Η Τρίτη (8/10) ήταν μία ξεχωριστή ημέρα για τον Αντρέ Βιεϊρίνια. Μία ημέρα χωρίς προπόνηση, χωρίς την πίεση του αποτελέσματος, αλλά με την... ''πίεση'' 100αδων μικρών παιδιών που έσπευσαν να πιάσουν θέση για μία φωτογραφία και πολλά αυτόγραφα από το είδωλο τους. Ένα είδωλο που πολλοί από τους μπόμπιρες που βρέθηκαν στο γήπεδο της Νεάπολης, για τον Αγιασμό της ακαδημίας που φέρει το όνομα του Αντρέ Βιεϊρίνια, δεν το πρόλαβαν στην κορύφωση του.
Όταν του τέθηκε η ερώτηση ο Πορτογάλος αρχηγός του ΠΑΟΚ, δεν προσπάθησε να ''κρύψει'' χρόνια: «Σχεδόν κανένα από αυτά τα παιδιά δεν με έχει προλάβει στο απόγειο μου. Μιλάμε για ηλικίες 6-7 έως 15-16 ετών. Οι μεγάλοι με έχουν προλάβει, αλλά τα μικρά παιδιά με έχουν μάθει και από τις στιγμές που περνάμε εδώ στην ακαδημία. Είμαι χαρούμενος, που για ακόμα μία χρονιά είμαι εδώ στις ακαδημίες που διατηρούμε και εύχομαι να κυλήσει η χρονιά, όπως οι προηγούμενες ομαλά, χωρίς τραυματισμούς, με υγεία και να συνεχίσουμε την δουλειά μας».
Ο πολύπειρος... πολυθεσίτης αρχηγός του Δικεφάλου είχε την ευκαιρία να νιώσει και ο ίδιος λίγο ξανά παιδί, αλλά και να αντλήσει δύναμη από τα χαμόγελα που έδινε στους πιτσιρικάδες μετά από κάθε αυτόγραφο μέχρι και στα παπούτσια τους: «Καταρχάς μου δίνει ένα χαμόγελο, όχι μόνο το πρώτο της ημέρας, αλλά και το τελευταίο. Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον της κοινωνίας, του αθλητισμού, μπορεί να είναι το μέλλον του ΠΑΟΚ, μπορεί και άλλων ομάδων στην Ελλάδα. Η δουλειά μας εδώ είναι να ασχολούνται τα παιδιά με το ποδόσφαιρο, το οποίο αγαπάνε, να χαίρονται και να μαθαίνουν από μικρά να συνεργάζονται σε ένα ομαδικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο».
Το παιδί από την επαρχία του Γκιμαράες κλήθηκε να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Τότε που ο ίδιος γυρνούσε σπίτι του μετά από το παιχνίδι με τους φίλους του στις γειτονιές της Πορτογαλίας, τότε που κάθε απόφαση έμοιαζε σωστή. Ωστόσο τι συμβουλή θα έδινε στην μικρότερη ''έκδοση'' του εαυτού του; «Εμείς δεν είχαμε τέτοιες ευκαιρίες, να έχουμε από κοντά αθλητές κορυφαίου επιπέδου, να μας πουν κάποιες συμβουλές. Αυτό που έμαθα εγώ στην ηλικία τους, είναι να ακούω τους προπονητές μου, να μην ακούω κάποιους άλλους, γιατί άτομα που θα σε κρίνουν αρνητικά υπάρχουν παντού. Να απολαμβάνουν να παίζουν ποδόσφαιρο με τους φίλους τους, γιατί εμείς παλιά δεν είχαμε αυτή την δυνατότητα να έχουμε τέτοιες ακαδημίες, τέτοιες εγκαταστάσεις. Εμείς σαν μικρότερα παιδιά παίζαμε στον δρόμο. Να χαίρονται και να μαθαίνουν είτε την νίκη είτε την ήττα, αλλά κυρίως να ακούν τους προπονητές τους, γιατί αυτοί ξέρουν κάτι παραπάνω και είναι εδώ να τους βοηθήσουν σε όλες τους τις στιγμές. Μέσα από όλα αυτά τα παιδιά που υπάρχουν στην ακαδημία μας στη Νεάπολη δεν θα γίνουν όλοι ποδοσφαιριστές, αλλά θα έχουν ένα μέλλον μπροστά τους, να μπορούν να είναι έτοιμοι για την κοινωνία, γιατί σήμερα δεν είναι τόσο απλά εκεί έξω όπως τα προηγούμενα χρόνια. Εμείς θέλουμε να περάσουμε αυτές τις αρχές, να βγουν τα παιδιά έξω αξιοπρεπείς, με σοβαρότητα, να σέβονται ο ένας τον άλλον».
Αδιαμφησβήτητα ένα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία και περισσότερο τις μικρές ηλικίες είναι η έξαρση της τεχνολογίας και η αποχή από τις αθλητικές δραστηριότητες. Πόσο εύκολο είναι ένα παιδί πλέον να αφήσει πίσω του τις οθόνες και να πιάσει τη μπάλα; «Πριν από 3-4 χρόνια είχαμε την περίοδο του Covid και των περιοριστικών μέτρων, κάτι το οποίο επηρέασε ακόμα περισσότερο τα παιδιά, τα οποία στράφηκαν πάνω σε ένα κινητό. Εμείς θέλουμε τα παιδιά να αθληθούν, έχουμε την ανάγκη αυτά τα παιδιά να ασχολούνται με ένα άθλημα, το οποίο αγαπάνε, το οποίο θα σέβονται. Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα, οπότε θα πρέπει να σέβεσαι και τους αντιπάλους αλλά και τους συμπαίκτες σου. Αυτές τις αρχές προσπαθούμε να περάσουμε στα παιδιά».
Αν κανείς έβλεπε τον Αντρέ Βιεϊρίνια να ασχολείται με τα παιδιά της ακαδημίας, θα νόμιζε πως ήταν παιδιά τα οποία προπονούσε ο ίδιος. Μακρινό ή κοντινό όνειρο;«Έχω ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά. Τα αγαπάω. Θέλω να περνάω χρόνο μαζί τους, όποτε μπορώ να έρχομαι. Δικός μου ρόλος είναι να τους δίνω κάποιες συμβουλές, αλλά κυρίως να παίξω μαζί τους. Σε τέτοια ηλικία το σημαντικό είναι η διασκέδαση για αυτά. Δεν θα πρέπει να παίρνουν τόσο σοβαρά το ποδόσφαιρο. Στην διάρκεια της χρονιάς, έχουμε τους προπονητές, οι οποίοι μπορούν να κρίνουν αν ένα παιδί έχει μέλλον ή όχι. Για μένα είναι μία διέξοδος της καθημερινότητας μου, γιατί αυτά τα παιδιά με γεμίζουν χαρά και κίνητρο για να συνεχίσω την δουλειά μου».
Rund 2 στην ερώτηση για το πόσο εφικτό θα ήταν ο Αντρέ Βιεϊρίνια σε κουστούμι προπονητή:«Σε επίπεδο ακαδημιών μπορεί. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να είμαι προπονητής πρώτης ομάδας. Έχω ακόμα χρόνο να το σκεφτώ αυτό, αν και δεν μου έχει περάσει από το μυαλό, γιατί ξέρω τι τραβάνε οι προπονητές έχω δουλέψει με πάρα πολλούς και το έχω βιώσει. Πιστεύω ότι είναι μία δύσκολη δουλειά, την οποία πρέπει να την έχεις μέσα σου. Μέχρι στιγμής δεν μου έχει περάσει από το μυαλό, αλλά δεν μπορώ να πω ποτέ σε τίποτα».
Ο Πορτογάλος αρχηγός των ''ασπρόμαυρων'' κλήθηκε να αριθμήσει και τα αυτόγραφα που έχει υπογράψει στην καριέρα του , με τον αριθμό να είναι μη μετρήσιμος και τον ίδιο να απαντά με περίσσια ειλικρίνεια, «Δεν μπορείς να τα μετρήσεις, αλλά το κάνω με χαρά. Πρώτα απ΄όλα φαίνεται ότι είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, δηλαδή στο ποδόσφαιρο. Εμείς ως ποδοσφαιριστές, ως δημόσια πρόσωπα, θέλουμε να δίνουμε το παράδειγμα. Εγώ προσωπικά προσπαθώ, και θεωρώ ότι το έχω καταφέρει, να είμαι παράδειγμα σε αρκετά πράγματα. Αυτό είναι αυτό που κρατάω, όχι τους τίτλους και τα λεφτά. Αυτό έχω προσφέρει στο ποδόσφαιρο και αυτό φαίνεται από την αγάπη του κόσμου κάθε ηλικίας και ομάδας, που ζητάει αυτόγραφα και φωτογραφίες».
