Η τοξικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου που τον ώθησε να φύγει, το μοντέλο ακαδημιών της Έλφσμποργκ, που βρίσκεται στα κορυφαία της Ευρώπης και το πείραγμα στον Νίκλας Χουλτ, με το λάβαρο του ΠΑΟΚ.
Ο άλλοτε γυμναστής του Μακεδονικού, του Αιολικού, της Σερκλ Μπριζ και νυν της Έλφσμποργκ, Στέφανος Γιώγος, μίλησε στο Metrosport.gr για το νέο κεφάλαιο της καριέρας του, τη μεγάλη διαφορά των ακαδημιών της Σουηδίας, ενώ εξήγησε γιατί δεν θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
«Αισθάνομαι πολύ τυχερός που βρίσκομαι στην Έλφσμποργκ, είναι ό,τι καλύτερο έχω ζήσει. Οι άνθρωποι στη Σκανδιναβία συνδυάζουν τον επαγγελματισμό με το ανθρώπινο επίπεδο. Εδώ δεν υπάρχει αυτό που έχω ζήσει στην Ελλάδα. Πίεση, γκρίνια και μουρμούρα για το αποτέλεσμα, παρότι η ομάδα βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία της Σουηδίας και έχει υψηλούς στόχους. Λειτουργούν ως οικογένεια, μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι όλοι γνώριζαν το όνομά μου όταν έφτασα.
Μου έκανε θετική εντύπωση το γεγονός ότι παρότι πέρασα από δύο συνεντεύξεις μου παρουσίασαν το πλάνο και μου είπαν εφόσον συμφωνείς με το πρότζεκτ και τη φιλοσοφία τότε να υπογράψουμε, αλλιώς δεν χρειάζεται να συνεργαστούμε γιατί εμείς έτσι δουλεύουμε και δεν θέλουμε να αλλάξουμε. Ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα κάτι τέτοιο στην καριέρα μου.
Στην Έλφσμποργκ λειτουργούν με ένα πλάνο τριετίας, ό,τι και αν συμβεί. Ο προπονητής της ομάδας θα φύγει τον Ιούνιο, καθώς έχει συμφωνήσει ήδη με την Αμπερντίν. Στο σύλλογο θα έρθει ένας νέος προπονητής, οποίος είναι μόλις 31 ετών, και έρχεται από τη Β κατηγορία της Δανίας.
Πέρυσι η ομάδα τερμάτισε στη δεύτερη θέση, χάνοντας την τελευταία αγωνιστική το πρωτάθλημα. Πουλήθηκαν, μάλιστα, πολλοί παίκτες, ουσιαστικά ανεβάζει νεαρούς ποδοσφαιριστές στην πρώτη ομάδα και μετά τους πουλάει. Ό,τι και αν συμβεί εμπιστεύονται τα άτομα που επιλέγουν και τους δίνουν χρόνο, απλά δεν σε επιλέγουν εύκολα, αν όμως σε επιλέξουν θα σε εμπιστευτούν.
Στην Έλφσμποργκ οι ελίτ ομάδες είναι η ανδρική, η γυναικεία, η Κ19 και η Κ17. Υπάρχει ο επικεφαλής της απόδοσης που είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, ουσιαστικά είναι ο επικεφαλής του performance. Μετά υπάρχει ένας γυμναστής της πρώτης ομάδας και μετά είμαστε ακόμη δύο άτομα που έχουμε αρμοδιότητες σε όλες τις ομάδες.
Υπάρχει τρομερή οργάνωση στο σύλλογο και όλοι είναι ευγενικοί και προσπαθούν να σε εξυπηρετήσουν, αλλά αυτό δεν είναι μόνο στην ομάδα, γενικά ισχύει αυτό. Αυτό που λένε ότι οι Σουηδοί είναι κρύοι, εγώ δεν το έχω συναντήσει. Είναι ουσιαστικά πιο ντροπαλοί και εσωστρεφείς, σε σχέση με εμάς».
Το μοντέλο ακαδημιών και η μεγάλη διαφορά με την Ελλάδα
Μπορεί η Έλφσμποργκ να μην έχει πλούσια τροπαιοθήκη, αλλά διαθέτει ένα μοντέλο ακαδημιών που τη τοποθετεί στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Ο Στέφανος Γώγος μας αναλύει το πώς λειτουργούν οι ακαδημίες της ομάδας, αλλά και τη μεγάλη διαφορά με την Ελλάδα.
