Η Εθνική θα αντιμετωπίσει την Αγγλία στο θρυλικό Γουέμπλεϊ και το Metrosport.gr ταξιδεύει στον χρόνο καταγράφοντας την περίλαμπρη ιστορία του Βιβ Άντερσον, ο οποίος το 1978 έγινε ο πρώτος μαύρος, που φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας και δεν δείλιασε μπροστά στα απειλητικά γράμματα και στις γεμάτες σφαίρες που έλαβε στο γραμματοκιβώτιό του για να αρνηθεί την πρόσκληση.
Γνωστή και μη εξαιρετέα, η ιστορία του Βιβ Άντερσον ανασύρθηκε από τον βυθό της ιστορίας την περασμένη εβδομάδα με αφορμή μια δημοπρασία και την τιμή της ιστορικής φανέλας που φόρεσε μια παγωμένη νύχτα στο Λονδίνο πριν από περίπου 46 χρόνια.
Στη συγκεκριμένη δημοπρασία η εκτίμηση περί πώλησης της φανέλας για ένα ποσό μεταξύ 30.000 έως 50.000 αγγλικών λιρών πνίγηκε στα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού καθότι η υψηλότερη προσφορά δεν ξεπέρασε τις 29.000 αγγλικές λίρες απέχοντας αρκετά από τις εκτιμήσεις των ειδικών. Αυτές βασίστηκαν στην ιστορικότητα αυτής, κυρίως όμως στη σημειολογία της γιατί ο Βιβ Άντερσον… έπαιξε κορώνα γράμματα τη ζωή του όταν κλήθηκε να διαχειριστεί το ρατσιστικό παραλήρημα το οποίο εκφράστηκε και με την αποστολή μιας σφαίρας στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του.
Τότε, στη δεκαετία του 70, ο ρατσισμός αποτελούσε ένα από τα βασικά ζητήματα της παγκόσμιας κοινωνίας. Καθώς αυξάνονταν τα κινήματα και οι αντιρατσιστικές εκδηλώσεις με σκοπό την αρμονική συμβίωση και την «εκκαθάριση» αρρωστημένων αντιλήψεων, Βιβ Άντερσον έλαβε πρόσκληση από την αγγλική ομοσπονδία για να γίνει ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής της εθνικής Αγγλίας.
Σε ηλικία 22 ετών και ως ποδοσφαιριστής της τότε σπουδαίας Νότιγχαμ Φόρεστ, ο Βιβ Άντερσον ένιωσε ενθουσιασμό, απέραντη ευγνωμοσύνη και περηφάνια για την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. Όταν όμως η είδηση μεταδόθηκε από τα αγγλικά media εισέπραξε και τα πρώτα απειλητικά μηνύματα με αποκορύφωμα εκείνη τη σφαίρα η οποία συνοδευόταν και από ένα γραπτό μήνυμα το οποίο ανέφερε… «μην τολμήσεις να πατήσεις το πόδι του στο Γουέμπλεϊ». Για εκεί είχε προγραμματιστεί ο αγώνας με την (άλλοτε ενωμένη) Τσεχοσλοβακία ο οποίος έμελλε να αποκτήσει ιστορικό χαρακτήρα.
Προφανώς το τελευταίο δεν σχετίζεται με την ποιότητα της αναμέτρησης και το τελικό αποτέλεσμα. Εκείνη τη νύχτα η παγωνιά ήταν απερίγραπτη, οι ποδοσφαιριστές προσπάθησαν απελπισμένα να ζεστάνουν τα πόδια του και η Αγγλία επικράτησε με 1-0. Ουδείς ασχολήθηκε με τον αγώνα αλλά με τον 22χρονο Άντερσον.
Νωρίτερα, είχε αγωνιστεί με τις μικρές εθνικές ομάδες καθώς όμως η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων ασχολείται από ελαχίστως έως καθόλου με την πιτσιρικαρία, ελάχιστοι αντιλήφθηκαν ότι είχε παίξει κι εκεί. Ο Άντερσον είχε συνηθίζει στα ρατσιστικά παραληρήματα.
Από τα πλακάτ που βαστούσε ο κάθε ηλίθιος στην κερκίδα έως τις μπανάνες που υψώνοντας επιδεικτικά ή ακόμη αυτές που πετιούνταν στον αγωνιστικό χώρο. Οι ίδιοι ανόητοι κατευθυνόμενοι από την αρρωστημένη ιδεολογία τους δεν λογάριασαν ότι τούτος ο νεαρός ήταν εκ των πρωταγωνιστών της Νότιγχαμ Φόρεστ στην κατάκτηση δύο ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων (άλλοτε Champions League) και πάσης φύσεως τίτλου διεκδίκηση η ομάδα του.
Αυτοί έμειναν να πνίγονται στην απύθμενη δεξαμενή του ρατσισμού καθώς ο Άντερσον συνέχιζε να εντυπωσιάζει το υγιές κοινό, αγωνιζόμενος στο δεξί άκρο της άμυνας, και με τις εμφανίσεις του ανάγκασε την Άρσεναλ να επενδύσει το (τεράστιο για την εποχή) ποσό των 250.000 αγγλικών λιρών για να τον αγοράσει από τη Νότιγχαμ Φόρεστ το 1984. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έκλεισε η δεκαετή παρουσία του στην τελευταία με την οποία κατέκτησε έξι τίτλους.
Η δε μεταγραφή του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1987 διατηρεί ιστορικό χαρακτήρα όχι τόσο για το οικονομικό σκέλος της (250.000 αγγλικές λίρες) όσο για το γεγονός ότι υπήρξε η πρώτη που έκανε ο Άλεξ Φέργκιουσον ως manager των «κόκκινων διαβόλων». Η σπουδαία καριέρα του Βιβ Άντερσον ολοκληρώθηκε με τη φανέλα της Μίντσλεσμπρο το 1995 αλλά εκείνη η παγωμένη νύχτα του 1978 υπήρξε από τις σπουδαιότερες κατά τη σχεδόν 20ετή καριέρα του.
Ήταν η βραδιά που έγραψε ιστορία ως ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής της εθνικής Αγγλίας. «Εκείνη την εποχή, αυτό που συνέβη ήταν πραγματικά εξαιρετικά ηχηρό και νιώθω προνομιούχος που υπήρξα ο πρώτος μαύρος που τα κατάφερε», είπε πρόσφατα σε μια συνέντευξή του στο CNN. Η οικογένεια του είχε καταγωγή από την Τζαμάικα η οποία προφανώς μετανάστευσε στην Αγγλία για λόγους εργασίας και επιβίωσης.
VIV ANDERSON NFT DROP IS LIVE! 🚀⚽
Excitement soars as the legendary Viv Anderson NFT collection makes its spectacular debut on https://t.co/ovrkPShiQE NFT.🌟🎉
Τα γράμματα που έλαβε εκείνη την εποχή είχαν μικρή σημασία μπροστά σ’ αυτά που πήρε στα χέρια του και τα οποία έφεραν τη χειρόγραφη υπογραφή της Βασίλισσας Ελισάβετ αλλά και πολλών σπουδαίων Βρετανών καλλιτεχνών όπως ο Έλτον Τζον οι οποίοι τον ενθάρρυναν και τον συμβούλεψαν να μη δώσει σημασία στα άρρωστα μυαλά. Κι αυτό έκανε.
Οι μπανάνες, τα αχλάδια και τα μήλα που του πετούσαν δεν είχαν καμία τύχη στο να επηρεάσουν τη σκέψη του. Δεν τον αποπροσανατόλισαν ποτέ, ίσα-ίσα που καλλιέργησαν επιπλέον κίνητρο στο μυαλό του. Ούτε φοβήθηκε από τα γυάλινα μπουκάλια που βρήκε στο διάβα του. Σε αυτό συνετέλεσε και ο θρυλικός Μπράιαν Κλαφ, ο οποίος λειτούργησε ενθαρρυντικά εκείνο το απόγευμα στο Καρλάιλ όταν χαριτολογώντας του είπε… «φέρε μου τα αχλάδια και τις μπανάνες».
«Εκείνη τη στιγμή αυτό ήταν αρκετά διασκεδαστικό και πολλοί γέλασαν. Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να επηρεαστεί τότε είναι καλύτερα να καθίσεις στη θέση του και να μην κάνεις το παραμικρό. Αυτό δεν θα το επέτρεπα στον εαυτό μου», είπε στην ίδια συνέντευξη.
«Το χειρότερο που μου συνέβη ήταν εκείνη η σφαίρα. ‘Αν πατήσεις το ξερό σου στο Γουέμπλεϊ θα φας μια τέτοια στα γόνατα’ έγραφε το σημείωμα», είπε πει σε μια συνέντευξή του το 2017 και πάλι στο CNN. «Στη διάρκεια του χρόνου μαθαίνεις πώς να μετατρέψεις το αρνητικό σε θετικό. Δεν υπήρχε περίπτωση να με σταματήσουν να κάνω αυτό που αγαπώ.
Είπα ότι θα μετατρέψω αυτόν τον αρνητισμό σε κίνητρο και θα αποδείξω σε όλους πόσο λάθος έκαναν», είχε συμπληρώσει. Εξάλλου, ξεκινώντας από την αυλή του σπιτιού του, ο Βιβ Άντερσον υπήρξε σύγχρονος πλάγιος μπακ.
Στην πραγματικότητα ήταν ένας αυθεντικός full back καθώς κάλυπτε όλη την πλευρά και με έντονη συμμετοχή στην επιθετική ανάπτυξη των ομάδων στις οποίες αγωνίστηκε. Το στιλ παιχνιδιού του ενέπνευσε και στο παρατσούκλι που απέκτησε. «Αράχνη» τον αποκαλούσαν επειδή ήταν παντού και κανείς δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν…
