INFO: Κόουτς και παίκτες «να σηκώσουν κεφάλι» και να αναλάβουν το χρέος να ξαναβάλουν στις ράγες του, το εκτροχιασμένο τρένο. Την Πέμπτη το βράδυ έχουν την ευκαιρία τους.
Σε αυτούς που έχουν την ευθύνη και το χρέος να αποκαταστήσουν την «κανονικότητα» και να αναστηλώσουν ότι γκρεμίστηκε στη Σόφια, ασφαλώς δεν συμπεριλαμβάνω τον κόσμο του ΠΑΟΚ και περιορίζομαι μόνο στους καθ’ ύλην αρμόδιους, από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι οι φίλοι του δικέφαλου ποτέ δεν εγκατέλειψαν την ομάδα τους στα δύσκολα. Το ίδιο θα κάνουν και την Πέμπτη το βράδυ.
Πέρα από την κρισιμότητα του επαναληπτικού και τις όποιες καθοριστικές συνέπειες (θετικές ή αρνητικές) από το αποτέλεσμα του, επιβάλλεται να συνειδητοποιηθεί και να γίνει αποδεκτό πως ο τρόπος «διαχείρισης» τόσο της μεταγραφικής ενίσχυσης, όσο και της προετοιμασίας (κρούσματα απειθαρχίας, αυθαίρετες απουσίες, ατιμωρησία προκλητικών συμπεριφορών) ήταν πρόδρομα μηνύματα που δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψιν. Δεν αποκωδικοποιήθηκαν όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προβλήματα, τα οποία εξελίχθηκαν σε αποστήματα, που όπως ήταν επόμενο κάποια στιγμή έσπασαν. Ο αιφνιδιασμός του κόσμου ήταν σκληρός κι αυτό γιατί όλα έδειχναν πως υπήρχε ένας έγκαιρος προγραμματισμός και μία φιλότιμη προσπάθεια. Τα οποία όμως δεν ήταν αρκετά, ώστε να ενισχυθεί ένα ρόστερ κακοποιημένο.
Το σκωτσέζικο ντουζ για τον κόσμο του ΠΑΟΚ ήταν επώδυνο. Στη Σόφια αποτυπώθηκαν ανάγλυφα όλα όσα εμφανίστηκαν σαν προειδοποιητικά μηνύματα, αλλά δεν ελήφθησαν και δεν αξιολογήθηκαν.
Εν πάση περιπτώσει κι επί του προκειμένου στη συγκεκριμένη περίπτωση η αναφορά σε όλα αυτά δεν κρίνεται χρήσιμη, από τι στιγμή που σε λίγες μέρες υπάρχει ένα παιχνίδι, για το οποίο θα δανειστούμε τον χαρακτηρισμό που έδωσε ο κόουτς ακόμη και στην πρώτη αναμέτρηση: «αγώνας ζωής και θανάτου». Πιστεύω πως δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο για να αντιληφθούν κάποιοι ποια είναι η αποστολή τους. Επιβάλλεται να αναλάβουν το χρέος και την ιστορική ευθύνη σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, να ξαναβάλουν τον εκτροχιασμένο συρμό και πάλι στις ράγες του, αποκαθιστώντας το κύρος της ομάδας, την οποία έχουν την τιμή να εκπροσωπούν, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους.
ΥΓ1: Θετικό μήνυμα η επιστροφή στις προπονήσεις του Λύρατζη και μια ανησυχία και πάλι για τον αρχηγό. Οσο για τα μεταγραφικά πλήρης ακινησία, με το ενδιαφέρον να περιορίζεται σε περιπτώσεις δευτεροκλασάτων νεαρών.
