Τόσα μπορούσε, τόσα έκανε. Μετά από ένα σχετικά καλό πρώτο ημίχρονο, που καλλιέργησε κάποιες ελπίδες, ο ΠΑΟΚ παραδόθηκε στο δεύτερο, προδομένος, για μία ακόμη φορά, από τις «χτυπητές» αδυναμίες του τόσο στη λειτουργία του αμυντικού μηχανισμού, όσο και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, μετά το πρώτο 15λεπτο, όμως, άρχισε να ανεβαίνει ο Ολυμπιακός και το ματς έγινε αμφίρροπο μέχρι τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Όσο άντεχε η πίεση των παικτών του ΠΑΟΚ ψηλά, όλα ήταν μια χαρά. Ο Ολυμπιακός δεν απειλούσε, οι παίκτες του ΠΑΟΚ έκαναν περισσότερες επιθέσεις και έδειχναν ότι θα μπορούσαν να γίνουν οι πρωταγωνιστές του ντέρμπι. Όταν, όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού έβρισκαν τρόπο να σπάσουν το πρέσινγκ, έβγαζαν επικίνδυνες φάσεις.
Ο ΠΑΟΚ βρήκε απέναντί του τον Σα στις τρεις καλές στιγμές του. Για την ακρίβεια, τα... πόδια του Σα, που απέκρουσαν και στις τρεις. Στην τρίτη περίπτωση, στο σουτ του Τζόλη, στάθηκε τυχερός γιατί η μπάλα έτυχε να τον «βρει», ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να πάει στα δίχτυα. Η ατυχία αυτή, όμως, ισοφάρισε τη φάση στην οποία τυχερός είχε σταθεί ο ΠΑΟΚ, με το δοκάρι του Ολυμπιακού, ο οποίος είχε επίσης άλλες δύο καλές στιγμές. Έτσι το σκορ των ευκαιριών ήταν 3-3 όταν πήγαν οι ομάδες στα αποδυτήρια και όλα είχαν μείνει ανοιχτά για το δεύτερο ημίχρονο.
Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, το παιχνίδι τελείωσε σχεδόν με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου. Οι παίκτες του απλώς έβλεπαν τους αντιπάλους τους να αλλάζουν την μπάλα έξω από την περιοχή τους, στην πάσα του Μπουχαλάκη μπροστά από τον Ελ Αραμπί βρέθηκε μόνο ο... Ροντρίγκο, που δεν έφτασε την μπάλα για να τη διώξει, ο φορ του Ολυμπιακού σούταρε και, σα να μην υπήρχε τερματοφύλακας, έστειλε την μπάλα, διαγώνια στην απέναντι γωνία του Ζίβκοβιτς. Ένα μπάσιμο του Ινγκασον, μια κεφαλιά του Ουάρντα και ένα όπως νάναι σουτ του Ελ Καντουρί ήταν ελάχιστα για να φέρουν την ισοφάριση και ο Ολυμπιακός, αφού έχασε μεγάλη ευκαιρία με το σουτ του Καμαρά που βρήκε πρώτα το χέρι του Ζίβκοβιτς και ύστερα το οριζόντιο δοκάρι, έκανε το 2-0 με το κοροιδίστικο γκολ που δέχτηκε ο Ζίβκοβιτς κάτω από τα πόδια του στο εύκολο και αδύναμο σουτ του Καμαρά.
Και για τα δύο γκολ, όμως, δεν ευθύνεται μόνο ο Ζίβκοβιτς. Ευθύνονται πολλοί. Από τον Τζόλη που «πούλησε» την μπάλα στο δεύτερο, μέχρι και όλους τους αμυντικούς και τους μέσους που αντέδρασαν πολύ επιπόλαια και πλαδαρά και στις δύο περιπτώσεις. Όπως βέβαια και στο τρίτο γκολ του Ολυμπιακού, που ήρθε να κάνει την ήττα πανωλεθρία...
Θα έλεγε κανείς ότι τελικά ο ΠΑΟΚ πλήρωσε πάλι τις αδυναμίες του στην αμυντική λειτουργία, αλλά από την άλλη πλευρά δεν κατάφερε να δημιουργήσει έστω μία κλασική ευκαιρία. Γιατί η αλήθεια είναι ότι καμία από τις έξι καλές επιθετικά στιγμές του καμία δεν ήταν μεγάλη ευκαιρία. Οπότε, ακόμη και αν δεν έχανε, αν λέμε, πολύ δύσκολα θα κέρδιζε με τέτοια επιθετική παρουσία. Με παροπλισμένο τον φορ, με καλά μπλοκαρισμένο τον Τζόλη, με τον Ζίβκοβιτς σε κάκιστη βραδιά και με τους χαφ να μην μπορούν με τίποτε να αξιοποιήσουν τους επιθετικούς συμπαίκτες τους.
ΥΓ. Καβάλα στο άλογο με το 3-0, ο Μαρτίνς είπε χθες δυο καλές κουβέντες για τον ΠΑΟΚ, που δεν τις είπε ποτέ μετά από τις ήττες του Ολυμπιακού, είτε στην Τούμπα, είτε στο Καραισκάκη. Μοιάζει με ειρωνεία...
