Ο Αοσμαν τιμώρησε την αφηρημάδα του Ντένις και το ανέτοιμο του συγκροτήματος, που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Μάντζιος, και κάπως έτσι ο Ιωνικός κέρδισε τον Αρη.
Προφανώς και οι “κιτρινόμαυροι” δεν άξιζαν την ήττα, γιατί οι γηπεδούχοι -όπως και ο ΟΦΗ πριν λίγες μέρες- “βολεύονταν” και με ισοπαλία. Και ο μόνος τρόπος, για να πάρουν τη νίκη, ήταν κάποιο... απίθανο σουτ ή στημένη μπάλα. Συνέβη το πρώτο, επειδή ο Ντένις ήταν τρία βήματα πιο μπροστά απ' όσο έπρεπε και, παρά το είδε ότι ο παίκτης του Ιωνικού πήγε για σουτ, άργησε να πάει προς την εστία του.
Τα φάλτσα στην προσπάθεια του Σύριου ήταν και το περιεχόμενο της ήττας. Φάλτσα κι αυτή, όπως και οι συνολικές εμφανίσεις των “κιτρινόμαυρων” σε δύο ματς Πρωταθλήματος.
Ο Αρης απέχει πολύ απ' ό,τι περίμεναν οι φίλοι του να δουν, έπειτα από τις ηχηρές μεταγραφές, που δεν σημαίνουν όμως κατ' ανάγκην και ότι οι νίκες θα έρχονται ως δια μαγείας.
Βέβαια, δεν χρειάζονται και μαγικές ικανότητες, εκ μέρους του Μάντζιου, για να πάρει τους βαθμούς απέναντι σε -υποτίθεται- υποδεέστερους αντιπάλους.
Οι Θεσσαλονικείς πληρώνουν δύο “πράγματα”.
Αφενός τα πολλά νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα, που ο Μάντζιος δεν πρόλαβε να κάνει ομάδα, και αφετέρου την απουσία τρόπων διάσπασης των κλειστών αμυνών.
Κάτι που είχα(με) επισημάνει μέσω των ρεπορτάζ, αλλά και της αρθρογραφίας, γιατί ακριβώς το πρόβλημα παρέμενε και λύση δεν βρισκόταν.
Το μίγμα γίνεται πιο εκρηκτικό, απ' όσο θα ήταν υπό άλλες συνθήκες, διότι η ομάδα έχει να αντιμετωπίσει και το ψυχολογικό βάρος της αφαίρεσης βαθμών, όπως και την ανακολουθία λόγω και έργων στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Καλό θα είναι, οι “κιτρινόμαυροι” να μην ασχοληθούν άλλο με την εξέλιξη στην τιμωρία και να αφοσιωθούν στην καθημερινότητα, η οποία γίνεται δυσκολότερη, εξαιτίας των πέντε χαμένων βαθμών στο Πρωτάθλημα.