Εχει ενδιαφέρον να ακούσουμε σήμερα τα μέτρα που αποφάσισε η Κυβέρνηση κατά της βίας. Αν και εισπράττω από την κοινωνία ότι οι περισσότεροι δεν είναι αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα. Οσο βαρύγδουπες κι αν είναι οι σημερινές εξαγγελίες από τον αρμόδιο υπουργό της Κυβέρησης, το στοίχημα που μπαίνει είναι η εφαρμογή και η αποτελεσματικότητα των μέτρων.
Κι αυτό γιατί και στο παρελθόν, μετά από ένα δυσάρεστο γεγονός υπήρξαν συσκέψεις, μάλιστα και με την παρουσία υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ΟΥΕΦΑ, αλλά δουλειά δεν έγινε. Αυτός είναι και ο λόγος που η ελληνική κοινωνία είναι δύσπιστη, παρότι το μεγαλύτερο μέρος της θέλει να απαλλαγούν οι αθλητικοί χώροι από τα φαινόμενα βίας.
Κρατάω τη χθεσινή ανάρτηση του Πρωθυπουργού στα social media, στην οποία κατέθεσε τη βούληση του να δοθεί λύση στο πρόβλημα της βίας, που δεν είναι μόνο αθλητική είναι και κοινωνική, ανεξαρτήτως από αν χρειαστεί να συγκρουστεί με μεγαλοπαράγοντες. Ετσι ερμηνεύεται η θέση του «θα καταπολεμήσουμε την οπαδική βία όσο ψηλά και αν βρίσκονται οι υποκινητές». Αρα η Κυβέρνηση είναι προσανατολισμένη να αναζητήσει τους ηθικούς αυτουργούς κι όχι μόνο τους φυσικούς. Βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση, έστω και καθυστερημένα. Γιατί τα όσα έρχονται στη δημοσιότητα σχετικά με τα επεισόδια στου Ρέντη, φανερώνουν ένα οργανωμένο σχέδιο μάχης, με πλήρη πολεμοφοδιακό εξοπλισμό που στη γέννηση του εγκυμονούσε και τον κίνδυνο να υπάρξουν θύματα. Μπορεί ο τραυματισμός του αστυνομικού των ΜΑΤ να προήλθε από εξοστρακισμό της ναυτικής φωτοβολίδας, αλλά η όλη οργάνωση των χούλιγκαν στοιχειοθετεί το συμπέρασμα ότι το σχέδιο δεν ακύρωνε το ενδεχόμενο, αν όχι θανάτων, βαριών τραυματισμών.
Όταν έγινε γνωστό ότι απαγορεύτηκε η έξοδος των φιλάθλων από το κλειστό του Ρέντη, μετά τον τραυματισμό του αστυνομικού και ότι οδηγήθηκαν όλοι οι θεατές στη ΓΑΔΑ, υπήρξαν αντιδράσεις. Οι εξελίξεις όμως δικαιώνουν την Ελληνική Αστυνομία γι’ αυτή την πρωτόγνωρη απόφαση. Κάποιοι μέχρι χθες κουνούσαν το δάχτυλο στην Ε.Α. για την απόφαση της, αλλά πλέον νομίζω ότι έχουν αλλάξει γνώμη. Το μέτρο οδήγησε στη σύλληψη του δράστη, ίσως και λίγο αργότερα των φυσικών και των ηθικών αυτουργών. Σε διαφορετική περίπτωση ακόμη θα έψαχνε η Αθλητική Βία τον δράστη. Συμφωνώ ότι δεν είναι το περισσότερο ευχάριστο μετά τη διακοπή ενός αγώνα να οδηγείσαι στη ΓΑΔΑ για εξακρίβωση στοιχείων. Ηταν όμως, ίσως η πιο ενδεδειγμένη απόφαση για να βρεθεί ο υποψήφιος δολοφόνος.
Συγχρόνως με την εξακρίβωση των στοιχείων των θεατών που βρέθηκαν προέκυψε ότι περίπου 50 από αυτούς είχαν απασχολήσει στο παρελθόν τις Αρχές για πλήθος παρανομιών: Για παραπτώματα που έχουν να κάνουν με τον νόμο περί αθλητικής βίας, για ναρκωτικά, ακόμα και για ληστείες και βιασμούς.
Κι όμως είχαν πρόσβαση σε αθλητικούς χώρους. Οπότε είναι αυτονόητο ότι η διεξαγωγή αγώνων χωρίς κόσμο δεν είναι η λύση για το πρόβλημα της βίας. Η χαλιναγώγηση των ηθικών αυτουργών που είναι ίσως και οι εντολείς και η απαγόρευση της παρουσίας των ποινικών σε αθλητικούς χώρους, μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα. Τα επεισόδια δεν τα κάνει ο οικογενειάρχης. Αρα εκτός από πολιτική βούληση χρειάζεται και η υλοποίηση των μέτρων. Και κυρίως τη στοίχιση, πίσω από τον κοινό σκοπό, των πολιτικών κομμάτων και των παραγόντων των ομάδων. Γιατί αν ο ένας χτίζει και ο άλλος γκρεμίζει θα βιώσουμε και χειρότερα.