Πρόκληση χωρίς προηγούμενο! Διαιτητής – ελίτ (!) συνομοτώντας με ένα στημένο VARίστα, επινόησαν πέναλτι - φάντασμα και στη συνέχεια κράτησαν όρθιο τον τρομοκρατημένο και ανύπαρκτο Παναθηναϊκό, παίζοντας ξεδιάντροπα 100% υπέρ των πρασίνων. Σαφώς καλύτερος ο ΠΑΟΚ, πλήρωσε όμως εκτός από τη διαιτησία, εμμονές και λάθη.
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω από όσα και εσείς είδατε στον τελικό. Τα συμπεράσματα σας πιστεύουμε ότι είναι ίδια με τα δικά μας. Προφανώς από τη στιγμή που «κατασκευάστηκε» το περιβόητο πέναλτι με τόσο απροκάλυπτο τρόπο και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν κι επινοήθηκαν για να διατηρηθεί όρθια η ομάδα που έπρεπε να κατακτήσει το κύπελλο, δεν σας αιφνιδίασαν και σας προϊδέαδαν για αυτό που αναφέρουμε στον τίτλο.
Τα όσα λοιπόν ακολούθησαν μετά το πέναλτι – φάντασμα, επιβεβαίωσαν τη συγκεκριμένη υποψία ότι αυτό το κύπελλο μάλλον είχε συνδέσει τη μοίρα του με τις επιλογές του διαιτητικού τιμ από τον Κλάτενμπεργκ. Ασφαλώς και δεν τρέφουμε καμία συμπάθεια σε επικρίσεις συνομοσιολογικών εξηγήσεων, προκειμένου να στηρίξουμε αυτό που βλέπουμε.
Κι αυτό που είδαμε, έχουμε το θάρρος να το καταγράφουμε, παρουσιάζοντας και τα επιχειρήματα μας. Πιστεύουμε ότι συμφωνείτε μαζί μας πως το πέναλτι όχι απλά ήταν ανύπαρκτο, αλλά είναι κοροϊδία και να ασχολείται κανείς με τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Οπως ακριβώς την ίδια άποψη θα έχετε για το θέατρο που παίχτηκε με τον VARίστα και τον ελίτ Ματέου Λαόθ. Ο τελευταίος ήταν σε απόσταση αναπνοής μπροστά στη φάση και δεν το σημείωσε.
Το τι ακολούθησε ήταν ένας υποκριτικός και καλοστημένος διάλογος. Πολύς λόγος όμως μπορεί να γίνει για τη συνολική εικόνα του επιλεγμένου από τον Κλάτενμπεργκ εκδωροσφαγέα. Κι όταν λέμε συνολική εικόνα, εννοούμε τα όσα αγωνιωδώς επιχείρησε ο απερίγραπτος, για να κρατήσει όρθια μια ομάδα που δεν έκανε ούτε μισή ευκαιρία.
Κι αν έχει να επιδείξει κάτι, αυτό είναι ότι κέρδισε ένα αράουτ παραπάνω! Φάσεις όμως καθοριστικές όπως αυτή με τον Σβαμπ πάνω στην γραμμή της περιοχής και η αντίστοιχη με το σαβούρντισμα του Μιτρίτσα, στον οποίο μάλιστα χρέωσε και κίτρινη κάρτα προς το τέλος της αναμέτρησης και όταν κρινόντουσαν πολλά, τον υποχρέωσαν να εκτεθεί.
Ο ΠΑΟΚ το επαναλαμβάνουμε ήταν πολύ καλύτερος του ανύπαρκτου - και πάλι επαναλαμβάνουμε - Παναθηναϊκού και θα μπορούσε να εκθέσει ακόμη περισσότερο το διαιτητικό τιμ και αυτούς που το επέλεξαν, αν ο Λουτσέσκου δεν έκανε κι αυτός σοβαρά λάθη. Το κυριότερο; Άφησε έξω τον καλύτερο παίκτη των τελευταίων αγώνων της ομάδας του (Σβαμπ) και έβαλε στο παιχνίδι έναν άλλο (Αουγκούστο) με δυο προπονήσεις και με μεγάλη απουσία από την αγωνιστική δράση. Αυτό το πλήρωσε ακριβά στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα.
Αποδείχθηκε του λόγου το αληθές στην επανάληψη. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από τις επιλογές του, όπως και από τις αλλαγές του. Δεν ξέρουμε γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ως αντικαταστάτης του μαχητικού Άκπομ, ο ποιοτικός υψηλόσωμος Ολιβέιρα, αντί του Τσόλακ. Μπορεί να ατύχησε ο Ρουμάνος σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα, ωστόσο η διαιτησία χρεώνεται κατά κύριο λόγο για τον αποκλεισμό.
Οσο για τη γνωστή μειοψηφία πέντε με δέκα αλητών που συνεχίζουν να εκθέτουν τον ΠΑΟΚ, έχω λόγο να τους καταγγείλω και να τους κατηγορήσω, αν όχι για προβοκάτορες, αλλά για αφελείς, αδιόρθωτους και πολύ επικίνδυνους. Οι ανόητοι έκαναν το «θαύμα» τους. Ενώ είδαν ότι ο σκόρερ έτρεξε στην άκρη του κόσμου (στη γωνιά του κόρνερ), δηλαδή απέναντι τους, τσίμπησαν το τυράκι και απάντησαν αυτοκτονικά και πάλι, σε μια καραμπινάτη πρόκληση.
Προφανώς ο πανέξυπνος Αϊτόρ να ήταν ενημερωμένος ότι θα πιάσει το κόλπο, όπως και έπιασε. Κρίμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο χθεσινό αγώνα δύο μορφές από τους αετούς του βορρά, επισκίασαν με το πάθος τους και την απόδοση τους, τους πάντες και τα πάντα. Ηταν ο Ίνγκασον και ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Πολύ καλός βέβαια και ο Σβαμπ που χρησιμοποιήθηκε – δυστυχώς – σαν αλλαγή.
