Έπρεπε να χαθεί άλλη μια ζωή για να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις των Διωκτικών μας Αρχών. Τραγικό θύμα αυτή τη φορά ένα λεβεντόπαιδο από τη Θεσσαλονίκη ο Γιώργος Λυγγερίδης, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και εν ώρα καθήκοντος. Τα γνωστά κτήνη που επί σειρά ετών δρούσαν και δρουν ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα και πολλές φορές και προστατευόμενα και προφανώς και μισθοδοτούμενα από άφρονες ηθικούς αυτουργούς, πρόσθεσαν έναν ακόμη κρίκο στην αιματοβαμμένη αλυσίδα των εγκλημάτων τους.
Στα τόσα χρόνια λοιπόν ακόμη και οι πέτρες είχαν αντιληφθεί ποια ήταν αυτή η φονική «σέχτα» που περπατούσε άνετα και περνούσε «ατελώνιστα» μέσα από το δίκτυο προστασίας και αντίστοιχης εφαρμογής του νόμου. Οι Αρχές γνώριζαν δυστυχώς τα πάντα για τη δράση και ποιοι βρισκόντουσαν από πίσω, όπως το ίδιο και οι Έλληνες πολίτες που παρακολουθούσαν με περιέργεια αλλά και με δέος, πως ξέφευγαν από την τσιμπίδα του νόμου. Εμπρηστές που τίναζαν στον αέρα επιχειρήσεις, εγκληματίες που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν διαιτητές, απειλές, εκβιασμοί, διαφυγές των υπόπτων στο εξωτερικό, μια πραγματικά τραγελαφική κατάσταση. Υπήρξαν και περιπτώσεις που η διαφυγή ήταν προμελετημένη και είχε σχέση με ένοχες συμπεριφορές των Διωκτικών Αρχών (περίπτωση Τζήλου)!
Ατέλειωτη η σειρά παρόμοιων περιπτώσεων με ταυτοποιήσεις, συγκυρίες και συσχετισμούς που μιλούσαν από μόνες τους και έδειχναν με το δάχτυλο ποιοι είναι οι ένοχοι και ποιοι κρύβονται από πίσω τους. Όλοι όμως διαπίστωναν κάτι σαν μια προειδοποίηση που έλεγε: «Μην πειράξετε τους μεγάλους γιατί έχουν τον τρόπο τους και απολαμβάνουν εθιμικά την προστασία και την εύνοια». Ως εκ τούτου ατιμώρητα τα καθάρματα συνέχιζαν την δραστηριότητα τους με την Πολιτεία να τους ανέχεται και την κοινωνία να δυσφορεί και να οργίζεται. Ώσπου το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο και η δολοφονία του άμοιρου παιδιού λειτούργησε σαν καταλύτης. Ετέθη πλέον «θέμα τιμής» για την Πολιτεία και τους θεσμούς. Η συνέχεια; Η μέχρι χθες εγκληματική εθελοτυφλία και κάλυψη να μετατραπεί σε ένα φοβερό σαφάρι, σε ένα αδυσώπητο «κυνήγι» εντοπισμού και άμεσης σύλληψης.
Τα θρασίμια οδηγούνται το ένα πίσω από το άλλο – σχεδόν ομαδικά – ενώπιον της δικαιοσύνης. Κάπως αργά; Έστω και έτσι. Με την επισήμανση βέβαια ότι όλα αυτά που αναφέρουμε ήταν γνωστά από καιρό, αλλά κάποιοι έκαναν πως δεν τα βλέπουν. Η «θύελλα» των εξελίξεων όπως το περιμέναμε ανησύχησε κάποια από τα ΜΜΕ του λεκανοπεδίου, τα οποία επιχειρούν να απομακρυνθούν από τις ταυτοποιήσεις και τις αποδείξεις για το ποιοι είναι οι εγκληματίες και με ποιο σύλλογο συνδέονται, γενικεύοντας το θέμα. Προσπάθεια που είναι καταδικασμένη γιατί έχουν πλέον έρθει στο φως ακλόνητα τεκμήρια που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Δεν ξέρουμε αν και υποψιαζόμαστε πως ότι έχει σχέση με τους ηθικούς αυτουργούς, θα καταλήξει να την πληρώσουν κάποιοι αδύναμοι ή ακόμη αν θέλετε και αυτοφοράκηδες.
*Άλλη μια παράσταση για χειροκρότημα από τον γραφικό και σοβαροφανή τηλεκριτικό Βαρούχα. Εδώ και χρόνια βέβαια ο περί ου ο λόγος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προσφέρει – με καλή πρόθεση βέβαια – πολύτιμες υπηρεσίες με τις «βαρύγδουπες» αναλύσεις και σοφιστείες του και τοποθετήσεις του στους μεγάλους του λεκανοπεδίου, ξοδεύοντας το «κύρος» του. Είναι χρόνια τώρα που ακούω από πολλούς έμπειρους διαιτητές το εξής: «Από που και ως που ο Βαρούχας είναι ένας σοβαρός και έμπειρος διαιτητής; Ρωτήστε τον μια φορά πόσα παιχνίδια έχει διαιτητεύσει;». Δεν συνεχίζω για να μην παρεκτραπώ.
*Σε κατάσταση επαγρύπνησης και αναδιοργάνωσης σε όλα τα επίπεδα ο ΠΑΟΚ. Μένουν όλα στην άκρη. Είναι βέβαιο ότι οι πάντες θα ευθυγραμμιστούν στην τελική ευθεία συνειδητοποιημένοι και αποφασισμένοι να μην αφήσουν να τους κλέψουν άλλον έναν τίτλο. Έναν τίτλο που με κόπο και ιδρώτα τον κέρδισαν μέσα στο γήπεδο με την αξία τους στην κανονική αγωνιστική περίοδο.
ΥΓ: Αλήθεια τι σας λέει η περίεργη σιωπή του Κούγια μετά τις βροντερές δηλώσεις του; Μάλλον τον μάλωσε το αφεντικό γιατί «έβαλε φωτιά» στο παιχνίδι της Τετάρτης ή μήπως κάποιος τους κρατάει πολύ γερά, τους έχει δηλαδή στο χέρι, γιατί γνωρίζει καλύτερα από όλους την παρασκηνιακή τους δραστηριότητα;