Θα συμφωνήσω μ’ όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι δε χάθηκε ο κόσμος με την ήττα του Αρη από τον Ολυμπιακό. Σαφώς και όχι, από τη στιγμή που το μονοπάτι που οδηγεί στην Ευρώπη μέσα από τον θεσμό του Πρωταθλήματος, για τον Αρη έχει πολλές δυσκολίες. Αυτό ήταν γνωστό από το ξεκίνημα του φετινού Πρωταθλήματος.
Είναι όμως άλλο να είσαι μέσα στη μάχη για την 4η θέση μέχρι το τέλος, κι άλλο να έχεις την ευκαιρία να πλησιάσεις τον Ολυμπιακό στους μείον 2 βαθμούς και να κλοτσάς την ευκαιρία. Γιατί αυτό έκανε ο Αρης την περασμένη Κυριακή. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ηττα με ήττα, πάντα έχει διαφορά. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν ο Αρης πάλευε τον αγώνα, έβγαζε αγωνιστικό πάθος, δημιουργούσε ευκαιρίες κι έκανε όλα εκείνα που σε κάτι τέτοιους αγώνες κάνει κάθε ομάδα που έχει φιλοδοξίες, κι άλλο ο τρόπος με τον οποίο έχασαν οι «κίτρινοι».
Η ήττα αυτή είναι στα όρια της ντροπής, καθώς ο Αρης δεν εμφανίστηκε καθόλου στο γήπεδο. Δεν πάλεψε, δεν διεκδίκησε, δεν απαίτησε. Αγνωστο γιατί έκανε βήματα προς τα πίσω. Σε μία χρονική περίοδο όπου άρχισε να χτίζει και πάλι αγωνιστική δυναμική, πού έδινε αισιοδοξία στους φίλους του και τους βοηθούσε να ξεχάσουν κάποια από τα στραβά που έγιναν στο ξεκίνημα του Πρωταθλήματος. Αγωνιστική προσπάθεια για φίλημα στους αγώνες με τον ΠΑΟΚ και με την ΑΕΚ. Γεμάτη πάθος, ωριμότητα και καθαρό μυαλό. Στοιχεία τα οποία συνήθως οδηγούν στην επιτυχία. Οπως κι έγινε. Γρήγορα όμως οι «κίτρινοι» μουντζούρωσαν αυτό που δημιούργησαν με κόπο και ιδρώτα στους αγώνες με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Στο κομβικότερο χρονικό σημείο. Εκεί δηλαδή που έπρεπε να πείσουν ότι τα όσα προηγήθηκαν δεν ήταν σύμπτωση, ήρθε η απόδοση με τον Ολυμπιακό που έβαλε προβληματισμούς και τα… «φίδια» άρχισαν πάλι να ζώνουν τους φίλους του Αρη.
Το είχα γράψει και μετά την εξαιρετική εμφάνιση των ποδοσφαιριστών που θεωρούνται «ρεζέρβες» στον αγώνα με τον Παναιτωλικό ότι «θα πρέπει να έχουν συνέχεια προκειμένου να πείσουν ότι είναι αξιόπιστες λύσεις». Γιατί η συνέχεια είναι αυτή που διαχωρίζει τους κανόνες, από τα τυχαία γεγονότα. Είχα γράψει και κάτι άλλο: «Θα πρέπει όποιοι από τους ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχική ενδεκάδα του αγώνα με τον Παναιτωλικό, να έχουν την ίδια αγωνιστική συμπεριφορά και απέναντι σε δυνατότερους αντίπαλους». Αυτή είναι η πραγματικότητα στο ποδόσφαιρο. Δεν χωράει το «μια στιγμή ξαποσταίνω». Χρειάζεται διαρκής προσπάθεια. Όπως ένας κολυμβητής υποχρεούται να έχει πάντα το κεφάλι έξω από το νερό για να μην πνιγεί, έτσι και ο ποδοσφαιριστής για να διακριθεί θα πρέπει να έχει όποτε του ζητηθεί καλή απόδοση. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, παίρνεις αυτό που αξίζεις. Μπορεί κάποιες φορές η τύχη να σου δίνει το κάτι παραπάνω, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Την περασμένη Κυριακή αποδείχθηκε ότι το ρόστερ του Αρη δεν έχει τόσο μεγάλο βάθος, όσο εκτιμήθηκε μετά τον αγώνα του Αγρινίου. Εξακολουθώ πάντως να έχω την άποψη ότι και μ’ αυτά τα δεδομένα, απέναντι στον φετινό Ολυμπιακό ο Αρης έπρεπε και επιβάλλονταν να κάνει περισσότερα απ’ όσα ΔΕΝ έκανε. Στην ουσία έδωσε την εικόνα μίας ομάδας που συμμετείχε σε μία αγγαρεία. Κι αυτό είναι που πρέπει να καταφέρει να αλλάξει ο Μάντζιος. Να βοηθήσει τους ποδοσφαιριστές του να διαχειρίζονται το ίδιο αποτελεσματικά τις μεγάλες νίκες και τις μεγάλες αποτυχίες. Το κυριότερο η ομάδα να βρει την αγωνιστική της ισορροπία. Τα μπρος-πίσω εγκυμονούν πολλούς κινδύνους και δεν σκιαγραφούν μία ομάδα η οποία δικαιούται να βάζει μεγάλους στόχους. Από αυτούς που τους συνθέτουν συνεχόμενες αγωνιστικές επιτυχίες και χαρακτηρίζουν τις ομάδες που πρωταγωνιστούν. Αυτό είναι θέμα κουλτούρας της ομάδας η οποία διαμορφώνεται μέσα στον οργανισμό από διοίκηση και προπονητή. Οι αποσπασματικές επιτυχίες δίνουν χαρά, αλλά όχι και τίτλους. Κι εκεί διαφέρουν οι μέτριες από τις μεγάλες ομάδες.
Αν λοιπόν ο Αρης ζει για μετρημένες επιτυχίες μέσα σε μία αγωνιστική περίοδο, ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Αυτή του βολέματος και της ομάδας που συμπληρώνει τον… πληθυσμό της Super League1. Ρόλος για τον οποίο η ιστορία και το μέγεθος του δεν συμφωνούν. Αρα παραδειγματισμένος από όσα έγιναν και δεν έγιναν την προηγούμενη Κυριακή θα πρέπει να κάνει τα επόμενα βήματα του. Οι τίτλοι είναι αυτοί που μένουν κι όχι οι μεγάλες νίκες που δεν οδηγούν πουθενά.
Υ.Γ: Δεν σηκώνει μεγάλη συζήτηση η προσπάθεια του Αρη να προκριθεί σε βάρος της Νίκης Βόλου, της γνήσια εκπροσώπου του ποδοσφαίρου της πρωτεύουσας της Μαγνησίας. Αλλά επειδή μπάλα είναι ο Αρης θα πρέπει να ξεμπερδεύει από σήμερα, ώστε να μην επιβαρυνθούν οι βασικοί ποδοσφαιριστές του στον δεύτερο αγώνα.
