Ηρθε, λοιπόν, η δεύτερη κρίσιμη καμπή της σεζόν για τον ΠΑΟΚ. Απόψε καλείται να βάλει τις βάσεις για τη δεύτερη πρόκριση στα προκριματικά του Κόνφερενς Λιγκ, με στόχο μια τρίτη στα πλέι οφ, ώστε να βρεθεί σε όμιλο.
Η πρόκριση επί της Μπεϊτάρ και, κυρίως, ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε στο Ισραήλ, δίνει σίγουρα αυτοπεποίθηση στην ομάδα και τονώνει το ηθικό όλων των παικτών. Δεν είναι, όμως, αυτό ποτέ αρκετό. Το κυρίως ζητούμενο είναι και θα είναι πάντα το ίδιο: Να παίξει καλό ποδόσφαιρο, να δείξει σημάδια βελτίωσης σε όλους τους τομείς και να φτάσει στο θετικό αποτέλεσμα.
Η Χάιντουκ Σπλιτ δεν είναι ποδοσφαιρικό μεγαθήριο, δεν παύει, ωστόσο, να είναι από τις κορυφαίες ομάδες μιας χώρας που έχει δική της σχολή ποδοσφαίρου και συνήθως διακρίνεται με την εθνική ομάδα της τόσο στα Παγκόσμια, όσο και στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για σαφώς ανώτερη ομάδα από την Μπεϊτάρ, επομένως ο ΠΑΟΚ πρέπει να αποφύγει όσα λάθη έκανε με τους Ισραηλινούς και να αξιοποιήσει τις αρετές του και στους δύο αγώνες με τους Κροάτες.
Οι αγωνιστικές αδυναμίες που εμφανίστηκαν είναι γνωστές και, προφανώς, δεν μπορούν να ξεπεραστούν μέσα σε μία εβδομάδα. Με περισσότερη προσπάθεια και συγκέντρωση, όμως, μπορεί ο ΠΑΟΚ να παρουσιαστεί πιο δυνατός και πιο αποτελεσματικός. Και επειδή τις παραμονές των αγώνων πολλοί αρέσκονται στο να μαντεύουν ή και να… υποδεικνύουν ακόμη την αρχική ενδεκάδα, προσωπικά πάντα λέω ότι δεν έχει τόση σημασία ποιοι θα παίξουν, αλλά πώς θα παίξουν.
Το ποιοι θα παίξουν είναι δουλειά του προπονητή. Αυτός ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον ποιοι είναι οι πιο έτοιμοι και ποιοι βρίσκονται στην καλύτερη αγωνιστική κατάσταση. Από εκεί και πέρα, όμως, όποιοι αγωνιστούν πρέπει να τον δικαιώσουν με την καλή απόδοσή τους. Να υπηρετήσουν το πλάνο, να δώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους, να αγωνιστούν για τη φανέλα, για τον κόσμο τους και για τον προσωπικό εγωισμό τους. Κι αν το κάνουν, τότε η υπολογίσιμη κροατική δύναμη που λέγεται Χάιντουκ Σπλιτ θα αποδειχθεί στην πράξη ότι όντως δεν είναι μεγαθήριο…
Είναι βέβαιο ότι η έδρα θα είναι εχθρική. Ακόμη κι αν δεν είχαν συμβεί τα τραγικά γεγονότα της Νέας Φιλαδέλφειας, θα ξέραμε ότι ο ΠΑΟΚ θα περάσει δύσκολο βράδυ στην Κροατία. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο λαός, ενώ παράγει ποδόσφαιρο, δεν παράγει πολιτισμό. Κι ακόμη, δεν ξέρω γιατί δεν συμπαθούν καθόλου κάθε τι και κάθε έναν που έχει σχέση με την Ελλάδα. Πρέπει και από αυτή την άποψη να ορθώσει ο ΠΑΟΚ το ανάστημά του στο Σπλιτ. Πρέπει οι παίκτες του να μη φοβηθούν τίποτε και να μείνουν αγέρωχοι στο γήπεδο από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό του αγώνα. Το μόνο που πρέπει να τους απασχολήσει είναι πώς θα φύγουν από την Κροατία θριαμβευτές, με το εισιτήριο της πρόκρισης σχεδόν εξασφαλισμένο. Καλή επιτυχία να έχουν και θα την έχουν αν παίξουν σαν ΠΑΟΚ...
ΥΓ. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη: Συμφέρον ΟΛΩΝ των μεγάλων ελληνικών ομάδων, που κάθε χρόνο μετέχουν στις ευρωπαικές διοργανώσεις, είναι ΟΛΕΣ να προχωρούν όσο το δυνατόν περισσοτέρο. Οταν μιλάμε για την Ευρώπη, είναι ηλίθιο να παρακαλάμε να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα, γιατί μαζί μ’ εκείνον ψοφάει και ο δικός μας γάιδαρος. Ετσι δεν είναι;