O
ένας
φορ, ο Ολιβέιρα, έχει δώσει όρκο να
τραυματίζεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Ο άλλος, ο Τσόλακ, πουλήθηκε στη Ρέιντζερς.
Ο τρίτος, ο Τόμας, που… δεν είναι και
τόσο φορ, άργησε να έρθει γιατί καθυστέρησε
η πώληση του Τσόλακ. Ο τέταρτος, ο
Κούτσιας, μάλλον ξαναθυμήθηκε ο Λουτσέσκου
ότι δεν είναι έτοιμος ακόμη, ίσως γιατί
δεν σκόραρε για τρίτο σερί ματς στη
Σόφια και δεν σήκωσε στην πλάτη του όλη
την ομάδα που παρέπαιε...
Έτσι,
αναγκάζεται να σκέφτεται τώρα ο Ρουμάνος
“αλχημείες”. Δοκίμασε σε θέση φορ τον
Νάρει, με τη λογική ότι είναι και ταχύς
και δυνατός, στοιχεία που θεωρεί ότι θα
χρειαστούν απέναντι στην πολυπρόσωπη
άμυνα της Λέφσκι. Και το ότι ο
Γερμανοκογκολέζος εξτρέμ έπαιξε μόνο
μια-δυο φορές σε θέση φορ μέχρι τώρα
στην καριέρα του, μάλλον αποτελεί...
ασήμαντη λεπτομέρεια, υπό την ασφυκτική
πίεση ενός ενδεχόμενου αποκλεισμού.
Το
ερώτημα είναι γιατί άραγε πρέπει να
γίνουν πειράματα σε ένα τόσο κρίσιμο
ματς; Και γιατί αλήθεια να έχει τόση
μεγάλη σημασία ποιος θα παίξει φορ; Λίγα
ματς κερδίζονται χωρίς ο φορ του νικητή
να έχει έστω μία τελική; Τουλάχιστον
στον ΠΑΟΚ αυτό συνέβη πολλές φορές τα
τελευταία χρόνια, εξ αιτίας της αδυναμίας
των υπόλοιπων, κυρίως των χαφ, να
τροφοδοτήσουν τον φορ.
Αν ο Λουτσέσκου δεν εμπιστευτεί τον Κουαλιάτα για το ένα άκρο της επίθεσης, που είναι και το πιο πιθανό, αν όχι βέβαιο, ο ΠΑΟΚ θα έχει μόνο έναν εξτρέμ, τον Ζίβκοβιτς. Αν ο Νάρει παίξει φορ, ζητούμενο θα είναι ποιος θα παίξει δεύτερος εξτρέμ. Αν παίξει εξτρέμ ο εντελώς ανέτοιμος Μπίσεσβαρ, θα έχουμε αμέσως-αμέσως δύο πειράματα για τις τρεις θέσεις της επίθεσης. Ενα με Νάρει και ένα με Μπίσεσβαρ. Και, μάλιστα, σε ένα ματς που ο ΠΑΟΚ θέλει να πετύχει τρία γκολ περισσότερα από τον αντίπαλο; Δεν το λες και ορθόδοξο σκεπτικό..
Αν, όμως, παίξει ο Νάρει στη φυσική θέση του, στα άκρα, ο ΠΑΟΚ, μαζί με τον Ζίβκοβιτς, θα έχει δύο καθαρόαιμους εξτρέμ και δεν θα χρειάζεται να γίνει κανένα πείραμα ούτε και για τον ρόλο του φορ. Υπάρχει ο Κούτσιας, που είναι κανονικός φορ. Κι αν δεν “τραβήξει” ο πιτσιρικάς, υπάρχει και ο κάτι σαν φορ Τόμας, που πάντως είναι πιο φορ από τον Νάρει. Αυτό το σκεπτικό νομίζω ότι είναι πιο ορθόδοξο…
Πάμε
όμως και στο άλλο που λέγαμε πιο πάνω.
Αν οι χαφ και οι πλάγιοι, επιθετικοί και
αμυντικοί, κάνουν καλά τη δουλειά τους,
όχι μόνο δεν θα κολλήσει η δουλειά στον
φορ, αλλά υπάρχει και περίπτωση ο φορ
να γίνει ο ήρωας της υπόθεσης. Με καλό
ποδόσφαιρο, με δημιουργία ευκαιριών,
με την μπάλα να φτάνει σωστά στην καρδιά
της αντίπαλης άμυνας, ο φορ θα έχει τη
δυνατότητα να δράσει. Κι ας είναι ο
Κούτσιας. Ο οποίος, στο κάτω-κάτω, “το
έχει” το γκολ. Είναι η δουλειά του. Αν,
όμως, όλη η ομάδα δεν λειτουργήσει όπως
πρέπει, ακόμη και ο κορυφαίος φορ του
κόσμου να παίξει μπροστά, θα μείνει
απλός θεατής του αγώνα. Άρα, το κυρίως
ζητούμενο είναι αν ο ΠΑΟΚ παίξει όπως
πρέπει να παίξει. Γιατί αν εμφανιστεί
ο αληθινός ΠΑΟΚ και αποδείξει στην πράξη
την ανωτερότητά του απέναντι στη Λέφσκι,
τότε και πολλά γκολ θα πετύχει και ο
οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει σκόρερ
και όχι απαραίτητα μόνο ο φορ.
ΥΓ.
Προσωπικά πιστεύω (και το πιστεύω
διαχρονικά) ότι η απόδοση μιας ομάδας
εξαρτάται κατά πολύ από τους μέσους.
Αυτοί είναι πάντα οι πιο κομβικοί
παίκτες. Αν, λοιπόν, ήμουν Λουτσέσκου,
θα πάσχιζα πιο πολύ όχι να “κατασκευάσω”
μέσα σε ένα απόγευμα έναν φορ, αλλά να
βρω ποιοι θα είναι και πώς θα “πετάνε”
αύριο οι χαφ. Γιατί αν “πετάνε” αυτοί,
θα “πετάει” όλος ο ΠΑΟΚ. Αυτό συμβαίνει
μόνιμα στο ποδόσφαιρο παγκοσμίως. Το
αντίθετο, δηλαδή το να “πετάει” μια
ομάδα ενώ οι χαφ “σέρνονται”, δεν
συμβαίνει ποτέ...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.