ΥΓ2: Όπως ήδη θα έχετε ανιτληφθεί, στον ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια και στο ασπρόμαυρο ρεπορτάζ, υπάρχει και διακινείται ένα σύστημα προστασίας και αβάντας, σε παίκτες που αποδεικνύονται παλτά ή ημίπαλτα και το αντίθετο η στοχοποίηση και η απαξίωση κάποιων άλλων για... ανεξήγητους (;) λόγους. Ασφαλώς σε όσους διαβάζουν προσεκτικά αυτού του είδους τις συμπεριφορές δεν διέφυγε η «υποδοχή» που επιφύλαξαν κάποιοι στον Κάργα. Τον καλύτερο κατά γενική ομολογία παίκτη της προετοιμασίας μια αδιαμφισβήτητα καλή μεταγραφή. Δυστυχώς το «τσατσιλίκι» όπως και η μεθοδευμένη «δολοφονία χαρακτήρων» υπάρχουν ακόμη. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε ονόματα και σε λεπτομέρειες.
Η σημαία, η ψυχή, η ίδια η ιστορία του Ηρακλή
Ήρεμος, ταπεινός και νουνεχής αλλά και άρχοντας όταν έπρεπε και όταν ο ίδιος το έκρινε, ο κορυφαίος πρόεδρος, ή ο πρόεδρος των προέδρων του Ηρακλή όπως τον αποκαλούσα πάντοτε στις συζητήσεις μας, κάτι βέβαια που δεν το αποδεχόταν και μου ζητούσε με σεμνότητα να το αποσύρω και να μην το επαναλαμβάνω, «έφυγε» αφήνοντας πίσω του πένθος και μεγάλη θλίψη, όχι μόνο στην κυανόλευκη οικογένεια, αλλά και σε όσους είχαν τύχη να ζήσουν από κοντά τον σπουδαίο αυτόν παράγοντα.
Θα έπρεπε να πω σπουδαίο άνθρωπο και μεγάλο Ηρακλειδέα, γιατί το εκφυλισμένο «παράγοντας» δίπλα στο όνομα του, αποτελούσε μία προσβολή και ιερόσυλη σύνδεση. Ημουν από τους τυχερούς και τους ευνοημένους αν θέλετε, όχι απλά γιατί τον γνώρισα, αλλά και γιατί τον έζησα, τον καμάρωσα και τον θαύμασα σαν άνθρωπο, σαν έναν πρωτοπόρο και οξυδερκέστατο επιχειρηματία. Ο θρυλικός «Δημόκριτος» δημιούργημα του χαρισματικού Πόντιου, έγραψε ιστορία στην εκπαίδευση. Πάνω όμως από όλα αυτά, εκείνο που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, να αναδείξουμε και να καταθέσουμε, είναι η απέραντη αγάπη του για τον Ηρακλή. Ο ένδοξος σύλλογος ήταν η ίδια του η ζωή.
Προανέφερα ότι υπήρξα και ευνοημένος από την φιλία μας. Για μεγάλο διάστημα ο ρομαντικός Κατερινιώτης με το απίστευτο ήθος και την ανεπανάληπτη σεμνότητα που τον χαρακτήριζε, υπήρξε από τους πρώτους που στήριξαν την εφημερίδα που είχα ξεκινήσει. Οι διαφημιστικές καταχωρήσεις του «Δημόκριτου» ήταν πάντα στην κορυφή της λίστα των επιλογών του. Όταν έμαθα πως «έφυγε» είναι αλήθεια πως εκτός από τον πόνο και την πίκρα, σκέφτηκα πως να τον «αποχαιρετήσω». Αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, τον εμβληματικό πρόεδρο του Ηρακλή, την σημαία του συλλόγου. Είχα μπροστά μου μια εικόνα και την συνέδεσα με τη φαντασία μου. Κι αυτή δεν είναι άλλη, από την ίδια την ιστορία του Ηρακλή, να έχει ανοίξει τη μεγάλη αγκαλιά της, για να τον αγκαλιάσει και να τον υποδεχθεί. Καλό ταξίδι πρόεδρε των προέδρων. Τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια σου. Στη μεγάλη οικογένεια της ομάδας.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.