Το τερπνόν μετά του ωφελίμου...

Πριν από την έναρξη του αγώνα και όταν έγινε γνωστή η ενδεκάδα που παρέταξε ο Γκαρσία πολλοί ήταν αυτοί που θεώρησαν πως ο προπονητής του ΠΑΟΚ πήρε ένα τεράστιο ρίσκο.

Προσωπικά το ερμήνευσα ως ένα στοίχημα που ήθελε να κερδίσει ο Πάμπλο με τους ποδοσφαιριστές του. Γιατί αυτό το rotation έγινε απέναντι σε μια ομάδα που ήταν ουραγός στο Πρωτάθλημα. Και από τη στιγμή που στον ΠΑΟΚ υπάρχει ένα ρόστερ με αξιόλογους ποδοσφαιριστές η λογική λέει πως απέναντι στον ουραγό είσαι υποχρεωμένος να δώσεις ανάσες σε βασικούς και παράλληλα ευκαιρίες σε αυτούς που δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής σε προηγούμενα ματς.

Αυτό λοιπόν και έγινε και το ταμείο είναι άκρως θετικό. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη νίκη που είναι το ζητούμενο αλλά και στο εμφατικό "παρών" που του φώναξαν χθες αρκετοί παίκτες. Για πρώτη φορά ο Ουαγκέ είχε θετικό πρόσημο στην εμφάνιση του, ο Μιχαηλίδης έδειξε πως μπορεί να παίξει εύκολα ως βασικός σε κάθε ματς, ο Αουγκούστο πήρε ρυθμό όπως και ο Νινούα που του λείπουν παιχνίδια. Συνεπής αμυντικά ο Περέιρα αποδεικνύει ότι με την επιστροφή του Γιαννούλη θα μπορεί να του δίνει ανάσες σε κάποια ματς.

Φυσικά δεν μπορούμε να μην προσπεράσουμε και την παρουσία του Βιεϊρίνια και δεν είναι το γκολ του. Πολύ καλύτερος σε σχέση με τον αγώνα απέναντι στον ΠΑΣ. Ο Γκαρσία έδωσε ανάσες σε σημαντικούς παίκτες και παράλληλα έβγαλε συμπεράσματα για κάποιους άλλους. Δεν ξέρω αν ο Πασχαλάκης θα πάρει γάντια βασικού από τον Ζίβκοβιτς αλλά καταγράφω ότι στις δυο φάσεις που χρειάστηκε να κάνει έξοδο, έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια. Όπως και το ότι ο Τσόλακ βρήκε αέρα αντί για μπάλα στη φάση προς το τέλος.

Θα κλείσω με τον Ελ Καντουρί. Γερός να είναι και όλα τα άλλα τα έχει. Για μια ακόμη φορά ξεδίπλωσε την ποιότητα του, ηρέμησε το παιχνίδι και έδωσε τον χώρο στον Αουγκούστο να κάνει παιχνίδι. Είναι ένας σημαντικός παίκτης και αυτό σιγά σιγά το αποδέχονται και οι μόνιμοι επικριτές του.