«Αρχικά, μια διαφορά που έχω εντοπίσει σε σχέση με την Ελλάδα είναι η ισορροπία που υπάρχει ανάμεσα στη δουλειά και στη ζωή, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πρέπει να είσαι αποδοτικός, αλλά δεν υπάρχει στρες, υπάρχει παραγωγικό άγχος. Όσον αφορά τις ακαδημίες η μεγάλη διαφορά είναι η ένταση με την οποία δουλεύουν. Αγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο που παίζουν και στην πρώτη ομάδα. Η προπόνηση της φυσικής κατάστασης πρέπει να έχει μεθοδολογία, από την Κ17 μέχρι την πρώτη ομάδα, για αυτό είμαστε και μια ομάδα, η οποία καθοδηγείται από ένα άτομο.
Η Έλφσμποργκ είναι η έκτη ομάδα στην Ευρώπη που προωθεί παιδιά από την ακαδημία της στην πρώτη ομάδα και τα πουλάει. Κάθε χρόνο υπάρχουν 3-4 παιδιά από την ακαδημία που αγωνίζονται στην πρώτη ομάδα.
Κάτι που κοιτάμε πάρα πολύ στις ακαδημίες (Κ17 και Κ19) είναι η σύγκριση του κάθε παίκτη με παίκτες της πρώτης ομάδας, επειδή όπως προανέφερα το μοντέλο είναι το ίδιο.
Παράδειγμα, ένας ποδοσφαιριστής της πρώτης ομάδας σε συνθήκες αγώνα κάνει ένα χλμ σε πολύ υψηλή ένταση. Η δικιά μας δουλειά είναι να παρατηρήσουμε πόσα σπριντ έχει κάνει ανά λεπτό, δηλαδή τη μέγιστη ένταση ανά λεπτό.
Επόμενο βήμα είναι να βελτιώσουμε τα παιδιά των ακαδημιών σε παρόμοια μοτίβα, οπότε τα προετοιμάζουμε για τις φυσικές απαιτήσεις ενός παιχνιδιού της πρώτης ομάδας. Δεν υπάρχει ο φόβος να καούν, γιατί αυτό γίνεται προοδευτικά, ίσα ίσα κάνεις τα παιδιά πιο ανθεκτικά, αυτό δείχνουν κιόλας οι μελέτες. Και εγώ όταν είδα πρώτη φορά προπόνηση είπα: Θα αντέξουν;. Αλλά αντέχουν. Από την Κ17 και μετά υπάρχει εξειδίκευση.
Ουσιαστικά η μεγάλη διαφορά των ακαδημιών της Σουηδίας με της Ελλάδας είναι ότι υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στην ακαδημία και στην πρώτη ομάδα. Στην Ελλάδα αυτό δεν υπάρχει, ακόμη και στις μεγάλες ομάδες της χώρας, γιατί αλλάζουν και οι προπονητές συνέχεια οπότε δεν μπορείς να χτίσεις πάνω σε μια φιλοσοφία.
Επίσης, αν ένα παιδί επιλεγεί για τις ακαδημίες, μετά από σκάουτινγκ, δεν τον διώχνουν αν δεν περάσουν τρία χρόνια. Γιατί έχουν τη φιλοσοφία τον επιλέξαμε πρέπει να τον βελτιώσουμε, ακόμη και αν ο παίκτης δεν έχει αποδώσει με βάση αυτά που περίμεναν.
Επίσης, υπάρχουν κοιτώνες του συλλόγου που φιλοξενούνται οι παίκτες των ακαδημιών. Μάλιστα, πηγαίνουν σε σχολείο της ακαδημίας, ενώ κάνουμε τρεις φορές την ημέρα προπονήσεις, επίσης διαφορετικό από την Ελλάδα, αυτό θεωρείται ως μάθημα του σχολείου. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό το σύστημα με το σχολείο, με αποτέλεσμα τα παιδιά να επιβαρύνονται περισσότερο.
Κάποιες ομάδες στην Ελλάδα ενδιαφέρονται για τις ακαδημίες, αλλά αυτό συμβαίνει ίσως όταν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στο σύλλογο, με αποτέλεσμα να στρέφονται προς τα νέα παιδιά. Στην Ελλάδα μας ενδιαφέρει το άμεσο αποτέλεσμα.
