Ναι, η προχθεσινή άνιση για τον ΠΑΟΚ μάχη που έδωσε στο “Κλεάνθης Βικελίδης” αποτελεί πλέον μια ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στο μεγαλείο του άθλου να κατακτήσει το πιο ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα όλων των εποχών. Ωστόσο, έχει αξία να δούμε πώς και κάτω από πόσο αντίξοες συνθήκες επιτεύχθηκε αυτός ο τελευταίος καθοριστικός θρίαμβος.
1. Οι 11 παίκτες του ΠΑΟΚ, που στο τέλος έγιναν 10, δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τους 11 του Άρη, αλλά και 15.000 οπαδούς του Άρη, που κρέμονταν από πάνω τους “ξερνώντας” αβυσσαλέο μίσος σε κάθε δευτερόλεπτο του αγώνα.
2. Είχαν να αντιμετωπίσουν επίσης έναν ακόμη εχθρό, τον πιο επικίνδυνο. Τον απαράδεκτο Ισραηλινό ρέφερι. Καμία από τις δύο κάρτες που είδε ο Μιχαηλίδης δεν ήταν δικαιολογημένη. Και στις δύο περιπτώσεις ο Μορόν κάνει θέατρο. Τις δύο κίτρινες που έπρεπε να δει ο Μορόν, τις είδε ο Μιχαηλίδης. Ακόμη, ο Μπάμπα δέχεται δολοφονικό μαρκάρισμα και ο Ισραηλινός δεν δίνει ούτε φάουλ. Ο Βεστράτε κλαδεύει από πίσω τον Κωνσταντέλια, είναι ο ορισμός της κόκκινης κάρτας, αλλά και ο διαιτητής και ο VARίστας σφυρίζουν αδιάφορα. Αντίθετα, παίρνει κίτρινη ο Κωνσταντέλιας, που έπεσε κάτω επειδή γλίστρησε, χωρίς να ζητήσει τίποτε.
3. Ο Κοτάρσκι ακουμπάει την μπάλα για πρώτη φορά στο 34'. Ο Αρης σε όλο το πρώτο ημίχρονο δεν δημιουργεί ούτε υποψία ευκαιρίας. Με την έναρξη του δεύτερου, γίνεται μια σέντρα, ο Μορόν βάζει ένα καταπληκτικό γκολ, σαν αυτά που θα ξαναδεί μόνο στον ύπνο του και ο Αρης ισοφαρίζει από το πουθενά και το τίποτε. Το σοκ είναι μεγάλο. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρέπει να ξαναβρούν το κουράγιο τους, πρέπει να πετύχουν και δεύτερο γκολ, μέσα σε ένα γήπεδο που κοντεύει να εκραγεί, λες και ο Αρης κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ.
4. Ο ΠΑΟΚ πηγαίνει στον αδυσώπητο πόλεμο που ξέρει ότι θα δεχτεί χωρίς τον κορυφαίο αμυντικό του, τον Κουλιεράκη. Ο αντικαταστάτης του, ο Μιχαηλίδης, “ευνουχίζεται” από τα πρώτα δευτερόλεπτα με την αστεία κίτρινη του Ισραηλινού, σε μια φάση που ο Μορόν τον έχει ποδοπατήσει. 15 λεπτά πριν από το φινάλε αποβάλλεται με δεύτερη αστεία κίτρινη. Μπαίνει να παίξει ο Νάσμπεργκ. Απέναντι στον πρώτο σκόρερ του Πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ βγαίνει αλώβητος με στόπερ τον Κεντζιόρα που αποκήθηκε για δεξιός μπακ, τον “καθαρισμένο” από το ξεκίνημα Μιχαηλίδη και τον Νάσμπεργκ με τις ελάχιστες και ολιγόλεπτες συμμετοχές σε όλη τη σεζόν.
5. Ζίβκοβιτς, Τάισον, Κωνσταντέλιας και Μπράντον μαρκάρονται συνεχώς από δυο, τρεις και τέσσερις αντιπάλους, τρώνε επί 90 λεπτά πολύ ξύλο, τα περιθώρια να δράσουν κόντρα στην πολύ σκληρή και καλά οργανωμένη διπλή ζώνη άμυνας του Άρη φαίνονται από ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Και όμως: Ακριβώς αυτοί οι τέσσερις, με δύο εκπληκτικά σε δημιουργία και εκτέλεση γκολ, αναδεικνύουν τον ΠΑΟΚ πανάξιο πρωταθλητή μέσα στην πιο εχθρική για την ομάδα τους έδρα της υφηλίου.
(Το ότι θα μπορούσε να δοθεί πέναλτι όταν ο Φαμπιάνο κόντεψε να σπάσει το κεφάλι του Μιχαηλίδη το αφήνουμε να περάσει στα ψιλά. Αρκούν τα πολύ χοντρά που έκανε ο Ισραηλινός για να σπρώξει... ποιον άραγε; Τον Άρη; Την ΑΕΚ; Η μήπως και τους δύο;)
Αγαπητοί, αυτό που έκανε ο ΠΑΟΚ, απλά δεν γίνεται. Εδώ ταιριάζει απόλυτα το... δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει αυτή η νίκη επί του Άρη, δεν υπάρχει και αυτό το 4 στα 4 σερί με ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Άρη, χωρίς περιθώριο ούτε για μια ισοπαλία!
Δόξα και τιμή σε όλους. Μια βαθιά υπόκλιση και ένα τεράστιο “ευχαριστώ” γι' αυτή την ασύγκριτη χαρά και ικανοποίηση που πρόσφεραν σε όλους τους ΠΑΟΚτσήδες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
ΥΓ. Να πω και την αμαρτία μου: Ηδονίζομαι βλέποντας και ξαναβλέποντας σε βίντεο 30.000 οπαδούς της ΑΕΚ να μένουν με τα τάμπλετ και τα κινητά στο χέρι. Ηδονίζομαι βλέποντας τον Ολυμπιακό τρίτο και καταϊδρωμένο. Ηδονίζομαι με την κατάσταση-μπάχαλο που επικρατεί στον... Panathinakos. Ηδονίζομαι με τους επτά βαθμούς που πήρε φέτος ο Άρης από τον ΠΑΟΚ, αλλά... σε λάθος αγώνες. Ηδονίζομαι και με το γκολ του Σβαμπ στη Λαμία, στο 100'...