Ο φετινός ΠΑΟΚ το ξέρουν και οι ίδιοι οι φίλοι του πως μειονεκτήματα έχει πολλά, και άλλα τόσα κενά, που θα πρέπει να καλυφθούν το καλοκαίρι. Εχει όμως χαρακτηριστικά που δεν αμφισβητούνται από κανέναν: Προσωπικότητα και χαρακτήρα.
Και είναι διαμορφωμένα σε μεγάλο βαθμό από τον προπονητή του, που βάζει τους κανόνες, διαμορφώνει το αγωνιστικό στυλ, διαμορφώνει το πλάνο. θέτει τις κόκκινες γραμμές, δίνει ρόλους. Είναι ένας πραγματικός «σκηνοθέτης». Όχι general, αλλά director θα έλεγα εγώ. Ξέρει να φτιάχνει τους παίκτες, την ψυχολογία τους, να στήνει την ομάδα, να «ποντάρει» σε παίκτες την κατάλληλη στιγμή, να διαχειρίζεται έναν οργανισμό που είναι σίγουρα «δύσκολος».
Δεν μασάει αυτός ο ΠΑΟΚ...
Δεν ξέρω αν η πιθανή κατάκτηση του φετινού Κυπέλλου θα δώσει επιτυχημένη χροιά στη φετινή πορεία του ΠΑΟΚ, όταν η απόσταση από την κορυφή στο Πρωτάθλημα είναι τόσο μεγάλη. Ούτε αν σε συνδυασμό με την πολύ καλή πορεία σητν Ευρώπη μπορούν να κρυφτούν οι αδυναμίες του ΠΑΟΚ.
Ξέρω όμως ότι ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν έχει χαρακτήρα, δεν «μασάει» και θα δώσει αυτό που μπορεί στον αγωνιστικό χώρο. Υπήρξαν στιγμές αδυναμίας, φέτος, σαφώς. Ομως και πάλι ο ΠΑΟΚ έδειξε χαρακτήρα. Και στην Τούμπα και στο «Καραϊσκάκης», απουσίες, τραυματισμοί της τελευταίας στιγμής, πίσω στο σκορ σε κομβικό σημείο: Πάλι ο ΠΑΟΚ δεν «μάσησε». Δεν τα παρατάει, τα δίνει όλα, ό,τι κι αν γίνει.
Με αυτό το κείμενο δεν επιχειρείται η «αγιογραφία» του Ραζβάν. Αλλωστε τις έχει δώσει τις εξετάσεις του, τα υπέρ και τα κατά του, τα ξέρουμε πάνω κάτω. Ούτε φυσικά μειώνεται η αξία των ποδοσφαιριστών και της προσπάθειάς τους.
Απλά αυτή η πρόκριση είναι... πρόκριση ενός καρυδάτου ΠΑΟΚ, που τη νοοτροπία του την άλλαξε αυτός ο άνθρωπος που, πραγματικά, δεν ξέρω, αλλά έχει αποκτήσει μια καρμική σχέση πλέον με τον Δικέφαλο και τα μεγάλα ραντεβού. Σε ένα τέτοιο, στις 21 Μαΐου, θα πρέπει να συνεχίσει να αποδεικνεί πόσο μπορεί να εμπνέει τον ποδοσφαιρικό του τμήμα, απέναντι σε ένα πεινασμένο Παναθηναϊκό. Ο ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών, όμως, έχει το «know how». Τι θα υπερισχύσει άραγε;
Το έβλεπες στα μάτια τους...
Όσο για το σημερινό παιχνίδι; Θεωρώ ότι η πρόκριση κερδήθηκε/χάθηκε στην ψυχολογία. Ο ΠΑΟΚ ήξερε ότι το ένα δικό του τέρμα θα του έδινε ισχυρό προβάδισμα και θα το κυνηγούσε μέρι τέλους ακόμη κι αν δεχόταν γκολ. Παράλληλα, σημαντική αποστολή του ήταν να κρατήσει το μηδέν στο πρώτο 20λεπτο για να φορτώσει πίεση στον αντίπαλο.
Το έκανε, παρά τις δυσκολίες. Το έφερε στα μέτρα του, με τον τρόπο του. Χρειαζόταν η προσωπικότητα του Πασχαλάκη, του Ντόουγκλας (που είναι πολύ ανεβασμένος) και η ισορροπία στις γραμμές. Το γενικά κλειστό ματς και η πίστη στο πλάνο. Θα μπορούσε να δεχθεί γκολ, σίγουρα, θα μπορούσε και να είχε βάλει, ειδικά στο διάστημα που η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού «έμπαζε».
Όμως, ακόμη και μετά το 1-0 έβλεπες στα μάτια των παικτών του Ολυμπιακού την πίεση. Το στρες που έφαγαν το τελευταίο διάστημα, διότι είνα βεβαιο, ότι ο Μαρτίνς σε αυτή τη φάση τουλάχιστον δεν μπορεί να διαχειριστεί τους παίκτες του, ούτε να τους εμπνεύσει, στο βαθμό που το κάνει ο Ραζβάν.
Ο ΠΑΟΚ το ήξερε, λοιπόν και παρά το 1-0, το έκανε το «κόλπο γκρόσο». Δεν τα παράτησε, γιατί είναι φτιαγμένος απο ατσάλι και έδειξε στον Ολυμπιακό πως, ξέρει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες. Και η ευκαιρία για το ένατο δε χάνεται, πολύ απλά, διότι οι τίτλοι σε ένα γκρουπ όπως ο ΠΑΟΚ, δεν χορταίνονται...
ΥΓ: Μεγάλο ρόλο στο «mentality» παίζει και ο αρχηγός... Ο Αντρέ δεν έλειπε απόψε. Ήταν εκεί, δίπλα τους, σε όλο το ματς, ο αρχηγός ενέπνεε, διότι πολύ απλά αυτό ξέρει να κάνει, χωρίς να το εκβιάσει. Αυτός είναι.