαλης και τι μεθόδους
χρησιμοποίησε, ήταν σαφέστατα εκείνος
στον οποίο χρωστάνε πολλά αυτοί που τον
διαδέχτηκαν. Η απαγόρευση ακόμη και της
αναφοράς του ονόματος του σε τέτοιες
επετείους, γκριζάρει το φόντε τους και
σαφέστατα προβληματίζει τους σοβαρούς
οπαδούς της ομάδας της εύνοιας. Με δυο
λόγια η αχαριστία σε όλο της το… τραγικό
μεγαλείο.
Στο περιθώριο επίσης της επικαιρότητας, κατά την προσωπική μου άποψη, σημαντική και εξόχως μηνυματική είναι η παρέμβαση του Παύλου Ανδρώνη με τις δηλώσεις του, για την παραμονή του ιστορικού συλλόγου στην Σούπερ Λίγκα 2 και για τους στόχους της από εδώ και πέρα. Λέμε ιστορικού Μακεδονικού και ίσως ξαφνιάζουμε τις νεότερες γενιές. Όμως για κάποιους παλιούς – ανάμεσα τους κι εμείς – ο Μακεδονικός πραγματικά διέγραψε μια ιστορική και λαμπρή πορεία, όντας για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα ισότιμος με τους θεωρητικά μεγάλους της πόλης.
Ο σημερινός Μακεδονικός θα έλεγε κανείς ότι μοιάζει με μια ποδοσφαιρική Ατλαντίδα που αναδύθηκε από το βυθό της λήθης, μετά από μια μνημειώδη προσπάθεια κάποιων (ή κάποιου δεν έχει σημασία), που είχαν τεράστιο πείσμα, φοβερή πεποίθηση και ήταν αποφασισμένοι να ξαναδώσουν όραμα, γιατί όχι και ύπαρξη, σε έναν οργανισμό που ψυχορραγούσε ή φυτοζωούσε. Ο Μακεδονικός πέρα από την διαδρομή του στον χώρο του ποδοσφαίρου, αποτελεί σήμερα και αυτή τη στιγμή την ζείδωρη πηγή μιας πολιτικής και πολιτισμικής διέγερσης, με κύριο στόχο την προστασία της νεολαίας σε αυτό το υποβαθμισμένο κομμάτι της Δυτικής πόλης. Πολυεπίπεδο αθλητικό χωνευτήρι για όλες τις ηλικίες. Δυστυχώς ο χώρος μας περιορίζει.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και να γράψουμε με περισσότερες λεπτομέρειες το τι σημαίνει Μακεδονικός, τόσο για την Θεσσαλονίκη όσο και για την Ελλάδα. Περιοριζόμαστε ωστόσο στις δηλώσεις του Παύλου Ανδρώνη, που πιστώνεται σε απόλυτο βαθμό την ανάδυση της ποδοσφαιρικής αυτής Ατλαντίδας, από τον βυθό της λήθης: «Ήρθαμε για να μείνουμε και για να διακριθούμε. Δεν μας αρκεί το ότι παλέψαμε και σωθήκαμε». Σε τι μεταφράζεται αυτό; Απλά: Εμείς θα προχωρήσουμε στα βαθιά. Αν θέλετε σταθείτε δίπλα μας και βοηθήστε μας. Αποδέκτες του μηνύματος; Οι φορείς της πόλης, αλλά και η κεντρική εξουσία του κράτους. Ο Μακεδονικός αξίζει πολλά και του χρωστάνε όλοι πολλά.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook