Ο ποδοσφαιριστής του Άρη, Ντάνιελ Σούντγκρεν έριξε βόμβες στο «FotbollDirekt», τονίζοντας πώς δεν του μιλάει ο τεχνικός της ομάδας, Μίκαελ Ένινγκ, ενώ επεσήμανε ότι πληρώνονται στον σύλλογο μόνο όσοι αγωνίζονται.
Αρχικά, αναφέρθηκε στο πώς βιώνει ο ίδιος την καραντίνα: «Είσαι παγιδευμένος. Υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας και μπορείς να βγεις έξω μόνο όταν χρειάζεται να ψωνίσεις. Πρέπει όμως να έχεις μαζί σου έγγραφο με ημερομηνία, ώρα και διεύθυνση, ώστε να το ελέγξει η αστυνομία. Δεν είναι τόσο εύκολο. Ιδιαίτερα για μένα που δεν γνωρίζω ελληνικά. Παρακολουθώ τα σουηδικά μέσα, αλλά εδώ δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε. Επίσης, δεν παίρνουμε πολλές πληροφορίες από την ομάδα».
Αν όλα ήταν φυσιολογικά ο Σούντγκρεν θα είχε στο πλευρό του την κοπέλα του, αλλά λόγω κορωνοϊού παραμένει στη Σουηδία.
«Η κοπέλα μου έπρεπε να πάει στη Σουηδία για να αγοράσει ένα κουτάβι, πριν συμβούν όλα αυτά. Θα επέστρεφε, αλλά αναγκάστηκε να μείνει στη Σουηδία. Έτσι, τώρα μένω εδώ χωρίς να έχω κάποιον να μιλήσω. Ευτυχώς, είμαστε στο 2020 κι έτσι μπορώ να μιλήσω με τους φίλους μου και την οικογένειά μου στο Facetime».
Το να είσαι χωριστά από τη σύντροφό σου έτσι ξαφνικά, πρέπει να είναι δύσκολο…
«Ήταν ωραίο να είμαι μόνος μου για μερικές ημέρες. Αλλά τα πράγματα κύλησαν έτσι κι έγιναν χειρότερα. Δεν είναι διασκεδαστικό να είσαι μόνος σου όλη τη μέρα. Αλλά τι να κάνω; Δεν είμαι από αυτούς που θα κλαψουρίζουν για μια σχέση από απόσταση. Αλλά είναι ξεκάθαρο πως η σχέση μας αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται».
Για το αν θα συνεχιστεί το πρωτάθλημα και το ότι δεν μπορεί να ταξιδέψει για τη Σουηδία είπε: «Αν είχαν αποφασίσει ότι δεν θα διεξαχθεί το υπόλοιπο της σεζόν, τότε ίσως να μπορούσα να ταξιδέψω. Αλλά προφανώς είναι πιο δύσκολα για κάποιους που έχουν οικογένεια. Ίσως μάλιστα να προτιμούσαν να ταξιδέψουν για τη Σουηδία όπου δεν υπάρχουν τόσο σκληροί περιορισμοί, λόγω κορωνοϊού.
Αισθάνομαι ότι η Σουηδία κινείται στο σωστό δρόμο. Την ίδια ώρα λίγοι άνθρωποι είναι στα σπίτια τους γιατί αρρώστησαν. Αλλά δεν θέλω να πω ποιος είναι λάθος ή σωστός. Μπορώ να πω όμως ότι είναι γαμ… βαρετά με την καραντίνα εδώ. Μοιάζει πιο βολικά στη Σουηδία, όπου μπορούν να πάνε στο γυμναστήριο»
Πώς κρατιέσαι σε φόρμα;
«Στην αρχή ήταν πολύ αυστηρά. Τώρα, κοιτάζω από το παράθυρο και βλέπω κόσμο έξω να τρέχει, οπότε μοιάζει να είναι ΟΚ. Αλλά το πολύ παρέες με δύο άτομα. Δεν μπορεί να βγει έξω όλη η οικογένεια. Αλλά τι να κάνω; Γυμνάζομαι στο σπίτι».
Δεν έχεις παραγγείλει διάδρομο στον σπίτι δηλαδή;
«Όχι βέβαια. Και δεν έχω πάρει μισθό εδώ και αρκετό καιρό».