Επίσης, κάτι διαφορετικό που υπάρχει στη Σουηδία σε σχέση με την Ελλάδα, είναι το γεγονός ότι οι ομάδες των ακαδημιών συμμετέχουν σε πρωταθλήματα, όπως και η πρώτη ομάδα, δηλαδή υπάρχει και ο υποβιβασμός. Οπότε υπάρχει και η πίεση του αποτελέσματος, με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζεις τα παιδιά στις απαιτήσεις της πρώτης ομάδας. Ουσιαστικά αντιλαμβάνεσαι και ποια παιδιά είναι συναισθηματικά ανθεκτικά, διότι στην Κ17 και Κ19 το παιδί έχει επιλέξει ότι θα ασχοληθεί με αυτό το άθλημα, φεύγει η σκέψη το... κάνω για χόμπι.
Για να αλλάξει η λειτουργία των ακαδημιών στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη στα νεαρά παιδιά και συνέπεια, να εμπιστευτείς τους παίκτες και όχι στο πρώτο λάθος να μην ξανά παίξει. Ο Λουτσέσκου πέρυσι δεν έπαιζε με build up από τον Κουλιεράκη, φέτος το έκανε και το πλήρωσε σε κάποια παιχνίδια, αλλά συνέχισε να το κάνει».
Η τοξικότητα στην Ελλάδα και η απόφαση του εξωτερικού
Η απόφαση να ψάξεις για τον επόμενο σταθμό στην καριέρα σου εκτός Ελλάδος αφορά τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου;
«Το περιβάλλον της Ελλάδας, δεν με γεμίζει καθόλου, και δεν το λέω με έπαρση. Όσα εκατομμύρια και να μου έδινες δεν θα το έκανα πλέον. Στην παρούσα φάση δεν θέλω να επιστρέψω. Ένας λόγος που έψαχνα δουλειά στο εξωτερικό είναι επειδή δεν ήμουν ευτυχισμένος στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στην Ελλάδα έμαθα ότι για να επιβιώσεις στο χώρο του ποδοσφαίρου πρέπει να έχεις έξτρα εισόδημα, ευτυχώς ήμουν τυχερός γιατί έχω την δική μου επιχείρηση με τις ατομικές προπονήσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει θέμα οργανωτικό, πληρωμών και εμπιστοσύνης. Εξαιρώ τον Μακεδονικό από τη συζήτηση, είναι η πιο υγιής ομάδα που ήμουν στην Ελλάδα.
Πριν από κάποια χρόνια προσπάθησα να έρθω σε επαφή με ομάδες της πρώτης κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος και δεν πήρα ποτέ απάντηση. Ακόμη και σε αυτό διαφέρουμε, στο εξωτερικό πάντα θα σε ενημερώσουν είτε η απάντηση είναι θετική, είτε αρνητική.
Στην Ελλάδα θέλουν τον γνωστό του γνωστού. Σε κάτι που διαφέρουμε ως Έλληνες είναι ότι είμαστε πυροτέχνημα, δεν έχουμε συνέπεια στην απόδοσή μας. Στη Σουηδία θέλουν συνέπεια».
Το λάβαρο του ΠΑΟΚ το πείραγμα στον Χουλτ
Ο Νίκλας Χουλτ, οποίος στο παρελθόν έχει φορέσει τις φανέλες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, επέστρεψε μετά από 8 χρόνια στη χώρα του και στην Έλφσμποργκ, στην οποία ανήκει από το 2022. Στο τέλος της συζήτησής μας ο Στέφανος Γιώγος μοιράστηκε ένα αστείο περιστατικό με τον 34χρονο Σουηδό…με ασπρόμαυρο άρωμα.
«Ο Χουλτ είναι φανταστικό παιδί, είναι πρότυπο για όλους στην ομάδα και ειδικά για τα νέα παιδιά. Ακόμη και στα 34 του είναι τρομερός στην προπόνηση, δεν χάνει επανάληψη σε τακτική, σπριντ, δίνει το 100% σε όλη τη διάρκεια της προπόνησης.
Μάλιστα, σε κάθε προπόνηση του κάνω πλάκα, πηγαίνω με ένα λάβαρο του ΠΑΟΚ και του λέω: "αν σήμερα δεν βάλεις ένα γκολ θα φιλήσεις το λάβαρο του ΠΑΟΚ και θα βγούμε φωτογραφία", πάντα όμως βάζει γκολ (γέλια)».