Τέλος στην καθιστική ζωή πρέπει να βάλουν οι ενήλικες με προδιάθεση για άνοια και να εντάξουν την άσκηση στην καθημερινότητά τους για να θωρακίσουν το μυαλό τους από την εξασθένιση που προκαλούν νευροεκφυλιστικές παθήσεις, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.
Τη σωτήρια για τις γνωστικές ικανότητες κίνηση αναδεικνύει πρόσφατη μελέτη που παρουσιάστηκε στο Διεθνές Συνέδριο της Εταιρείας για τη Νόσο Αλτσχάιμερ, στο πλαίσιο μιας «ευρύτερης και πολύπλευρης στρατηγικής για την αντιμετώπιση της νόσου μέσω ενός συνδυασμού φαρμάκων και αλλαγών στον τρόπο ζωής», όπως σχολίασε η Επιστημονική Υπεύθυνη της εταιρείας Maria Carrillo.
Στη μελέτη που εκπόνησαν ερευνητές από την Ιατρική ΣχολήWake Forest συμμετείχαν 296 ενήλικες με ήπια γνωστική εξασθένηση -μεγαλύτερη από τη φυσιολογική φθορά του γήρατος αλλά μικρότερη από το στάδιο άνοιας- και καθιστικό τρόπο ζωής που χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μία ομάδα αερόβιας προπόνησης μέτριας έως υψηλής έντασης και μία με ηπιότερο πρόγραμμα που περιλάμβανε διατάσεις, ασκήσεις ισορροπίας και κίνησης των αρθρώσεων (ROM), πάντα με υπό την καθοδήγηση επαγγελματιών. Οι συμμετέχοντες ασκούνταν τέσσερις ημέρες κάθε εβδομάδα για 30 λεπτά ή περισσότερο και υποβλήθηκαν σε γνωστικές δοκιμασίες κατά την αρχή της μελέτης, στους 6 και 12 μήνες.
Οι γνωστικές αξιολογήσεις μνήμης και κριτικής σκέψης μετά την ολοκλήρωση της πειραματικής διαδικασίας έδειξαν ότι οι λειτουργίες είχαν παραμείνει άθικτες, κάτι που εξέπληξε τους ερευνητές σύμφωνα με τη Δρ Laura Baker, καθηγήτρια Γεροντολογίας και Γηριατρικής, οι οποίοι ανέμεναν υπεροχή της έντονης άσκησης. Η Δρ Baker βέβαια τόνισε πως χωρίς την τακτική υποστήριξη τόσο στο πλαίσιο της φυσικής αγωγής όσο και στον τομέα των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, τα εν λόγω προστατευτικά για τον εγκέφαλο οφέλη δεν πρόκειται να επιτευχθούν.
Η Δρ Baker σημείωσε ότι η θωράκιση του νου από την άσκηση προέκυψε από τη σύγκριση των δύο σωματικά δραστήριων ομάδων με μια ομάδα ελέγχου από άλλο ερευνητικό εγχείρημα, την Πρωτοβουλία Νευροαπεικόνισης της Νόσου Αλτσχάιμερ (Alzheimer’s Disease Neuroimaging Initiative), αποτελούμενη από άτομα ίδιας ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου και γενετική προδιάθεση αλλά με καθιστικό τρόπο ζωής, στους οποίους η γνωστική ικανότητα είχε εξασθενήσει έναν χρόνο μετά.
Τέλος, δύο αναπάντητα ερωτήματα αποτελούν τις βασικές αδυναμίες της μελέτης, σύμφωνα με την ίδια: αν η τακτική άσκηση βοηθά όλους τους ηλικιωμένους να αποτρέψουν ή καθυστερήσουν τη γνωστική φθορά από τη φυσιολογική γήρανση καθώς και αν η τακτική κίνηση μπορεί να βοηθήσει όσους έχουν διαγνωστεί ήδη με άνοια.
Πηγή: ygeiamou.gr