Αυτό ισχύει εδώ και καιρό ή για τώρα;
«Είναι πρόβλημα εδώ και λίγο καιρό. Εδώ δεν είναι σαν τη Σουηδία όπου ο μισθός πληρώνεται στις 00:01 κάθε 25 του μήνα. Εδώ κυρίως πληρώνονται οι παίκτες που παίζουν, ενώ όποιος δεν παίζει τον αγνοούν. Εδώ καλύπτουν τρύπες. Μερικές φορές ένα μικρό ποσό προέρχεται από το πουθενά. Είναι σημαντικό να γράφεις τα πάντα σε ένα κομμάτι χαρτί, ώστε να έχεις τον έλεγχο, γιατί για να είμαι ειλικρινής, είναι χάος».
Έχεις προσπαθήσει να μιλήσεις με την ομάδα;
«Ήξερα πως είναι κάπως έτσι η κατάσταση στην Ελλάδα πριν έρθω. Στις μεγάλες ομάδες μπορεί να υπάρχει μπέρδεμα με τους μισθούς. Στην αρχή γκρίνιαζα γιατί ήμουν νέος στη χώρα και χρειαζόμουν τα χρήματα. Έπρεπε να πληρώσω το διαμέρισμα, να αγοράσω πράγματα για το σπίτι. Όταν είδα ότι ο μισθός δεν ερχόταν, οι άνθρωποι γκρίνιαζαν. Το καλύτερο είναι να παραμένεις σιωπηλός και να περιμένεις. Αλλά δεν ανησυχώ γι’ αυτό. Πάντα σε προστατεύει η FIFA».
Έχεις ένα ωραίο διαμέρισμα δίπλα στη θάλασσα…
«Ναι, αλλά πρέπει να πληρώσεις γι’ αυτό. Πάντα ήθελα να ζήσω όπως ζω τώρα. Την ίδια ώρα βάζω ένα εκατομμύριο κορώνες για ενοίκιο κι αυτά είναι χρήματα που δεν μπορείς να πετάς έτσι εύκολα. Ιδιαίτερα όταν δεν έρχεται ο μισθός. Έτσι, μάλλον θα κοιτάξω για άλλο σπίτι, ώστε να βάλω περισσότερα χρήματα στην άκρη για όταν επιστρέψω στη Σουηδία».
Για την αλλαγή προπονητή το καλοκαίρι για το ότι έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα:
«Σαν ποδοσφαιριστής ξέρω πολλούς που αγωνίζονται επαγγελματικά μακριά από τη χώρα τους. Πριν έρθω είχα ενημερωθεί για καταστάσεις που διαφοροποιούνται όταν αλλάζουν προπονητές ή τεχνικοί διευθυντές. Μπορεί να χάσεις τη θέση σου στην ομάδα και να μείνεις στον πάγκο. Κάτι τέτοιο έζησα κι εγώ.
Στην αρχή όλα ήταν καλά. Ήμασταν κοντά στο να προκριθούμε στο Europa League, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε απέναντι στη Μόλντε. Έπαιξα βασικός 15 σερί ματς μέχρι να έρθει ο νέος προπονητής. Έπειτα από δύο ματς με άφησε στον πάγκο χωρίς καμία εξήγηση. Από τότε βρίσκομαι απλά στον πάγκο. Ξεκίνησα βασικός σε ένα ματς, αλλά είναι ξεκάθαρο πως δεν είμαι προτεραιότητα στις επιλογές
Δεν τα πηγαίνω καλά με τον προπονητή. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με την απόδοση ή την προσωπικότητά μου. Θα πρέπει να ρωτήσετε τον ίδιο. Εμένα δε μου μιλάει. Η κατάσταση είναι εκνευριστική».
Δεν σου έχει δώσει κάποια εξήγηση;
«Καμία απολύτως εξήγηση. Αν έστελνα την μπάλα στο δοκάρι ή αν δεν ήμουν καλός αμυντικά θα το καταλάβαινα. Τώρα… ήρθε από το πουθενά και χωρίς εξήγηση βρίσκομαι στον πάγκο. Για ένα ματς μπορείς να το αντέξεις, αλλά αυτό συνεχίζει να γίνεται, αν και δουλεύω σκληρά σε κάθε προπόνηση.
Ξέρεις πότε βρίσκεσαι σε καλή κατάσταση από τις προπονήσεις. Εδώ αυτό δεν παίζει ρόλο. Αισθάνομαι σα να είμαι φάντασμα στις προπονήσεις. Όταν έμαθα ότι θα αναλάβει προπονητής ένας Γερμανός, είπα, ωραία, τώρα θα είμαι σαν το σπίτι μου. Αλλά μοιάζει σα να με μισεί. Δεν τα πηγαίνουμε καθόλου καλά».
Ο τεχνικός διευθυντής τι λέει γι’ αυτό;
«Είναι ο Άγγελος Χαριστέας, μεγάλος παίκτης παλαιότερα. Έπαιξε στον Άρη πριν γίνει επαγγελματίας και φύγει στο εξωτερικό και είναι κάτι σαν ίνδαλμα εδώ. Δεν ξέρω, κανείς δεν με έχει βοηθήσει».
«Δεν είμαι χαρούμενος. Στην ΑΙΚ και τη Σουηδία αισθάνεσαι μεγαλύτερη ασφάλεια. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο με τους Σουηδούς, αλλά την ίδια ώρα δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου στο πόσα πολλά περισσότερα χρήματα παίρνεις εδώ.
Είμαι σχεδόν 30 ετών. Πάλεψα όλη μου τη ζωή να φτιάξω κάτι καλό για το μέλλον. Για μένα όσα έπαιρνα στην ΑΙΚ ή την Ντέγκερφορς παλαιότερα δεν ήταν αρκετά. Ένιωσα ότι ήθελα να δοκιμάσω στο εξωτερικό.
Μου λείπουν το ποδόσφαιρο στη Σουηδία και η ΑΙΚ. Αν είχαν τον μισθό που έχω εδώ δεν θα έφευγα ποτέ. Αλλά παίρνω έξι με επτά φορές παραπάνω».
Πώς είναι να πηγαίνεις στις προπονήσεις γνωρίζοντας ότι δεν είσαι προτεραιότητα;
«Δεν μπορώ να πω ότι δε με ενοχλεί η απαξίωση, αλλά προσπαθώ να δείξω ότι πρέπει να παίζω. Τελευταία ήμουν σαν φάντασμα. Σίγουρα κοιτάζω με τον μάνατζέρ μου για κάποιες περιπτώσεις δανεισμού μου, αλλά δεν είναι εύκολο. Ιδιαίτερα στην εποχή του κορωνοϊού.
Όταν έχεις συμβόλαιο για ακόμη δύο χρόνια, είναι δύσκολο για πολλούς λόγους. Σίγουρα δεν είμαι χαρούμενος που κάθομαι στον πάγκο. Είναι ένα πρόβλημα μεταξύ εμού και του προπονητή μου. Αν πετύχω κάποιο γκολ στην προπόνηση, γυρίζει το κεφάλι του από την άλλη μεριά σα να μην το είδε.
Ο Άρης είχε… 77 προπονητές τα τελευταία τρία χρόνια οπότε μπορεί να αλλάξει και πάλι η κατάσταση. Μπορεί κάποιος παίκτης να πουληθεί και να παίζεις σε κάθε παιχνίδι. Αλλά αυτό γίνεται εδώ και καιρό και δεν είμαι καθόλου χαρούμενος».
Μοιάζει σα να θέλουν να σε «κρυώσουν» ώστε να πάρεις τα πράγματά σου και να φύγεις
«Αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρω. Ο ατζέντης μου έχει περάσει στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις οπότε αισθάνομαι ασφαλής με αυτό. Αλλά αυτό είναι εκνευριστικό όσο συμβαίνει κι ενώ εσύ το μόνο που θέλεις είναι να παίξεις. Είσαι εδώ ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να διατηρείς τη φόρμα σου μήπως και προκύψει κάτι άλλο. Είμαι εγώ και κάποιοι ακόμη παίκτες στην ίδια θέση, από τότε που άλλαξε προπονητής».
Για την δική του προσαρμογή σε νέο σύστημα είπε:
«Εχω εξελιχθεί σαν παίκτης. Πρώτα απ’ όλα παίζουμε 4-2-3-1, κάτι που για μένα που προερχόμουν από σύστημα με πέντε στην άμυνα στην ΑΙΚ, ήταν μια αλλαγή. Νόμιζα ότι ήμουν καλός αμυντικά, αλλά όταν ήρθα εδώ, μπήκα σε ένα άλλο επίπεδο.
Για τις διαφορές του σουηδικού με το ελληνικό πρωτάθλημα σχολίασε:
«Στην ΑΙΚ περισσότερο σκεφτόμασταν να κάνουμε καλύτερους τους συμπαίκτες μας. Στην ομάδα μας, οι περισσότεροι σκέφτονται τον εαυτό τους. Οι επιθετικοί σκέφτονται μόνο να σκοράρουν γκολ από το να δώσουν ασίστ. Προτιμούν να πετύχουν 400 γκολ και να έχουν μηδέν ασίστ. Τα ίδια ισχύουν περίπου και στην άμυνα, όπου οι παίκτες σκέφτονται ότι δεν πειράζει αν δεχόμαστε γκολ, αρκεί να είμαστε οι καλύτεροι μέσα στο γήπεδο. Μου άρεσε το πώς δουλεύαμε στην ΑΙΚ».
